แฮร์มัน เกอริง

แฮร์มัน วิลเฮ็ล์ม เกอริง (เยอรมัน: Hermann Wilhelm Göring) เป็นผู้นำทางทหารของไรช์ที่สามที่ตำแหน่งจอมพลไรช์ และยังเป็นผู้นำระดับสูงของพรรคกรรมกรชาติสังคมนิยมเยอรมัน (พรรคนาซี) เขามีบทบาทสำคัญในการขยายระบบเผด็จการของพรรคนาซีให้ครอบคลุมทั่วเยอรมนี รวมทั้งสร้างเสริมแสนยานุภาพทางทหารของเยอรมนีโดยเฉพาะกองทัพอากาศให้มีความแข็งแกร่ง ภายหลังนาซีล่มสลาย เขาถูกตัดสินประหารชีวิตในการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์ค แต่เขาก็จบชีวิตตนเองด้วยการกลืนไซยาไนด์ก่อนหน้าการประหารชีวิตไม่กี่ชั่วโมง และก่อนกลืนไซยาไนด์เขาได้ตระโกนว่า "ไฮล์ ฮิตเลอร์"

จอมพลไรช์ แฮร์มัน เกอริง
Hermann Göring
ประธานไรชส์ทาค
ดำรงตำแหน่ง 30 สิงหาคม ค.ศ. 1932 – 23 เมษายน ค.ศ. 1945
ประธานาธิบดี	เพาล์ ฟ็อน ฮินเดินบวร์ค (1932–1934) อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (1934–1945) (ในฐานะฟือเรอร์)
หัวหน้ารัฐบาล	ไฮน์ริช บรือนิง ฟรันทซ์ ฟ็อน พาเพิน ควร์ท ฟ็อน ชไลเชอร์ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์
ก่อนหน้า	Paul Löbe
ถัดไป	ไม่มี; ตำแหน่งถูกยุบเลิก
มุขมนตรีเสรีรัฐปรัสเซีย
ดำรงตำแหน่ง 10 เมษายน ค.ศ. 1933[1] – 23 เมษายน ค.ศ. 1945
ผู้ว่าการ	อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ตัวเขาเองเป็นไรชส์ชตัทท์ฮัลแทร์
ก่อนหน้า	ฟรันทซ์ ฟ็อน พาเพิน
ถัดไป	ไม่มี; ปรัสเซียถูกยุบ
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังเยอรมนี
ดำรงตำแหน่ง 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1937 – 15 มกราคม ค.ศ. 1938
หัวหน้ารัฐบาล	อดอล์ฟ ฮิตเลอร์
ก่อนหน้า	ฮยัลมาร์ ชัคท์
ถัดไป	วัลเทอร์ ฟุงค์
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเดินอากาศเยอรมนี
ดำรงตำแหน่ง 27 เมษายน ค.ศ. 1933 – 23 เมษายน ค.ศ. 1945
ประธานาธิบดี	เพาล์ ฟ็อน ฮินเดินบวร์ค อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (ในฐานะฟือเรอร์)
หัวหน้ารัฐบาล	อดอล์ฟ ฮิตเลอร์
ก่อนหน้า	ไม่มี
ถัดไป	โรแบร์ท ริทเทอร์ ฟอน ไกรม์
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงป่าไม้เยอรมนี
ดำรงตำแหน่ง กรกฎาคม ค.ศ. 1934 – 23 เมษายน ค.ศ. 1945
ประธานาธิบดี	เพาล์ ฟ็อน ฮินเดินบวร์ค อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (ในฐานะฟือเรอร์)
หัวหน้ารัฐบาล	อดอล์ฟ ฮิตเลอร์
ก่อนหน้า	ไม่มี
ถัดไป	ไม่มี
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	แฮร์มัน วิลเฮ็ล์ม เกอริง 12 มกราคม ค.ศ. 1893(1893-01-12)[2] โรเซินไฮม์ ราชอาณาจักรบาวาเรีย  เยอรมนี
เสียชีวิต	15 ตุลาคม ค.ศ. 1946(1946-10-15) (53 ปี)[3] เนือร์นแบร์ค, เยอรมนี
สาเหตุการเสียชีวิต	ฆ่าตัวตายด้วยยาพิษไซยาไนด์
พรรคการเมือง	พรรคนาซี (1922–45)
คู่สมรส	คาริน ฟอน คันท์ซอว์ (1923–31; เธอเสียชีวิต) เอ็มมี เกอริง (1935–46; เกอริง เสียชีวิต)
บุตร	เอ็ดดา เกอริง
อาชีพ	นักบิน นักการเมือง
รัฐบาล	ฮิตเลอร์
รางวัล	กางเขนเหล็ก ชั้น 1 กางเขนเหล็กกางเขนอัศวิน
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	เยอรมนี (1912–18)  เยอรมนี (1923–33)  ไรช์เยอรมัน (1933–45)
สังกัด	กองทัพบกเยอรมัน  ลุฟท์ชไตรท์เครฟเทอ  ลุฟท์วัฟเฟอ
ประจำการ	1912–1918 1923–1945
ยศ	SA-Gruppenführer (to 1945) จอมพล (1938–40) จอมพลไรช์  (1940–45)
บังคับบัญชา	ลุฟท์วัฟเฟอ (1935–45)
ผ่านศึก	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สงครามโลกครั้งที่สอง

