Mikroişlemci
ana işlem biriminin fonksiyonlarını tek bir yarı iletken tümdevrede birleştiren programlanabilir sayısal elektronik bileşen / From Wikipedia, the free encyclopedia
Mikroişlemci, işlemci olarak da bilinen (bazen kısaltma olarak µP kullanılır), merkezî işlem biriminin (CPU) fonksiyonlarını tek bir yarı iletken tüm devrede (IC) birleştiren programlanabilir bir sayısal elektronik bileşendir.
Bu madde çoğu okuyucunun anlayamayacağı kadar teknik olabilir. (Nisan 2020) |
Bu maddenin veya maddenin bir bölümünün gelişebilmesi için alakalı konuda uzman kişilere gereksinim duyulmaktadır. (Nisan 2020) |
Bu maddedeki üslubun, ansiklopedik bir yazıdan beklenen resmî ve ciddi üsluba uygun olmadığı düşünülmektedir. |
Tipik olarak bir veya daha fazla mikroişlemci, bir bilgisayar sisteminde, gömülü sistemde ya da bir mobil cihazda merkezî işlem birimi olarak görev yapar.
1970'lerin ortalarından itibaren mikroişlemciler, mikrobilgisayarların doğuşunu mümkün kılmıştır. Bundan önce, tipik olarak elektronik ana işlem birimleri, birkaç transistöre eşdeğer büyük, ayrık anahtarlama aygıtları (daha sonra Small-Scale tüm devreler) kullanılarak yapılırdı. İşlemciyi, bir veya birkaç Large-Scale tüm devre (binlerce veya milyonlarca ayrık transistörün eşdeğeri) içine gömmekle işlemci gücü maliyeti büyük ölçüde düşürüldü. 1970'lerin ortalarında tüm devrelerin doğuşuyla, mikroişlemciler, diğer bütün türleri değiştirerek, ana işlem biriminin yapımında en yaygın yol haline geldi.
Mikroişlemcilerin evrimi, performanslarının yıllar boyu sürekli artışı ile Moore Yasası’na dayanır. Bu yasa, tüm devrenin karmaşıklığının, en düşük bileşen maliyetine göre her 24 ayda iki katına çıktığını söyler. Bu görüş, 1970'lerin başından itibaren kanıtlanmıştır. Mikroişlemcilerin güçlerindeki sürekli artış, onları diğer bilgisayar biçimleri arasında baskın hale getirmiştir. Günümüzde, en büyük ana bilgisayarlardan en küçük el bilgisayarlarına kadar her sistemin çekirdeğinde mikroişlemci kullanılmaktadır.