Heinrich Olayı
From Wikipedia, the free encyclopedia
Heinrich olayı, büyük buzdağı gruplarının buzullardan koptuğu ve Kuzey Atlantik'i geçtiği doğal bir olgudur. İlk olarak deniz jeoloğu Hartmut Heinrich (1988) tarafından tarif edilen, 640.000 yıldaki son yedi buzul döneminin beşinde meydana gelmiştir. Heinrich olayları son buzul dönemi için özellikle iyi belgelenmiştir, ancak sondan bir önceki buzullaşmada belirgin bir belgelenme olmamıştır. Buzdağları, buzullar tarafından aşınmış kaya kütlelerini içeriyordu ve eridikçe, bu malzeme deniz tabanına buzlu enkaz olarak düşmekteydi.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3a/Evolution_of_temperature_in_the_Post-Glacial_period_according_to_Greenland_ice_cores.jpg/640px-Evolution_of_temperature_in_the_Post-Glacial_period_according_to_Greenland_ice_cores.jpg)
Buzdağlarının erimesi, Kuzey Atlantik'e çok miktarda tatlı su eklenmesine neden olmuştur. Bu tür soğuk ve tatlı su girdileri, okyanusta yoğunluktan kaynaklanan, termohalin dolaşım modellerini değiştirmiş olabilir ve genellikle küresel iklim dalgalanmalarının göstergeleriyle örtüşmektedir.
Heinrich olaylarının nedenini açıklamak için çeşitli mekanizmalar önerilmiştir. Bunların çoğu, son buzul döneminde kuzeydoğu Kuzey Amerika'yı kaplayan kıtasal bir buzul olan devasa Laurentide Buz Tabakasının istikrarsızlığını ima etmektedir. Örneğin; (Fennoscandic ve İzlanda / Grönland) gibi diğer kuzey yarım küre buz tabakaları da potansiyel olarak dahil edilip bununla birlikte, bu istikrarsızlığın ilk nedeni hala tartışılmaya devam etmektedir.