Sinaunang kasaysayan
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ang kalaunan (Ingles: antiquity), sinaunang kasaysayan, matandang kasaysayan, o lumang kasaysayan (Ingles: ancient history) ay ang pag-aaral ng nakasulat na nakalipas[1] magmula sa simula ng naitalang kasaysayan ng tao sa Lumang Mundo hanggang sa Maagang Gitnang mga Kapanahunan[2] sa Europa. Maaari rin itong magpahanggang sa katapusan ng Imperyong Romano noong bandang 476 AD. Ang salitang "antikuwidad" (pariralang "unang panahon" o "sinaunang panahon") ay may pangkaraniwang kahulugang sinaunang kasaysayan na bago ang pagsisimula ng kasaysayan ng Sinaunang Gresya noong bandang 776 BK. Noong bandang ganitong panahon din nag-umpisa ang Sinaunang Roma.
Kabilang sa mga paksa ng sinaunang kasaysayan ang kabihasnan o sibilisasyon ng mga Sumeryo (mga Sumeryano), ng mga Babilonyo (mga Babilonyano), ng mga sinaunang Ehipsiyo, ng Kapatagan ng Indus, ng mga Asiryo, ng mga Persa (Persian) (kabihasnang Persa (Persian)), ng mga Kretano, ng mga sinaunang Griyego, at ng mga sinaunang Romano.[3]