Loading AI tools
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
นครเลกัซปี (ฟิลิปปินส์: Lungsod ng Legazpi) เป็นนครศูนย์กลางของจังหวัดอัลไบ ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี ค.ศ. 2015 มีประชากร 196,639 คน จึงเป็นนครที่มีประชากรมากที่สุดในเขตบีโคล[9][10] นอกจากนี้ยังเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยว การศึกษา สาธารณสุข พาณิชยกรรม[11] และการขนส่งของเขต[4]
เลกัซปี | |
|---|---|
นคร | |
 เรียงตามเข็มนาฬิกาจากบนขวา: ป้ายชื่อเมือง, ภาพมุมสูง, อาสนวิหารเซนต์เกรกอรีเดอะเกรต, อนุสาวรีย์สงครามเลกัซปี, ศาลาว่าการเลกัซปี, เนินเขาลิกโนน, ท่าอากาศยานเลกัซปี | |
| สมญา: | |
 ที่ตั้งในจังหวัดอัลไบ | |
| ประเทศ |  ฟิลิปปินส์ |
| เขต | บีโคล |
| จังหวัด | อัลไบ |
| District | 2nd district |
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1616 |
| นคร | 12 มิถุนายน ค.ศ. 1959 |
| บารังไกย์ | 70 |
| การปกครอง[6] | |
| • ประเภท | Sangguniang Panlungsod |
| • นายกเทศมนตรี | Noel E. Rosal |
| • รองนายกเทศมนตรี | Oscar Robert H. Cristobal |
| • สิทธิ์เลือกตั้ง | 115,431 คน (ค.ศ. 2016) |
| พื้นที่[7] | |
| • ทั้งหมด | 153.70 ตร.กม. (59.34 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (ค.ศ. 2015)[8] | |
| • ทั้งหมด | 196,639 คน |
| • ความหนาแน่น | 1,300 คน/ตร.กม. (3,300 คน/ตร.ไมล์) |
| เดมะนิม | Legazpeños (เพศชาย) Legazpeñas (เพศหญิง) Legazpians (ภาษาอังกฤษในบางโอกาส) |
| เขตเวลา | UTC+8 (PST) |
| รหัสไปรษณีย์ | 4500 |
| PSGC | 050506000 |
| ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์ | +63 (0)52 |
| ภูมิอากาศ | ป่าดิบชื้น |
| ระดับรายได้ | นครระดับที่ 2 |
| เว็บไซต์ | legazpi |
ตัวนครแบ่งออกเป็นสองเขตย่อย คือ ท่าเรือเลกัซปี และโอลด์อัลไบ เลกัซปียังเป็นที่ตั้งของภูเขามาโยน ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศ[12]
ในปี ค.ศ. 2007 เลกัซปีถูกจัดให้เป็นนครธุรกิจที่เป็นมิตรมากที่สุดในลูซอนตอนใต้ จัดอันดับโดยสภาพาณิชย์และอุตสาหกรรม[13][14] ต่อมาในปี ค.ศ. 2014 ถูกจัดให้เป็นนครที่น่าอยู่อันดับที่สองของประเทศ ซึ่งจัดอันดับโดยสภาการแข่งขันแห่งชาติ (NCC) และความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก[15][16] และในปี ค.ศ. 2016 ถูกจัดให้เป็นนครที่มีการแข่งขันสูงเป็นอันดับที่สามของประเทศ จัดอันดับโดยสภาการแข่งขันแห่งชาติ[17]
เลกัซปีตั้งอยู่ทางตะวันออกของจังหวัดอัลไบ อยู่ห่างจากมะนิลาไปทางทิศใต้ 527 กิโลเมตร (327 ไมล์) มีอาณาเขตติดต่อกับเทศบาลอื่น ๆ ดังนี้
ตัวนครมีความยาวในแนวเหนือ-ใต้ 29 กิโลเมตร และในแนวตะวันออก-ตะวันตก ช่วงที่แคบที่สุดอยู่ที่ 3 กิโลเมตร ส่วนช่วงที่กว้างที่สุดคือ 15 กิโลเมตร[18] เลกัซปีมีพื้นที่ 20,437 เฮกตาร์ โดยพื้นที่ร้อยละ 90 เป็นชนบท ส่วนอีกร้อยละ 10 เป็นเขตเมือง[19]
