รางวัลเพื่อระลึกถึงอัลเฟรด โนเบล สาขาเศรษฐศาสตร์

รางวัลเพื่อระลึกถึงอัลเฟรด โนเบล สาขาเศรษฐศาสตร์ (สวีเดน: Sveriges Riksbanks pris i ekonomisk vetenskap till Alfred Nobels minne; อังกฤษ: The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel) มักรู้จักทั่วไปว่า รางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ เป็นรางวัลประจำปี มอบให้กับผู้ที่มีผลงานโดดเด่นในสาขาเศรษฐศาสตร์ รางวัลนี้ก่อตั้งโดยธนาคารชาติสวีเดน ในวาระเฉลิมฉลอง 300 ปีของธนาคารในปี พ.ศ. 2511 รางวัลนี้มอบโดยราชบัณฑิตยสถานสวีเดนตามกระบวนการเดียวกับรางวัลโนเบลห้าสาขาดั้งเดิม ผู้ได้รับรางวัลสาขานี้ จะได้รับใบประกาศและเหรียญทองจากกษัตริย์สวีเดนในพิธีวันที่ 10 ธันวาคม เช่นเดียวกับผู้ได้รับรางวัลสาขาฟิสิกส์ เคมี แพทยศาสตร์และสรีรวิทยา และวรรณกรรม และได้รับเงินรางวัลจำนวนเดียวกับผู้ได้รับรางวัลสาขาอื่น ๆ โดยมีพิธีมอบรางวัลครั้งแรกในปี 1969

รางวัลเพื่อระลึกถึงอัลเฟรด โนเบล สาขาเศรษฐศาสตร์
รางวัลสำหรับ	ผลงานที่โดดเด่นในด้านเศรษฐศาสตร์หรือสังคมศาสตร์
ที่ตั้ง	สต็อกโฮล์ม
ประเทศ	ประเทศสวีเดน
จัดโดย	ราชบัณฑิตยสถานวิทยาศาสตร์แห่งสวีเดน
รางวัล	11 ล้านครูนาสวีเดน (2023)[1]
รางวัลแรก	1969
ผู้รับรางวัล	คลอเดีย โกลดิน (2023)
เว็บไซต์	nobelprize.org

ข้อขัดแย้ง

การที่ศักดิ์ศรีของรางวัลนี้มาจากความเกี่ยวข้องกับรางวัลที่ก่อตั้งโดยอัลเฟร็ด โนเบล มักทำให้เกิดข้อขัดแย้ง ปีเตอร์ โนเบล หลานของอัลเฟร็ด โนเบล ได้แสดงความไม่เห็นด้วยกับรางวัลนี้ โดยกล่าวว่าเป็นการประชาสัมพันธ์เพื่อพัฒนาชื่อเสียงของนักเศรษฐศาสตร์^[2]

การระบุรางวัลนี้ว่าเป็นรางวัลโนเบลเคยเป็นเรื่องราวในศาล ในปี พ.ศ. 2547 มีผู้ฟ้องสำนักพิมพ์ของหนังสือฉบับแปลภาษาเบงกอลของอมาตยา เซน ที่ระบุว่าเซนเป็นผู้ชนะรางวัลโนเบล โดยผู้ยื่นฟ้องกล่าวว่า ไม่มีรางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ ดังนั้นการระบุว่าเซนได้รางวัลโนเบลจึงผิด^[3][4]

