กู้

ดูเพิ่ม: ก, ก., กิ, กิ๋, กิํ, กี, กี่, กี้, กี๋, กุ, กุ๊, กู, กู̂, กู่, กฺี, กฺู, ก็, และ ก่

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน กู้, ภาษาลาว ກູ້ (กู้), ภาษาคำเมือง ᨠᩪ᩶ (กู้), ภาษาไทลื้อ ᦂᦴᧉ (กู้), ภาษาไทใหญ่ ၵူႈ (กู้), ภาษาจ้วง guh (กู่, “ทำ, เก็บ, ก่อ”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง guh (กู่, “ทำ, เก็บ, ก่อ”) (Longzhou)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กู้
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gûu
	ราชบัณฑิตยสภา	ku
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kuː˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

กู้ (คำอาการนาม การกู้)

1. ยืมเงินโดยให้ดอกเบี้ย
2. ทำให้กลับคืนอย่างเดิม

ลูกคำ

• กู้ชีพ
• กู้ภัย
• เงินกู้

 

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kuː˦˨/

คำลักษณนาม

กู้

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩪ᩵ (คู่)

คำกริยา

กู้ (คำอาการนาม ก๋ารกู้ หรือ ก๋านกู้)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩪ᩵ (คู่)

คำคุณศัพท์

กู้

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩪ᩵ (คู่)