อำนาจอธิปไตยของปวงชน
From Wikipedia, the free encyclopedia
อำนาจอธิปไตยของปวงชน (อังกฤษ: popular sovereignty) เป็นหลักการที่ว่า รัฐและรัฐบาลก่อตั้งขึ้นและดำรงอยู่ด้วยความยินยอมของประชาชนในรัฐ ผู้ซึ่งเป็นบ่อเกิดของอำนาจทั้งปวงในทางการเมือง เบนจามิน แฟรงคลิน ปรัชญาเมธีชาวอเมริกัน เขียนถึงแนวคิดของหลักการนี้ไว่ว่า "ในรัฐบาลเสรีนิยม ผู้ปกครองคือผู้รับใช้ และประชาชนเป็นนายของผู้ปกครองและเป็นผู้ทรงอำนาจสูงสุด"[1]