ตน

ดูเพิ่ม: ตัน, ตั๊น, ตีน, ตื่น, ตื้น, ตุน, ตุ่น, ตุ๋น, ตูน, ตฺีน, และ ต้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᨶ (ต็น), ภาษาลาว ຕົນ (ต็น), ภาษาเขิน ᨲᩫ᩠ᨶ (ต็น), ภาษาไทลื้อ ᦎᦳᧃ (ตุน), ภาษาไทใหญ่ တူၼ် (ตูน)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dton
	ราชบัณฑิตยสภา	ton
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ton˧/(สัมผัส)

คำนาม

ตน

1. ตัว (ตัวคน)

   ตนเป็นที่พึ่งของตน

คำลักษณนาม

ตน

1. ลักษณนามใช้เรียกเทวดา ยักษ์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น

   ยักษ์ตนหนึ่ง

   เทวดา 2 ตน