รังงากุ
From Wikipedia, the free encyclopedia
รังงากุ (ญี่ปุ่น: 蘭学) เป็นองค์ความรู้ที่พัฒนาโดยญี่ปุ่นผ่านการติดต่อกับเกาะเทียมเดจิมะของเนเธอร์แลนด์ ซึ่งทำให้ญี่ปุ่นตามทันเทคโนโลยีและการแพทย์แผนตะวันตกในช่วงที่ปิดประเทศไม่ให้ชาวต่างชาติเข้ามาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1641 ถึง ค.ศ. 1853 เนื่องจากนโยบายของรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะในการโดดเดี่ยวประเทศหรือซาโกกุ
ผู้คนบางส่วนในญี่ปุ่นได้เรียนรู้หลายแง่มุมของการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่เกิดขึ้นในยุโรปในเวลานั้นผ่านรังงากุ ช่วยสร้างจุดเริ่มต้นของวิทยาศาสตร์เชิงทฤษฎีและเทคโนโลยีให้กับประเทศ ซึ่งช่วยอธิบายความสำเร็จของญี่ปุ่นในการปรับปรุงให้ทันสมัยอย่างรวดเร็วหลังจากถูกบังคับโดยชาวอเมริกันให้เปิดประเทศสู่การค้ากับต่างประเทศในปี ค.ศ. 1854