สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม เคซาร์ นัมกเยล วังชุก
From Wikipedia, the free encyclopedia
สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม เคซาร์ นัมเกยล วังชุก (ภาษาซองคา : འཇིགས་མེད་གེ་སར་རྣམ་རྒྱལ་དབང་ཕྱུག་[4]) (สื่อไทยออกพระนามว่า จิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุก) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรภูฏาน รัชกาลที่ 5 แห่ง ราชวงศ์วังชุก[5] ทรงได้รับการยกย่องจากชาวภูฏานรวมถึงชาวไทยส่วนใหญ่ว่ามีพระจริยวัตรที่งดงาม และเป็นที่รักยิ่งของประชาชนชาวภูฏาน[ต้องการอ้างอิง]
สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม เคซาร์ นัมเกยล วังชุก | |
---|---|
พระมหากษัตริย์แห่งภูฏาน ดรุก กยาลโป (ราชามังกร) | |
พระบรมฉายาลักษณ์ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2562 | |
พระมหากษัตริย์แห่งภูฏาน | |
ครองราชย์ | 16 ธันวาคม พ.ศ. 2549 – ปัจจุบัน |
ราชาภิเษก | 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551 |
ก่อนหน้า | สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม ซิงเย วังชุก |
รัชทายาท | เจ้าชายชิกเม นัมเกยล วังชุก มกุฎราชกุมารแห่งภูฏาน[1] |
นายกรัฐมนตรี | ดูเพิ่ม
|
พระราชสมภพ | 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2523 (44 ปี) กาฐมาณฑุ ประเทศเนปาล[2][3] |
คู่อภิเษก | สมเด็จพระราชินีเจตซุน เพมา วังชุก |
พระราชบุตร | เจ้าชายชิกเม นัมเกยล วังชุก มกุฎราชกุมารแห่งภูฏาน เจ้าชายชิกเม อุกเยน วังชุก เจ้าหญิงโซนัม ยังเดน วังชุก |
ภาษาทิเบต | འཇིགས་མེད་གེ་སར་རྣམ་རྒྱལ་དབང་ཕྱུག |
ราชวงศ์ | ราชวงศ์วังชุก |
พระราชบิดา | สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม ซิงเย วังชุก |
พระราชมารดา | สมเด็จพระราชินีเชอริง ยางดน วังชุก |
ศาสนา | พุทธวัชรยาน |
ลายพระอภิไธย |
สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม เคซาร์ นัมเกยล วังชุก ทรงเป็นศูนย์รวมจิตใจของพสกนิกรทุกหมู่เหล่า[ต้องการอ้างอิง] จากการที่ทรงวางพระองค์อย่างเป็นกันเองในหมู่ประชาชน จึงสร้างความประทับใจแก่พสกนิกรอย่างสูง[ต้องการอ้างอิง] ถึงแม้ว่าพระองค์ไม่ต้องทรงรับพระราชภารกิจการบริหารประเทศ เนื่องจากสมเด็จพระราชบิดาได้ทรงวางระบอบปกครองแบบประชาธิปไตยขึ้นมาอยู่ก่อนแล้ว แต่พระองค์เองก็ยังทรงเป็นสัญลักษณ์สำคัญ ในการสร้างเอกภาพและเสถียรภาพ[ต้องการอ้างอิง] ในประเทศที่มีประชากรเพียง 753,947 คน โดยมุ่งเน้นด้านความสุขมวลรวมของประชากรภายในประเทศเป็นสำคัญ