โรคโครห์น

โรคโครห์น (อังกฤษ: Crohn's disease) เป็นโรคในกลุ่มโรคลำไส้อักเสบที่ส่งผลต่อทางเดินอาหาร ผู้ป่วยมักมีอาการปวดท้อง, ท้องร่วง (ในรายที่รุนแรงอาจมีเลือดปน), มีไข้และน้ำหนักลด^[1][2] และมีอาการแทรกซ้อนได้แก่ โลหิตจาง, ผื่น, ผนังลูกตาชั้นกลางอักเสบและอ่อนล้า^[1] ในรายที่เรื้อรังอาจมีอาการลำไส้อุดตันและมีความเสี่ยงเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่^[1]

โรคโครห์น
ชื่ออื่น	Crohn syndrome, regional enteritis
ลำไส้เล็กส่วนปลาย, หลอดเลือดแดงอิลีโอโคลิกและลำไส้ใหญ่เป็นสามจุดที่มักจะเกี่ยวข้องกับโรคโครห์น
สาขาวิชา	วิทยาทางเดินอาหาร
อาการ	ปวดท้อง, ท้องร่วง (อาจมีเลือดปน), ไข้, น้ำหนักลด[1]
ภาวะแทรกซ้อน	โลหิตจาง, ผื่น, ข้ออักเสบ, มะเร็งลำไส้ใหญ่[1]
การตั้งต้น	อายุ 20-30 ปี[2]
ระยะดำเนินโรค	ระยะยาว[1]
ปัจจัยเสี่ยง	การสูบบุหรี่[3]
วิธีวินิจฉัย	การตัดเนื้อออกตรวจ, การตรวจจากภาพทางการแพทย์[1]
โรคอื่นที่คล้ายกัน	กลุ่มอาการลำไส้ไวเกินต่อการกระตุ้น, celiac disease, โรคเบห์เช็ต, วัณโรคลำไส้[1][4]
ยา	คอร์ติโคสเตอรอยด์, เมโทเทรเซต[1]
พยากรณ์โรค	การคาดหมายคงชีพลดลงเล็กน้อย[1]
ความชุก	3.2 ต่อ 1,000 (ในประเทศพัฒนาแล้ว)[5]

สาเหตุของโรคโครห์นยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่เชื่อว่าเกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม, ระบบภูมิคุ้มกันและแบคทีเรีย^[6] ทำให้ระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายโจมตีทางเดินอาหารเพื่อกำจัดแอนติเจน นำไปสู่การอักเสบของลำไส้ ถึงแม้ว่าโรคโครห์นจะเกี่ยวข้องกับระบบภูมิคุ้มกัน แต่โรคนี้ไม่ใช่โรคภูมิต้านตนเองเนื่องจากไม่ได้ถูกกระตุ้นจากร่างกายเอง^[7] แต่คาดว่าเกี่ยวข้องกับภูมิคุ้มกันบกพร่องและทางพันธุกรรม^[8][9] มีรายงานว่าโรคโครห์นมักเกิดขึ้นหลังมีอาการกระเพาะอาหารและลำไส้อักเสบ^[1] และผู้ที่สูบบุหรี่มีความเสี่ยงเป็นโรคนี้มากกว่าสองเท่า^[3] การวินิจฉัยมักใช้วิธีตรวจชิ้นเนื้อและตรวจสอบจากภาพทางการแพทย์^[1]

ยังไม่พบว่ายาและการผ่าตัดใดสามารถรักษาโรคโครห์นได้ การรักษาส่วนใหญ่จึงเป็นการรักษาอาการข้างเคียงและแบบประคับประคอง มีรายงานว่ายาคอร์ติโคสเตอรอยด์และเมโทเทรเซตช่วยรักษาอาการข้างเคียงได้ดี ในขณะที่การผ่าตัดจะใช้เมื่อตรวจพบฝี, ลำไส้อุดตันหรือมะเร็ง^[1]

โรคโครห์นพบในประชากรในอัตรา 3.2 ต่อ 1,000 คนในยุโรปและอเมริกาเหนือ^[5] และพบได้น้อยกว่าในเอเชียและแอฟริกา^[10] ผู้ป่วยโรคโครห์นจะมีการคาดหมายคงชีพลดลงเล็กน้อย^[1] การตั้งต้นของโรคนี้พบในทุกช่วงอายุ แต่มักพบในช่วงอายุ 20 ปี เพศชายและหญิงมีโอกาสเป็นโรคนี้ได้เท่า ๆ กัน^[2] โรคโครห์นตั้งชื่อตามเบอร์ริล เบอร์นาร์ด โครห์น นักวิทยาทางเดินอาหารชาวอเมริกันผู้ค้นพบโรคนี้ในปี ค.ศ. 1932^[11]