มหากาล

พระมหากาล เป็นองค์เดียวกับพระกาล ซึ่งเป็นเทวดาในศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธแบบตันตระ^[1] โดยพระองค์คือยิดัมและธรรมบาลตามความเชื่อของชาวพุทธในทิเบต สังกัดรัตนโคตรของพระรัตนสัมภวะพุทธะ มีลักษณะคล้ายเหรุกะ ภาคดุร้ายมี 16 แขน มือถือหัวกะโหลกและกริช มีเปลวไฟพวยพุ่งรอบกาย สวมมงกุฏกระโหลก มีมาลัยร้อยด้วยศีรษะมนุษย์ มีงูพันรอบกาย

พระมหากาล
เทพแห่งกาลเวลา, มายา, การสร้าง, ทำลายล้าง และอำนาจ
พระมหากาลในคติศาสนาพุทธแบบทิเบต
ชื่อในอักษรเทวนาครี	महाकाल
ชื่อในการทับศัพท์ภาษาสันสกฤต	Mahākāla
อาวุธ	ดาบ ตรีศูล ค้อน (ในญี่ปุ่น)

ในทิเบตนับถือในปางมหากาลขาว จึงถือเป็นเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งองค์หนึ่ง ในจีนเป็น 1 ใน 24 ธรรมบาล ผู้พิทักษ์พุทธศาสนา ส่วนในญี่ปุ่นถือเป็นหนึ่งใน 7 คณะเทพเจ้าแห่งโชคลาภนามว่า ไดโกกุเทน โดยมีลักษณะคล้าย โอคุนินุชิ เทพแห่งดินของญี่ปุ่น โดยรับเข้ามาจากศาสนาฮินดูนั่นคือ พระศิวะ

อ้างอิง

• สุมาลี มหณรงค์ชัย. พระชินพุทธะห้าพระองค์. กทม. ศูนย์ไทยธิเบต.2547

แหล่งข้อมูลอื่น

• http://www.khandro.net/deity_Mahakala.htm
• The Many Forms of Mahakala, Protector of Buddhist Monasteries by Sri Nitin Kumar.

1. Bryson (2017), p. 42. harv error: no target: CITEREFBryson2017 (help)