ภูมิประเทศเป็นที่ราบทางตะวันออกเฉียงเหนือ ความชัน 5-15 องศา ส่วนทางตอนใต้เป็นเนินเขา แนวชายฝั่งของนครไล่ระดับจากที่ราบทางตอนเหนือ ไปเป็นเนินเขาทางตอนใต้[20] เลกัซปีเป็นจุดตัดของแม่น้ำหลายสาย อาทิ ทีบู มาคาบาโล และยาวา นอกจากนี้ยังมีพื้นที่ชุ่มน้ำอีกหลายแห่งในเขตเมือง รัฐบาลท้องถิ่นได้สร้างระบบชลประทาน เพื่อแก้ไขปัญหาอุทกภัย และมีสถานีสูบน้ำอีกสามแห่งในบารังไกย์ซันโรเค, ไบย์ไบย์ และหมู่บ้านวิกตอรี[21][22]
เลกัซปีมีภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น ซึ่งจะมีฝนตกตลอดทั้งปี เดือนที่แล้งที่สุดคือเมษายน มีปริมาณน้ำฝนเพียง 150 มิลลิเมตร (5.9 นิ้ว) ส่วนอุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีอยู่ที่ 26.9 องศาเซลเซียส (80.4 องศาฟาเรนไฮต์)[23] เดือนที่อากาศเย็นที่สุดคือมกราคม เฉลี่ยต่อวันอยู่ที่ 25.3 องศาเซลเซียส (77.5 องศาฟาเรนไฮต์) ส่วนเดือนที่ร้อนที่สุดอยู่ที่ช่วงรอยต่อพฤษภาคม-มิถุนายน เฉลี่ยต่อวัน 28.1 องศาเซลเซียส (82.6 องศาฟาเรนไฮต์) อุณหภูมิสูงสุดที่เคยมีการบันทึกไว้คือ 37.7 องศาเซลเซียส (99.9 องศาฟาเรนไฮต์) เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1968 ส่วนต่ำสุดอยู่ที่ 13.9 องศาเซลเซียส (57.0 องศาฟาเรนไฮต์) เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 1971[23]
| ข้อมูลภูมิอากาศของเลกัซปี | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 32.7 (90.9) |
33.7 (92.7) |
35 (95) |
36.5 (97.7) |
37.7 (99.9) |
37.6 (99.7) |
36.6 (97.9) |
36.9 (98.4) |
36 (97) |
35.3 (95.5) |
34.4 (93.9) |
33.2 (91.8) |
37.7 (99.9) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 28.6 (83.5) |
29.1 (84.4) |
30.0 (86) |
31.3 (88.3) |
32.3 (90.1) |
32.0 (89.6) |
31.5 (88.7) |
31.6 (88.9) |
31.5 (88.7) |
31.0 (87.8) |
30.1 (86.2) |
29.0 (84.2) |
30.7 (87.3) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 22.4 (72.3) |
22.2 (72) |
23.2 (73.8) |
24.2 (75.6) |
24.8 (76.6) |
24.5 (76.1) |
24.2 (75.6) |
24.3 (75.7) |
24.1 (75.4) |
23.8 (74.8) |
23.7 (74.7) |
23.7 (74.7) |
23.2 (73.8) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 16.7 (62.1) |
13.9 (57) |
17 (63) |
16.7 (62.1) |
17.1 (62.8) |
18.9 (66) |
15.8 (60.4) |
19.4 (66.9) |
19.0 (66.2) |
17.2 (63) |
17.9 (64.2) |
16.7 (62.1) |
13.9 (57) |
| ปริมาณฝน มม (นิ้ว) | 296.9 (11.689) |
195.6 (7.701) |
192.6 (7.583) |
151.2 (5.953) |
181.3 (7.138) |
240.9 (9.484) |
239.4 (9.425) |
178.3 (7.02) |
216.3 (8.516) |
264.0 (10.394) |
484.6 (19.079) |
458.6 (18.055) |
3,099.7 (122.035) |
| ความชื้นร้อยละ | 79 | 74 | 72 | 68 | 67 | 68 | 78 | 78 | 80 | 81 | 84 | 84 | 70 |
| วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย (≥ 1.0 mm) | 19 | 15 | 15 | 15 | 14 | 16 | 17 | 16 | 17 | 20 | 22 | 22 | 208 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 155 | 168 | 217 | 240 | 279 | 210 | 186 | 186 | 186 | 180 | 157 | 149 | 2,313 |
| แหล่งที่มา 1: PAGASA[24] | |||||||||||||
| แหล่งที่มา 2: World Climate Guide (sunshine data).[25] | |||||||||||||
เลกัซปีถือเป็นประตูสู่เขตบีโคล อันเนื่องมาจากที่ตั้งทางภูมิศาสตร์[26][27] ตัวนครมีทั้งท่าอากาศยาน ท่าเรือทะเล สถานีขนส่งผู้โดยสาร และสถานีรถไฟ นับได้ว่ามีการขนส่งครบทุกรูปแบบ
ท่าอากาศยานเลกัซปี (IATA: LGP, ICAO: RPLP) เป็นท่าอากาศยานในประเทศที่มีผู้โดยสารใช้บริการมากที่สุดในลูซอนใต้[28] และมากเป็นอันดับที่ 15 ของประเทศในปี ค.ศ. 2012 สถิติผู้โดยสารปีนั้นอยู่ที่ 578,762 คน สนามบินมีทางวิ่งเครื่องบินยาว 2,280 เมตร (7,480 ฟุต) และสามารถรองรับเครื่องบินระหว่างประเทศได้ ในปี ค.ศ. 2015 สายการบินเซบูแปซิฟิกให้บริการเที่ยวบินจากมะนิลาทุกวัน และจากเซบูซิตี สัปดาห์ละ 4 เที่ยว ส่วนสายการบินฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ ให้บริการเที่ยวบินจากมะนิลาสองเที่ยวต่อวัน และเซบโก (ชื่อเดิม: ไทเกอร์แอร์ฟิลิปปินส์) ให้บริการเที่ยวบินจากมะนิลาวันละหนึ่งเที่ยว
ในปี ค.ศ. 2015 ท่าอากาศยานเลกัซปีได้ปรับปรุงอาคารผู้โดยสารครั้งใหญ่ โดยแยกส่วนพื้นที่ผู้โดยสารขาออกและขาเข้า[29] แต่สนามบินแห่งนี้กำลังจะถูกแทนที่โดยท่าอากาศยานนานาชาติบีโคลที่กำลังก่อสร้าง ห่างจากเลกัซปีไปประมาณ 15 กิโลเมตร
เลกัซปีมีรถโดยสารให้บริการไปยังมะนิลา โดยมีจุดจอดตามจังหวัดต่าง ๆ[30] มีสถานีขนส่งหลักที่ชื่อว่า สถานีขนส่งผู้โดยสารเลกัซปีแกรนด์เซ็นทรัล ในโครงการความร่วมมือของรัฐบาลและเอกชน สถานีขนส่งแห่งนี้ยังเคยได้รับรางวัลอีกด้วย[31] มีรถโดยสารให้บริการไปยังเมืองข้างเคียงเป็นประจำ ส่วนทางราง มีสถานีรถไฟเลกัซปี ซึ่งเป็นสถานีรถไฟใต้สุดของการรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์ (PNR) ซึ่งมีแผนจะฟื้นฟูรถไฟระหว่างมะนิลา-เลกัซปี[32] และในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2015 การรถไฟฯ ได้เปิดให้บริการรถไฟชานเมืองระหว่างเลกัซปี-นากา[33] การขนส่งสาธารณะในตัวนคร ได้แก่ รถจี๊ปนีย์ รถสามล้อเครื่อง รถแท็กซี และรถสามล้อถีบ
ท่าเรือเลกัซปีจัดเป็นท่าเรือระดับชาติ ที่รับ-ส่งสินค้าทั้งในและนอกประเทศ[34] ท่าเรือแห่งนี้ก่อสร้างโดยบริษัทวิศวกรรมเปโดร ซีโอชิ ในยุคของประธานาธิบดีเคโซน ผู้ประกาศเอกราชให้แก่มะนิลาในปี ค.ศ. 1945 ปัจจุบันมีเรือให้บริการประจำ ระหว่างเลกัซปีกับเทศบาลที่เป็นเกาะ และหมู่บ้านริมชายฝั่ง นครมีแผนจะก่อสร้างท่าเรือนานาชาติแห่งใหม่ ภายใต้ความร่วมมือของรัฐบาลและเอกชน[35] ซึ่งโครงการนี้ได้รับการอนุมัติจากกรมการท่องเที่ยว และองค์การโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวและพื้นที่ประกอบการ (TIEZA)[35][36]
โชชิ, ญี่ปุ่น
Hengyang, จีนSeamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
