![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/Boccaccio_-_Decameron%252C_MCCCCLXXXXII_ad_di_XX_de_giugno_-_3852856_Scan00015.tif/lossy-page1-640px-Boccaccio_-_Decameron%252C_MCCCCLXXXXII_ad_di_XX_de_giugno_-_3852856_Scan00015.tif.jpg&w=640&q=50)
เดกาเมรอน
From Wikipedia, the free encyclopedia
เดกาเมรอน หรือ เดกาเมโรเน (อิตาลี: Decameron หรือ Decamerone) เป็นจุลนวนิยาย (novella) ร้อยเรื่องที่โจวันนี บอกกัชโช นักประพันธ์ชาวอิตาลี เขียนขึ้น อาจเริ่มเขียนราวปี ค.ศ. 1350 และจบลงในปี ค.ศ. 1353 “เดกาเมรอน” เป็นหนังสือที่เขียนเป็นอุปมานิทัศน์ที่เป็นเรื่องราวของความรักแบบต่าง ๆ ตั้งแต่รักที่ยั่วยวนไปจนถึงรักที่จบลงด้วยโศกนาฏกรรม บางท่านก็เชื่อว่าบางส่วนของหนังสือได้รับอิทธิพลมาจาก “ตำราแห่งความรัก” (The Book of Good Love) โดย ฆวน ราอูส
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
เดกาเมรอน | |
---|---|
![]() ภาพเขียนการเล่าเดกาเมรอน โดยจอห์น วิลเลียม วอเทอร์เฮาส์ | |
ผู้ประพันธ์ | โจวันนี บอกกัชโช |
ชื่อเรื่องต้นฉบับ | Il Decamerone |
วันที่พิมพ์ | ค.ศ. 1350 ถึง ค.ศ. 1353 |
“เดกาเมรอน” มีอิทธิพลต่องานประพันธ์และงานจิตรกรรมต่อมาอีกมากเช่น “แคนเทอร์บรีเทลส์” โดยเจฟฟรีย์ ชอเซอร์ หรือ “เริ่มดีจบดี” (All's Well That Ends Well) โดยวิลเลียม เชกสเปียร์ ที่มีรากฐานมาจากเล่มสามเรื่องที่เก้า หรือโคลง “อิสาเบลลาและกระถางใบโหระพา” (Isabella, or the Pot of Basil) โดยจอห์น คีตส์ ที่มาจากเรื่องของลิสาเบ็ตตา
ชื่อเรื่องมาจากคำภาษากรีกสองคำผสมกัน “δέκα” หรือ “déka” ที่แปลว่า “สิบ” และ “ἡμέρα” หรือ “hēméra” ที่แปลว่า “วัน”[1]