โฟล์กร็อก

โฟล์กร็อก (อังกฤษ: Folk rock) เป็นแนวเพลงที่รวมองค์ประกอบของดนตรีโฟล์กและร็อกเข้าด้วยกัน ในความหมายช่วงแรก ๆ คำนี้หมายถึงแนวเพลงที่เกิดในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรราวกลางคริสต์ทศวรรษ 1960 ดนตรีมีความชัดเจนโดยการประสานเสียงร้องที่แน่นและค่อนข้างสะอาด (ไม่มีเอฟเฟกต์และการบิดเสียง) ร่วมกับเครื่องดนตรีไฟฟ้า ตัวอย่างเช่น เสียงเครื่องสาย 12 เส้น ที่นักกีตาร์วงเบิร์ดส โรเจอร์ แม็กกิน ที่นำมาใช้บ้างโดยจอร์จ แฮร์ริสัน ในปี 1964 และ 1965

โฟล์กร็อก
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ	โฟล์ก, ร็อก, ป็อป
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม	ต้นคริสต์ทศวรรษ 1960 ในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา
เครื่องบรรเลงสามัญ	เสียงร้อง, กีตาร์ไฟฟ้า, กีตาร์อคูสติก, กีตาร์เบส, กลอง, เปียโน
แนวย่อย
เคลติกร็อก - มะนิลาซาวด์ - อีเลกทริกร็อก - โฟล์กเมทัล - โฟล์กพังก์ - โฟล์กโทรนิกา - อินดี้โฟล์ก - นีโอโฟล์ก - นู-โฟล์ก - เมดีวอลโฟล์กร็อก - ไซเครเดลิกโฟล์ก - ไวกิงเมทัล

โรเจอร์ แม็กกินแห่งวงเบิร์ดส เคยกล่าวว่า วงเดอะบีตเทิลส์ เป็นแรงบันดาลใจให้เขารวมเพลงโฟล์กเข้ากับร็อก ออลมิวสิกยกให้วงเดอะบีตเทิลส์ ร่วมไปกับบ็อบ ดีแลน มีอิทธิพลอย่างมากให้กับการเกิดของโฟล์กร็อกในปี 1965^[1]

อ้างอิง

1. "Allmusic Biography". สืบค้นเมื่อ 2008-02-05.