Diocleciano

Si Gaius Aurelius Valerius Diocletianus (c. 236-316), na ipinanganak na Diocles (Griyego: Διοκλής) at kilala sa Ingles bilang Diocletian (Kastila: Diocleciano), ay ang Emperador Romano mula Nobyembre 20, 284 hanggang Mayo 1, 305. Sa kaniang pag-akyat sa pwesto, kanyang tinapos ang Krisis ng Ikatlong Siglo. Ginawa niyang kapwa-emperador si Maximiano Augusto noong 285. Tinakda niyang emperador (Cesar) sina Galerius and Constantius noong 293 bilang Junior Caesars. Sa kanyang sistemang "Tetrakiya" o "Paghahari ng Apat", kanyang hinati ang pamumuno ng Imperyo Romano sa apat na Emperador.

Diocletiano Diocletianus
Emperador ng Imperyo Romano
Busto na Laureate ni Diocletiano.
Paghahari	20 November 284 – 1 April 286 (alone) 1 April 286 – 1 Mayo 305 (bilang Augusto ng Silangan, with Maximian as Augusto ng Kanluran)[1]
Buong pangalan	Diocles (buong pangalan ay walang nakaaalam) (from birth to accession); Caesar Gaius Aurelius Valerius Diocletianus Augustus (as emperor)[2]
Pinaglibingan	Palasyo ni Diocletiano in Aspalathos (now Split, Croatia). His tomb was later turned into a Christian church, the Cathedral of St. Domnius, which is still standing within the palace at Split.
Sinundan	Numerian
Kahalili	Constantius Chlorus and Galerius
Konsorte kay	Prisca
Supling	Valeria

Mga sanggunian

1. Barnes, New Empire, 4.
2. Barnes, New Empire, 4. For full imperial titulature, see: Barnes, New Empire, 17–29.

Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.