น้ำเชื่อมเมเปิล
From Wikipedia, the free encyclopedia
น้ำเชื่อมเมเปิล หรือ เมเปิลไซรัป (อังกฤษ: Maple syrup) เป็นน้ำเชื่อมที่ทำจากน้ำหล่อเลี้ยงของต้นเมเปิล ต้นเมเปิลในเขตภูมิอากาศหนาวเย็นเก็บแป้งไว้ในลำต้นและรากก่อนฤดูหนาว จากนั้นแป้งจะถูกเปลี่ยนเป็นน้ำตาล ซึ่งเพิ่มขึ้นในน้ำหล่อเลี้ยงต้นในช่วงปลายฤดูหนาวและต้นฤดูใบไม้ผลิ ต้นเมเปิลถูกกรีดโดยการเจาะรูที่ลำต้นและเก็บน้ำหล่อเลี้ยง แล้วผ่านกระบวนการให้ความร้อนเพื่อระเหยน้ำปริมาณมากเหลือเพียงน้ำเชื่อมเข้มข้น
น้ำเชื่อมเมเปิลบรรจุขวด | |
แหล่งกำเนิด | แคนาดา สหรัฐอเมริกา |
---|---|
ส่วนผสมหลัก | น้ำหล่อเลี้ยงเนื้อไม้ (มักมาจากเมเปิลน้ำตาล เมเปิลสีแดง หรือเมเปิลสีดำ) |
น้ำเชื่อมเมเปิลถูกทำครั้งแรกโดยชนพื้นเมืองในทวีปอเมริกา วิธีการทำนี้ถูกนำมาประยุกต์ใช้โดยผู้ตั้งถิ่นฐานชาวยุโรปผู้ซึ่งค่อย ๆ เปลี่ยนวิธีการผลิต การปรับปรุงเทคโนโลยีในทศวรรษ 1970 ทำให้การแปรรูปน้ำเชื่อมบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น น้ำเชื่อมเมเปิลแทบทั้งหมดในโลกผลิตในประเทศแคนาดาและสหรัฐอเมริกา รัฐเกแบ็กของแคนาดาเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ที่สุด คิดเป็นร้อยละ 70 ของผลผลิตทั้งหมดของโลก การส่งออกน้ำเชื่อมเมเปิลของแคนาดาในปี ค.ศ. 2016 ทำรายได้ 487 ล้านดอลลาร์แคนาดา (ประมาณ 360 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) โดยการส่งออกในรัฐเกแบ็กคิดเป็นร้อยละ 90 ของทั้งหมด[1][2]
น้ำเชื่อมเมเปิลถูกจัดจำแนกเกรดตามสีและรสชาติ ซูโครสเป็นน้ำตาลที่มีมากที่สุดในน้ำเชื่อมเมเปิล ในประเทศแคนาดา น้ำเชื่อมต้องทำจากน้ำหล่อเลี้ยงของต้นเมเปิลเท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติเป็นน้ำเชื่อมเมเปิล และต้องมีน้ำตาลอย่างน้อยร้อยละ 66 ด้วย[3] ในประเทศสหรัฐอเมริกา น้ำเชื่อมต้องทำจากน้ำหล่อเลี้ยงของต้นเมเปิลเกือบทั้งหมดจึงจะสามารถระบุบนฉลากว่า "เมเปิล" แม้ว่าบางรัฐเช่นเวอร์มอนต์และ นิวยอร์กจะมีคำจำกัดความที่เข้มงวดกว่าก็ตาม
น้ำเชื่อมเมเปิลมักใช้เป็นเครื่องปรุงรสสำหรับแพนเค้ก วาฟเฟิล ขนมปังปิ้งฝรั่งเศส ข้าวโอ๊ตต้ม หรือข้าวต้ม นอกจากนี้ยังใช้เป็นส่วนผสมในการอบและเป็นสารให้ความหวานหรือสารแต่งกลิ่น ผู้เชี่ยวชาญด้านการทำอาหารต่างชื่นชมรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของมัน แม้ว่าองค์ประกอบทางเคมียังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างถ่องแท้[4]