ผู้ได้รับรางวัล

ปี	ผู้ได้รับ
พ.ศ. 2512	Ragnar Anton Kittil Frisch, Jan Tinbergen
พ.ศ. 2513	Paul Samuelson
พ.ศ. 2514	Simon Kuznets
พ.ศ. 2515	John Hicks, Kenneth Arrow
พ.ศ. 2516	Wassily Leontief
พ.ศ. 2517	Gunnar Myrdal, Friedrich von Hayek
พ.ศ. 2518	Leonid Kantorovich, Tjalling Koopmans
พ.ศ. 2519	มิลตัน ฟรีดแมน
พ.ศ. 2520	Bertil Ohlin, James Meade
พ.ศ. 2521	Herbert Simon
พ.ศ. 2522	Theodore W. Schultz, William Arthur Lewis
พ.ศ. 2523	Lawrence Klein
พ.ศ. 2524	James Tobin
พ.ศ. 2525	George J. Stigler
พ.ศ. 2526	Gerard Debreu
พ.ศ. 2527	Richard Stone
พ.ศ. 2528	Franco Modigliani
พ.ศ. 2529	James M. Buchanan
พ.ศ. 2530	Robert Solow
พ.ศ. 2531	Maurice Allais
พ.ศ. 2532	Trygve Haavelmo
พ.ศ. 2533	Harry M. Markowitz, Merton H. Miller, William F. Sharpe
พ.ศ. 2534	Ronald Coase
พ.ศ. 2535	Gary S. Becker
พ.ศ. 2536	Robert W. Fogel, Douglass C. North
พ.ศ. 2537	John C. Harsanyi, จอห์น แนช, Reinhard Selten
พ.ศ. 2538	Robert Lucas Jr.
พ.ศ. 2539	James A. Mirrlees, William Vickrey
พ.ศ. 2540	Robert C. Merton, Myron S. Scholes
พ.ศ. 2541	อมรรตยะ เสน
พ.ศ. 2542	Robert A. Mundell
พ.ศ. 2543	James J. Heckman, Daniel McFadden
พ.ศ. 2544	George A. Akerlof, Michael Spence, Joseph E Stiglitz
พ.ศ. 2545	Daniel Kahneman, เวอร์นอน แอล สมิธ
พ.ศ. 2546	Robert F. Engle, Clive W.J. Granger
พ.ศ. 2547	Finn E. Kydland, Edward C. Prescott
พ.ศ. 2548	Robert Aumann, Thomas Schelling
พ.ศ. 2549	Edmund S. Phelps
พ.ศ. 2550	Leonid Hurwicz, Eric Maskin, Roger Myerson
พ.ศ. 2551	Paul Krugman
พ.ศ. 2552	Elinor Ostrom, Oliver E. Williamson
พ.ศ. 2553	Peter A. Diamond, Dale T. Mortensen, Christopher A. Pissarides
พ.ศ. 2554	โทมัส ซาร์เจนต์ (Thomas Sargent), คริสโตเฟอร์ ซิมส์ (Christopher Sims)
พ.ศ. 2555	อัลวิน อี. ร็อธ (Alvin E. Roth), ลอยด์ เอส. แช็ปลีย์ (Lloyd S. Shapley)[5]
พ.ศ. 2556	ยูจีน เอฟ. ฟามา (Eugene F. Fama), ลาร์ส ปีเตอร์ แฮนเซ่น (Lars Peter Hansen), โรเบิร์ต เจ. ชิลเลอร์ (Robert J. Shiller)[6]
พ.ศ. 2557	ฌ็อง ติโรล (Jean Tirole)[7]
พ.ศ. 2558	แอนกัส ดีตัน (Angus Deaton)[8]
พ.ศ. 2559	โอลิเวอร์ ฮาร์ต (Oliver Hart), เบรงต์ อาร์. โฮล์มสตรอม (Bengt R. Holmström)[9]
พ.ศ. 2560	ริชาร์ด เอช เธเลอร์ (Richard H. Thaler)[10]
พ.ศ. 2561	วิลเลียม นอร์ดเฮาส์ (William Nordhaus), พอล โรเมอร์ (Paul Romer)[11]
พ.ศ. 2562	อภิจิต บาเนอร์จี (Abhijit Banerjee), แอสแตร์ ดูว์โฟล (Esther Duflo), ไมเคิล ครีเมอร์ (Michael Kremer)[12]
พ.ศ. 2563	พอล อาร์. มิลกรอม (Paul R. Milgrom), รอเบิร์ต บี. วิลสัน (Robert B. Wilson)[13]
พ.ศ. 2564	เดวิด คาร์ด (David Card), โจชัว แองกริสต์ (Joshua Angrist), คีโด อิมเบนส์ (Guido Imbens)[14]
พ.ศ. 2565	เบน เบอร์แนงกี (Ben Bernanke) ดักลาส ไดมอนด์ (Douglas Diamond) และฟิลิป เอช. ดีบวิก (Philip H. Dybvig)[15]
พ.ศ. 2566	คลอเดีย โกลดิน (Claudia Goldin)[16]

อ้างอิง

1. "The Nobel Prize amounts". Nobelprize.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-07-20. สืบค้นเมื่อ 2021-10-08.
2. Nobel descendant slams Economics prize The Local 28 กันยายน 2548 เรียกข้อมูลวันที่ 30 กรกฎาคม 2550 (อังกฤษ)
3. Indo-Asian News Service (2004-10-08). "Amartya Sen's Nobel challenged in court". newindpress.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2004-10-13. สืบค้นเมื่อ 2007-10-16. (อังกฤษ)
4. Indo-Asian News Service (2004-10-08). "Did Amartya Sen get the Nobel?". The Times of India. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2004-10-10. สืบค้นเมื่อ 2007-10-16. (อังกฤษ)
8. The Prize in Economic Sciences 2015 - Nobelprize.org
9. "The Prize in Economic Sciences 2016". Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 12 October 2016.
10. "The Prize in Economic Sciences 2017". Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 9 October 2017.
11. "The Prize in Economic Sciences 2018". Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 8 October 2018.
12. "The Prize in Economic Sciences 2019". Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 14 October 2019.
13. "The Prize in Economic Sciences 2020". Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 12 October 2020.
14. "The Prize in Economic Sciences 2021". Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 11 October 2021.
15. "The Prize in Economic Sciences 2022". Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 10 October 2022.
16. "The Prize in Economic Sciences 2023". Nobel Foundation. สืบค้นเมื่อ 9 October 2023.

แหล่งข้อมูลอื่น

• ผู้ได้รับรางวัล เก็บถาวร 2001-12-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน จากมูลนิธิโนเบล (อังกฤษ)
• ผู้ได้รับรางวัลสาขาเศรษฐศาสตร์ (อังกฤษ)
• ประวัติศาสตร์และข้อขัดแย้ง เก็บถาวร 2005-10-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อังกฤษ)