ชีวิตช่วงเยาว์วัย

เกอริงในวัย 14 ปี

เกอริงเกิดเมื่อวันที่ 12 มกราคม 1893 ที่เมืองโรเซินไฮม์ ราชอาณาจักรบาวาเรีย จักรวรรดิเยอรมัน เป็นบุตรคนที่ 2 ของภรรยาคนที่ 2 ของไฮม์ริช เกอริง ซึ่งเป็นกงสุลใหญ่เยอรมันประจำเกาะเฮติ ขณะเป็นเด็กเขาไม่ได้อยู่กับบิดาแต่ได้รับเลี้ยงดูในปราสาทเล็กๆ ชื่อเฟลเดนชไตน์ (Veldenstein) ของ ริทเทอร์ ฟอน เอเพนชไตน์ แฮร์มัน ชาวยิว ซึ่งเป็นชู้รักของมารดาและเป็นพ่อทูนหัวของเขา ต่อมาในปี 1896 ขณะอายุ 3 ปี บิดาปลดเกษียณ ครอบครัวเกอริงจึงอยู่ร่วมกันอีกครั้งในเยอรมนี

การศึกษา

เขาเข้าศึกษาต่อในวิทยาลัยการทหารในเมืองคาลส์รูเออ และเข้ารับราชการในปี 1912 ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 1 เขามียศเป็นร้อยโทในอาลซัส-ลอแรน ก่อนที่จะย้ายไปสังกัดกองทัพอากาศ เขาเป็นนักบินที่มีความสามารถและได้รับเหรียญปัวร์เลอแมริท และกางเขนเหล็กชั้น 1

เกอริง, พระยาพหลพลพยุหเสนา และฮิเดะกิ โทโจ ต่างรู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ที่สถาบันนายร้อยส่วนกลาง (Hauptkadettenanstalt) ในกรุงเบอร์ลิน โดยกลุ่มของเกอริง, กลุ่มของพระยาพหลฯ และกลุ่มของโทโจ มักประลองดาบกันเสมอ^[4] เกอริงเป็นคนตัวใหญ่ชอบเล่นแรง จนครั้งหนึ่งเขาถูก นนร..น้อม (ต่อมาคือ พลตรี พระศักดาพลรักษ์ ( น้อม ศรีรัตน์ ศักดาพลรักษ์)) ชกจนฟันหัก

สมัยสาธารณรัฐไวมาร์

ในช่วงความวุ่นวายภายหลังจากความพ่ายแพ้ของเยอรมนี เขารู้สึกขัดเคืองใจต่อการที่นายทหารถูกปฏิบัติอย่างเลวร้ายจากพลเรือน เขาจึงไปทำงานเป็นนักบินพานิชย์ในเดนมาร์กและสวีเดน ต่อมาเขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่ของสายการบินสวีเดน และมีโอกาสได้พบกับบารอนเนสคาริน ฟอน โรเชิน (Baroness Carin von Rosen) สตรีผู้สูงศักดิ์ชาวสวีเดนซึ่งหย่าขาดจากสามี เขาได้แต่งงานกับบารอนเนสคารินที่นครมิวนิกเมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ 1922 ในปีเดียวกัน เขาได้ร่วมกับพรรคนาซี และเนื่องจากมีชื่อเสียงในฐานะวีรบุรุษในสงคราม ฮิตเลอร์จึงมอบหมายให้เขาบังคับบัญชาหน่วยชตวร์มอัพไทลุง (SA) ซึ่งเป็นกองกำลังของพรรคนาซี

