เปรียบ

ภาษาไทย

รากศัพท์

มาจากภาษาเขมร ប្រៀប (เปรียบ, "เทียบเคียงกัน")

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เปฺรียบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bprìiap
	ราชบัณฑิตยสภา	priap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pria̯p̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

เปรียบ (คำอาการนาม การเปรียบ)

1. เอาสิ่งหนึ่งเข้ามาเทียบกับอีกสิ่งหนึ่งเพื่อให้เห็นว่าใกล้กัน เสมอกัน หรือผิดกัน, ถ้าเอามาเทียบกันดูแล้ว ฝ่ายที่มีภาษีกว่า เรียกว่า ได้เปรียบ ฝ่ายที่เป็นรอง เรียกว่า เสียเปรียบ, ถ้าจะเอาฝ่ายตนให้มีภาษีข้างเดียว เรียกว่า เอาเปรียบ