ภาษาม้ง
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาม้ง (Nyiakeng Puachue: 𞄀𞄩𞄰, พ่าเฮ่า: 𖬌𖬣𖬵) เป็นภาษาในตระกูลเหมียว-เหยา หรือม้ง-เมี่ยน ใช้กันในชาวม้งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และ บางส่วนของจีนจัดเป็นภาษาคำโดด โดยหนึ่งคำมีเสียงพยัญชนะต้น สระ และวรรณยุกต์ ไม่มีเสียงตัวสะกด มีวรรณยุกต์สนธิหรือการผสมกันของเสียงวรรณยุกต์เมื่อนำคำมาเรียงต่อกันเป็นประโยค ในประเทศไทยแบ่งเป็น 2 กลุ่มคือ
- ภาษาม้งเขียว หรือ ม้งจั๊ว (Hmong Njua)
- ภาษาม้งขาว หรือ ม้งเด๊อ (Hmong Daw)
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษาม้ง, ออกเสียง ...
ภาษาม้ง | |
---|---|
Hmoob | |
ออกเสียง | [m̥ɔ̃́] |
ประเทศที่มีการพูด | จีน, เวียดนาม, ลาว, ไทย, และ สหรัฐ. |
ชาติพันธุ์ | ชาวม้ง |
จำนวนผู้พูด | ไม่ทราบ (3.7 ล้านคน (ไม่นับเวียดนาม) อ้างถึง1995-2009) |
ตระกูลภาษา | ม้ง-เมี่ยน
|
ระบบการเขียน | อักษรม้ง, อักษรละติน |
รหัสภาษา | |
ISO 639-2 | hmn |
ISO 639-3 | มีหลากหลาย:hmn – Hmong (generic)mww – ภาษาม้งเด๊อว (Laos, China)hmv – Hmong Do (Vietnam)hmf – Hmong Don (Vietnam)blu – ภาษาม้งจั๊ว (Laos, China)hmz – Hmong Shua (Vietnam)hmc – Hmong Central Huishui (China)hmm – Hmong Central Mashan (China)hmj – Hmong Chonganjiang (China)hme – Hmong Eastern Huishui (China) |
ปิด