ในเดือนพฤศจิกายน 1923 พวกนาซีได้ก่อเหตุกบฏโรงเบียร์ ซึ่งฮิตเลอร์พยายามยึดอำนาจทั้งที่ยังไม่พร้อม การกบฏจึงล้มเหลว เขาจึงได้รับบาดเจ็บและถูกทางการสั่งจับ แต่เขาและภรรยาหนีไปออสเตรีย เขาต้องใช้มอร์ฟีนเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดจากบาดแผล เป็นผลให้เขากลายเป็นคนติดมอร์ฟีนอย่างรุนแรง จนต้องเข้ารับการบำบัดในช่วง 1925 – 1926 ที่โรงพยาบาลจิตเวชในสวีเดน ในช่วงนี้เขาไม่มีการติดต่อที่ใกล้ชิดกับฮิตเลอร์

เมื่อได้รับอภัยโทษใน 1926 เขาได้เดินทางกลับเยอรมนีใน 1927 ฮิตเลอร์เสนอให้เขาลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกไรชส์ทาค (Reichstag) ในเขตที่พรรคนาซีมีฐานเสียงมั่นคง ทำให้เขาเป็น 1 ในสมาชิกไรชส์ทาคจำนวน 12 คนสังกัดพรรคนาซี เขาได้กระชับความสัมพันธ์กับนักอุตสาหกรรมและนักการเมืองอื่น ๆ

ใน 1930 เขาได้รับเลือกตั้งอีกครั้งหนึ่ง และเป็นผู้นำในสภาล่าง ต่อมาในเดือนกรกฎาคม 1932 เมื่อพรรคนาซีชนะการเลือกตั้งถึง 230 ที่นั่ง เขาได้รับเลือกเป็นประธานไรชส์ทาค ความตั้งใจของเขาคือล้มล้างระบบประชาธิปไตย เขาใช้เล่ห์เหลี่ยมและตำแหน่งหน้าที่เอาชนะนายกรัฐมนตรี ควร์ท ฟ็อน ชไลเชอร์ และฟรันทซ์ ฟ็อน พาเพิน พร้อมทั้งโน้มน้าวให้ประธานาธิบดีเพาล์ ฟ็อน ฮินเดินบวร์ค เชิญฮิตเลอร์เป็นนายกรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 30 มกราคม 1933

สมัยนาซีเยอรมนี

เมื่อพรรคนาซีเถลิงอำนาจ เขาได้รับแต่งตั้งเป็นทั้งมุขมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยของปรัสเซีย เป็นผู้นำอันดับสองของพรรคนาซี และคาดหมายว่าจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากฮิตเลอร์ เขาทำงานหนักเพื่อผลักดันให้บทกฎหมายที่ให้อำนาจ (Enabling Acts) ผ่านการพิจารณาของไรชส์ทาค เขามุ่งสร้างเสริมอำนาจเผด็จการด้วยทำให้ปรัสเซียเป็นรัฐนาซีจัดตั้งตำรวจลับหรือเกสตาโพ และให้สร้างค่ายกักกันสำหรับคุมขังศัตรู นอกจากนี้ในปี พ.ศ. 2476 เขายังได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการบิน ซึ่งจัดตั้งขึ้นใหม่และเป็นผู้บัญชาการกองทัพอากาศ หน้าที่ของเขาคือสร้างเสริมกำลังทางอากาศซึ่งเป็นการขัดต่อสนธิสัญญาแวร์ซายส์ เขาได้สร้างเครื่องบินและฝึกนักบินอย่างลับ ๆ

บทบาทในกองทัพอากาศ

ในปี 1938 เขาได้รับยศจอมพล และก่อนบุกโปแลนด์เขาได้รับแต่งตั้งเป็นประธานสภาเศรษฐกิจสงคราม และเมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 เขาเป็นผู้อำนวยการนโยบายเศรษฐกิจสงครามของประเทศ

