Dirrahium Muharebesi (1018)

Dirrahium Muharebesi, Şubat 1018'de gerçekleşmiş Bizans-Bulgar savaşlarının bir parçasıdır. Bulgar çarı İvan Vladislav, Adriyatik Denizi'nin güneydoğu kıyısındaki gücünü tesis etmeye çalışması sonucu oldu. Dirrahium'a (Arnavutluk'taki bugünkü Dıraç) karşı bir orduya komuta etti ve orayı kuşattı, ancak şehrin savunucularının karşı saldırısı sırasında öldürüldü.

Dirrahium Muharebesi
Bizans-Bulgar savaşları
Tarih Şubat 1018 Bölge Dıraç, Arnavutluk Sonuç Bizans zaferi
Taraflar
Birinci Bulgar İmparatorluğu	Bizans İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
İvan Vladislav (ölü)	Nikitas Pegonitis
Güçler
Bilinmiyor	Bilinmiyor
Kayıplar
Bilinmiyor	Bilinmiyor

Bu, Birinci Bulgar İmparatorluğu ile Bizans İmparatorluğu arasındaki yüzyıllık mücadelenin son Muharebesiydi. Vladislav'ın ölümünün ardından gelen aylarda topraklarının çoğunluğu çoğunun Bizans imparatoru II. Basileios'a boyun eğdi, son bağımsız bölge (Sirmium) 1019'da bastırıldı.^[1]

Tarihi Geri Plan

1014 yılında Belasitsa Muharebesi ve çar Samuil'in ölümü sonrası Bulgar devleti iç kargaşa yüzünden istikrarsızlaştı. Ertesi yıl Samuil'in oğlu ve halefi Gavril Radomir, Bizans imparatorunun kışkırtması ile kuzeni İvan Vladislav tarafından öldürüldü. Yeni Bulgar hükümdarı, Dirrahium üzerindeki kontrolü II. Basileios'a devretmek kaydıyla kısa süreli bir barış üzerinde mutabık kaldı.^[2] İki taraf da sözlerini tutmadı ve savaş 1015 sonbaharında yeniden patladı. Vladislav, Dirrahium'a saldırırken, II. Basileios Bulgarların başkenti Ohri'yi ele geçirdi fakat daha sonra Manastır (Bitola) Muharebesi'nin sonucu şehri terk etmek zorunda kaldı.^[3][4]

Mutlak bir sonuç olmadan, savaş iki yıl daha sürdü. 1017 yılında II. Basileios, Vodina yakınlarında Setina'da Bulgarları mağlup etti fakat bu zaferden yeterince yararlanmayıp, Konstantinopolis'e döndü.^[5] Vladislav bundan strategos'u patrikios Nikitas Pegonitis tarafından müdafaa edilen Dirrahium'a bir başka saldırı düzenleyerek yararlandı. Muharebede bir garnizonun saldırısının ardından Bulgar çarı öldürüldü ve askerleri çekilmek zorunda kaldı.^[2][6]

Bu olay Bulgar soylularının (Boyarar) çoğunun II. Basileios'a teslim olmasına yol açtı. Sınırlı direniş bastırıldı ve Bulgaristan bir Bizans eyaleti oldu.^[7][8][9]

Kaynakça

Özel

1. Runciman 1930, s. 252.
2. Stephenson 2000, s. 74.
3. Runciman 1930, ss. 245-246.
4. Treadgold 1997, s. 527.
5. Runciman 1930, ss. 247-248.
6. Runciman 1930, s. 248.
7. Runciman 1930, ss. 248-251.
8. Treadgold 1997, ss. 527-528.
9. Fine 1991, ss. 198-199.

Birincil kaynaklar

• İoannis Skilicis, Synopsis Historion, Excerpt describing the conquest of Bulgaria in 1014-10189 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Bozhinov, V. and L. Panayotov: Macedonia. Documents and Materials, Sofia 1978; online edition Books about Macedonia5 Ağustos 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., retrieved on September 20, 2008)
• Chronicle of the Priest of Duklja (partial translation by Paul Stephenson), part 2, chapter XXXVI, p. 341 - an alternative account, according to which Vladislav was killed by Saint John Vladimir (retrieved on September 20, 2008)

İkincil kaynaklar

• Runciman, Steven (1930). A history of the First Bulgarian Empire (İngilizce). Londra: G. Bell & Sons. ISBN 0-521-77017-3.
• Stephenson, Paul (2000). Byzantium's Balkan Frontier: A Political Study of the Northern Balkans, 900-1204 (İngilizce). Cambridge University Press. ISBN 0-521-77017-3.
• Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society (İngilizce). Stanford, Kaliforniya: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2630-2.
• Fine, John Van Antwerp (1991) [1983]. The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century (İngilizce). Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08149-7.