ราชวงศ์สทิวเวิร์ต

ราชวงศ์สทิวเวิร์ต^[1] หรือ สตูเวิร์ต^[2] (อังกฤษ: House of Stuart, เดิมเขียน Stewart) เป็นราชวงศ์แห่งราชอาณาจักรสกอตแลนด์ ราชอาณาจักรอังกฤษ และราชอาณาจักรไอร์แลนด์ ซึ่งภายหลังหลอมรวมกันเป็นราชอาณาจักรบริเตนใหญ่ ชื่อราชวงศ์นั้นมาจากชื่อตำแหน่งไฮสทิวเวิร์ดแห่งสกอตแลนด์ (High Steward of Scotland) ซึ่งเป็นตำแหน่งของวอลเทอร์ ฟิตซ์ อะลัน (Walter fitz Alan) ผู้เป็นต้นตระกูล กษัตริย์สทิวเวิร์ตพระองค์แรก คือ รอเบิร์ตที่ 2 แห่งสกอตแลนด์ และทายาทสายบุรุษของพระองค์ได้กลาายเป็นพระราชาและราชินีแห่งสกอตแลนด์นับตั้งแต่ ค.ศ. 1371 และแห่งอังกฤษกับบริเตนใหญ่ตั้งแต่ ค.ศ. 1603 จนถึง ค.ศ. 1714 ชื่อราชวงศ์นี้ในภาษาอังกฤษเดิมเขียนว่า "Stewart" แต่ภายหลังเปลี่ยนเป็น "Stuart" ตามการสะกดแบบฝรั่งเศสซึ่งเป็นพระราชนิยมของแมรีที่ 1 แห่งสกอตแลนด์ ผู้เจริญพระชนม์ในประเทศฝรั่งเศส

ราชวงศ์สทิวเวิร์ต

พระราชอิสริยยศ	พระมหากษัตริย์แห่งชาวสกอต พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ พระมหากษัตริย์แห่งไอร์แลนด์ พระมหากษัตริย์แห่งบริเตนใหญ่ พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส (อ้างสิทธิ) ไฮสทิวเวิร์ดแห่งสกอตแลนด์ ดยุกแห่งโอบีญี ดยุกแห่งอัลบานี มาร์ควิสแห่งบิวท์ เอิร์ลแห่งเลนน็อกซ์ เอิร์ลแห่งมอเรย์ ลอร์ดแห่งไอร์แลนด์
ปกครอง	ราชอาณาจักรสกอตแลนด์ ราชอาณาจักรอังกฤษ ราชอาณาจักรไอร์แลนด์ ราชอาณาจักรบริเตนใหญ่
สาขา	สทิวเวิร์ตแห่งแบลควีเดอร์ สทิวเวิร์ตแห่งบอลเลคิน เอิร์ลแคสเซิลสทิวเวิร์ต สทิวเวิร์ตแห่งดาร์นลีย์ เอิร์ลแห่งแกลเลอเวย์
ประมุขพระองค์แรก	รอเบิร์ตที่ 2 แห่งสกอตแลนด์
ประมุขพระองค์สุดท้าย	แอนน์แห่งบริเตนใหญ่
สถาปนา	ราว ค.ศ. 1371
สิ้นสุด	ค.ศ. 1807
ด ค ก

ใน ค.ศ. 1503 เจมส์ที่ 4 แห่งสกอตแลนด์ กษัตริย์สกอตแลนด์จากราชวงศ์สทิวเวิร์ต เสกสมรสกับมาร์เกอริต ทิวเดอร์ (Margaret Tudor) พระธิดาของเฮนรีที่ 8 แห่งอังกฤษ กษัตริย์อังกฤษจากราชวงศ์ทิวเดอร์ จึงเป็นอันเกี่ยวดองราชวงศ์สกอตแลนด์กับอังกฤษเข้าด้วยกัน ครั้น ค.ศ. 1603 เอลิซาเบธที่ 1 แห่งอังกฤษ กษัตริย์อังกฤษจากราชวงศ์ทิวเดอร์ สิ้นพระชนม์โดยไร้ราชบุตร เจมส์ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์ จึงได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษและไอร์แลนด์ผ่านการหลอมรวมราชบัลลังก์ (Union of the Crowns) เมื่อวันที่ 24 มีนาคม ค.ศ. 1603 นับแต่นั้น ราชวงศ์สทิวเวิร์ตจึงได้เป็นใหญ่ในเกาะบริเตนและไอร์แลนด์ รวมถึงจักรวรรดิที่แผ่ขยายขึ้น จนถึงกษัตริย์พระองค์สุดท้าย คือ แอนน์แห่งบริเตนใหญ่ ผู้สิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. 1714

เมื่อแอนน์แห่งบริเตนใหญ่สิ้นพระชนม์โดยไม่มีราชบุตรหลงเหลือ ราชบัลลังก์จึงตกแก่ราชวงศ์แฮนโนเวอร์ (Hanover) ตามความในพระราชบัญญัติการสืบราชสันตติวงศ์ ค.ศ. 1701 และพระราชบัญญัติความมั่นคง ค.ศ. 1704 เมื่อเวนราชบัลลังก์ให้แก่แฮนโนเวอร์แล้ว ทายาทของเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษได้รับการเรียนขานว่า แจกเคอไบต์ (Jacobite) และพยายามทวงราชบัลลังก์คืนสืบ ๆ กันมาหลายชั่วอายุ ทายาทแจกเคอไบต์คนปัจจุบันที่สืบสิทธิอ้างราชบัลลังก์มาจากบรรพบุรุษ คือ ฟรานซ์ ดยุกแห่งบาวาเรีย (Franz, Duke of Bavaria) ส่วนสมาชิกราชวงศ์สทิวเวิร์ตที่มีอายุมากที่สุดและยังดำรงชีพอยู่ คือ อาร์เทอร์ สทิวเวิร์ต เอิร์ลแคสเซิลสทิวเวิร์ตที่ 8 (Arthur Stuart, 8th Earl Castle Stewart)

อ้างอิง

1. "Stuart". Lexico Powered by Oxford. 2022. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-02-19. สืบค้นเมื่อ 2022-02-19.
2. "Stuart". Dictionary.com. 2022. สืบค้นเมื่อ 2022-02-19.