กองทัพอากาศภายใต้การบังคับบัญชาของเขาก็ทำสงครามสายฟ้าแลบ ซึ่งสามารถทำลายการต่อต้านของโปแลนด์ และขยายการโจมตีไปยังประเทศต่างๆในยุโรป หลังจากชัยชนะในยุทธการที่ฝรั่งเศส ใน 1940 ฮิตเลอร์ก็แต่งตั้งให้เขาเป็นจอมพลไรช์ เป็นผู้มีอิทธิพลลำดับสองในทางทหาร

ในช่วงท้ายของสงครามโลก เมื่อสถานการณ์ของฝ่ายเยอรมันอยู่ในขั้นวิกฤติ ในเดือนเมษายน 1945 เกอริงซึ่งอยู่ในออสเตรียพยายามรวบอำนาจขึ้นเป็นผู้นำเยอรมัน เพราะเขาเชื่อว่าฮิตเลอร์ถูกปิดล้อมอยู่ที่กรุงเบอร์ลินและหมดหนทางที่จะเข้าไปช่วยเหลือ เขาเสนอให้มีการเจรจาสงบศึกกับฝ่ายพันธมิตร แต่เมื่อข่าวล่วงรู้ถึงฮิตเลอร์ ฮิตเลอร์ออกคำสั่งจับเขาในฐานะผู้ทรยศ ขี้ขลาดและยอมแพ้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเยอรมนีแพ้สงครามเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม 1945 เขาก็ยอมจำนนต่อกองทัพที่ 7 ของสหรัฐในอีกสองวันต่อมา

การจบชีวิต

เกอริง (แถวหน้าซ้ายสุด) ในระหว่างการไต่สวนของศาลพิเศษ

ในการไต่สวนคดีอาชญากรสงครามของศาลอาชญากรรมสงครามแห่งเนือร์นแบร์ค เขาได้รับการบำบัดการติดยาเสพติดและสามารถโต้แย้งข้อกล่าวหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ เขาปฏิเสธว่าไม่มีส่วนพัวพันใดๆ กับการกระทำที่เหี้ยมโหดของระบอบนาซี โดยอ้างว่าเป็นงานลับของฮิมม์เลอร์ อย่างไรก็ตามเขาก็ถูกตัดสินประหารชีวิตในวันที่ 15 ตุลาคม 1946 แต่เขาก็กินยาพิษตายในห้องขังไม่กี่ชั่วโมงก่อนกำหนดการประหาร เกอริงถึงแก่กรรมขณะอายุ 53 ปี

เกียรติยศ

เครื่องอิสริยาภรณ์เยอรมัน

• กางเขนเหล็ก 1914 และชั้นที่ 1
• พัวร์เลอเมรีท
• อิสริยาภรณ์โลหิต
• เข็มกลัดกลางเขนเหล็ก ชั้นสอง และชั้นหนึ่ง
• กางเขนอัศวินแห่งกางเขนเหล็ก
• มหากางเขนแห่งกางเขนเหล็ก 1939
• เข็มตราพรรคทองคำ
• เครื่องอิสริยาภรณ์ราชวงศ์โฮเอินท์ซ็อลเลิร์น ชั้นกางเขนอัศวินคาดดาบ
• เครื่องอิสริยาภรณ์วีรกรรมทหารคาร์ล ฟรีดริช ชั้นกางเขนอัศวิน

ยศทหาร

• มีนาคม 1912 : นักเรียนทำการนายร้อย (Fähnrich)
• มกราคม 1914 : ร้อยตรี (Leutnant)
• สิงหาคม 1917 : ร้อยโท (Oberleutnant)
• มิถุนายน 1920 : ร้อยเอก (Hauptman)
• สิงหาคม 1933 : พลเอกทหารราบ กิตติมศักดิ์ (General der Infanterie)
• มีนาคม 1935 : พลเอกทหารนักบิน กิตติมศักดิ์ (General der Flieger)
• เมษายน 1936 : พลเอกอาวุโส (Generaloberst)
• กุมภาพันธ์ 1938 : จอมพล (Generalfeldmarschall)
• กรกฎาคม 1940 : จอมพลไรช์ (Reichsmarschall)