จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ (ญี่ปุ่น: 後小松天皇; โรมาจิ: Go-Komatsu-tennō) เป็น จักรพรรดิองค์ที่ 100 แห่ง ราชวงศ์ญี่ปุ่น ตามธรรมเนียมการสืบราชสันตติวงศ์^[1] และเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 6 และองค์สุดท้ายของ ราชสำนักเหนือ

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ Go-Komatsu 後小松天皇
จักรพรรดิผู้อ้างสิทธิ์องค์ที่ 6/ จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 100
หลังรวมแผ่นดิน 21 ตุลาคม พ.ศ. 1935 - 5 ตุลาคม พ.ศ. 1955 ราชสำนักเหนือ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1926 - 21 ตุลาคม พ.ศ. 1935
พิธีขึ้น	31 มกราคม ค.ศ. 1383 (วันที่ 28 เดือน 12 ปี เอโตกุ ที่ 2)
ไดโจไซ	10 ธันวาคม ค.ศ. 1383 (วันที่ 16 เดือน 11 ปี เอโตกุ ที่ 3)
พระมรณนาม	จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ
โชกุน	อาชิกางะ โยชิมิตสึ→อาชิกางะ โยชิโมจิ
ยุค	ยุคมูโรมาจิ • ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้
ก่อนหน้า	ราชสำนักเหนือ : โกะ-เอ็งยู ราชสำนักใต้ : โกะ-คาเมยามะ
ถัดไป	โชโก
พระราชสมภพ	1 สิงหาคม พ.ศ. 1920
สวรรคต	1 ธันวาคม พ.ศ. 1976
ฝังพระบรมศพ	8 ธันวาคม 1433
สุสานหลวง	สุสานหลวงฟูกากูซะ โนะ คิตะ
พระราชบิดา	จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู
พระราชโอรส-ธิดา	จักรพรรดิโชโก จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ (พระราชโอรสบุญธรรม)
เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัย	รวม ราชสำนักเหนือ และ ราชสำนักใต้ เข้าด้วยกัน

พระองค์เป็นผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์จากราชสำนักเหนือตั้งแต่วันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1383 ถึงวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1392 เมื่อจักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ สละราชบัลลังก์ จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ จึงเป็นจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมาย (จักรพรรดิองค์ที่ 100) ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ในปี ค.ศ. 1392 หลัง ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ ที่รวมราชสำนักทั้งสองเป็นหนึ่งเดียว จักรพรรดิแห่งราชสำนักใต้ จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ ได้บรรลุข้อตกลงกับ จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ เพื่อครองราชบัลลังก์สลับกันระหว่างราชสำนักเหนือและราชสำนักใต้ทุก ๆ 10 ปี อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ ได้ทรยศ ไม่เพียงแต่ปกครองนาน 20 ปีจนกระทั่งพระองค์สละราชสมบัติในวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1412 แต่ยังสืบทอดราชบัลลังก์โดยพระราชโอรสของพระองค์เอง มากกว่าจะเป็นเจ้าชายหรืออดีตจักรพรรดิจากราชสำนักใต้ ตามที่นักวิชาการยุคก่อนสมัยเมจิกล่าวว่าการครองราชย์ของจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึในฐานะจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมายมีระยะเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1392 ถึง 1412^[2] ราชวงศ์ญี่ปุ่นในปัจจุบันสืบเชื้อสายมาจากจักรพรรดิในราชสำนักเหนือ

พระราชประวัติ

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ มีพระนามก่อนจะขึ้นสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศว่า เจ้าชายโมโตฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 幹仁親王; โรมาจิ: Motohito-shinnō)^[3]

เป็นพระราชโอรสพระองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู จักรพรรดิผู้อ้างสิทธิจากราชสำนักเหนือพระองค์ที่ 5

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ

เจ้าชายโมะโตะฮิโตะขึ้นเป็นผู้อ้างสิทธิพระองค์ที่ 6 ภายหลังการสละราชบัลลังก์ของจักรพรรดิโกะ-เอ็งยูพระราชบิดาเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1325 จนกระทั่งสละราชบัลลังก์เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 1355

• 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1325 (วันที่ 11 เดือน 4 ปี โควะ ที่ 4) : ปีที่ 11 ในรัชสมัยของ จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู องค์จักรพรรดิสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายโมโตฮิโตะ รัชทายาทพระชนมายุเพียง 5 พรรษาโดยอดีตจักรพรรดิเป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา)

• 21 ตุลาคม พ.ศ. 1335 : ปีที่ 10 ในรัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึ จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ จักรพรรดิแห่ง ราชสำนักใต้ สละราชบัลลังก์ให้กับจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึ พระชนมายุเพียง 15 พรรษาขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นทำให้ ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ ที่ดำเนินมาเกือบ 60 ปีสิ้นสุดลง

• 5 ตุลาคม พ.ศ. 1355 (วันที่ 29 เดือน 8 ปี เมโตะกุ ที่ 19) : ปีที่ 30 ในรัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึพระองค์สละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายมิฮิโตะ พระราชโอรสพระองค์ใหญ่ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโชโก

• 1 ธันวาคม พ.ศ. 1376 (วันที่ 20 เดือน 10 ปี เอเคียว ที่ 5) : ปีที่ 3 ในรัชสมัยของ จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ อดีตจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึสวรรคตเมื่อพระชนมายุได้ 56 พรรษา

แผนผัง

(96) โกไดโงะ

โคงง (อ้าง 1)

(อ้าง 2) โคเมียว

(97) โกะ-มูรากามิ

(อ้าง 3) ซุโก

(อ้าง 4) โกะ-โคงง

(98) โชเก

(99) โกะ-คะเมะยะมะ

(อ้าง 5) โกะ-เอ็งยู

(100) โกะ-โคะมะสึ อ้าง 6

(101) โชโก

(102) โกะ-ฮะนะโซะโนะ

จักรพรรดิแห่งราชสำนักใต้

• จักรพรรดิโชเก
• จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ

ดูเพิ่ม

• จักรพรรดิญี่ปุ่น
• รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

อ้างอิง

1. Imperial Household Agency (Kunaichō): 後小松天皇 (100); retrieved 2013-8-28.
2. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 317–327.
3. Titsingh, p. 317.

ก่อนหน้า		จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ		ถัดไป
จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู		ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์จากราชสำนักเหนือพระองค์ที่ 6 (1925 - 1935)		สิ้นสุด
จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ		จักรพรรดิญี่ปุ่น (1935 - 1955)		จักรพรรดิโชโก