Remove ads
เจฟฟรี นีโร ฮารดี (Jeffrey Nero Hardy)[1] เป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกันในนาม เจฟฟ์ ฮาร์ดี (Jeff Hardy) เกิด 31 สิงหาคม ค.ศ. 1977[4] ที่คาเมรอน, นอร์ทแคโรไลนา, สหรัฐอเมริกา จากครอบครัว Gilbert และ Ruby Moore Hardy โดยมีพี่ชายคนเดียวคือแมต ฮาร์ดี เป็นคู่แท็กทีมในนามฮาร์ดี บอยซ์[8]
เจฟฟ์ ฮาร์ดี | |
|---|---|
 | |
| เกิด | Jeffrey Nero Hardy 31 สิงหาคม ค.ศ. 1977[1] แคเมรอน รัฐนอร์ทแคโรไลนา สหรัฐ[2] |
| คู่สมรส | Beth Britt (สมรส 2011) |
| บุตร | 2 |
| ครอบครัว | Matt Hardy (brother) Reby Sky (sister-in-law) |
| ชื่อบนสังเวียน | Brother Nero [3] Ingus Jynx[4] Itchweeed Jeff Hardy[4] Willow[4] Wolverine[4] Keith Davis[5] |
| ส่วนสูง | 1.88 m (6 ft 2 in)[2][6] |
| น้ำหนัก | 102 kg (225 lb)[6] |
| มาจาก | Cameron, North Carolina[7] |
| ฝึกหัดโดย | Dory Funk Jr.[7] Michael Hayes[7] |
| เปิดตัว | October 15, 1993 |
| อาชีพทางดนตรี | |
| แนวเพลง | Alternative rock, alternative metal, acoustic |
| เครื่องดนตรี | Vocals, guitar, piano |
| ช่วงปี | 2003–present |
| ค่ายเพลง | TNA Knockout Music |
เจฟฟ์ได้ใฝ่ฝันที่จะเป็นนักมวยปล้ำปล้ำมาตั้งแต่เด็กๆ โดยเขามี สติง, ดิ อัลติเมท วอร์ริเออร์ และชอว์น ไมเคิลส์ เป็นแรงบันดาลใจ[9] เจฟฟ์ได้มีโอกาสขึ้นปล้ำบนสังเวียนครั้งแรกด้วยอายุเพียง 16 ปี เท่านั้น โดยคู่ต่อสู้คนแรกของเขาคือ เดอะ วัน-ทู-ทรี คิด[10] หลังจากนั้นเจฟฟ์ก็มีโอกาสขึ้นปล้ำเป็นบางครั้งบางคราวในช่วง 3-4 ปี จนกระทั่งในปี 1998 เขาก็ได้รับโอกาสปล้ำในแมตช์ใหญ่เป็นครั้งแรก และได้เซ็นสัญญาเป็นนักมวยปล้ำของWWF (WWE ปัจจุบัน) กวาดแชมป์ต่างๆ มามากมาย[11][12][13][14][15] และยังคว้าแชมป์โลกของ WWE ได้ถึง 3 สมัย[7][16][17][18]
เจฟฟ์และแมต ฮาร์ดีได้เป็นคู่แค้นกับทีม MNM จนในดีเซมเบอร์ทูดิสเมมเบอร์ (2006) แมตและเจฟฟ์ได้มาจับคู่แท็กทีมกันอีกครั้งในชื่อทีม The Hardys เอาชนะทีม MNM ได้สำเร็จ ก่อนที่จะเน้นการปล้ำเดี่ยวในอาชีพของพวกเขาอีกครั้ง ในรอยัลรัมเบิล (2008)ได้ปล้ำชิงแชมป์ WWEกับแรนดี ออร์ตัน แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้[19] ในโนเวย์เอาท์ (2008)ได้ปล้ำแมตช์อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์เจอกับ ทริปเปิลเอช, คริส เจริโค, ชอว์น ไมเคิลส์, อูมากา และเจบีแอล เพื่อหาผู้ท้าชิงแชมป์ WWE ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 24 แต่สุดท้ายกลายเป็นทริปเปิลเอชที่เป็นฝ่ายชนะ[20] ต่อมาได้เข้าร่วมแมตช์ แชมเปียนชิป สแกมเปิล ในการชิงแชมป์ WWE ในอันฟอร์กิฟเว่น (2008) แต่สุดท้ายเจฟฟ์ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้[21] ต่อมาเจฟฟ์สามารถคว้าแชมป์ WWE มาได้เป็นครั้งแรกจากการชนะเอดจ์และทริปเปิลเอชในอาร์มาเกดดอน (2008)[22][23]
ในรอยัลรัมเบิล (2009)เจฟฟ์ต้องป้องกันแชมป์ WWE กับเอดจ์ แต่วิกกี เกร์เรโร ผู้จัดการทั่วไปของสแมคดาวน์ ออกมาประกาศให้มีการเปลี่ยนแมตช์กระทันหัน เป็นแบบไม่มีกฎกติกา ผลปรากฏว่าถูกแมตพี่ชายเอาเก้าอี้เหล็กตีใส่เจฟฟ์จนเสียแชมป์ให้เอดจ์[24] ในโนเวย์เอาท์ (2009) เจฟฟ์ได้ปล้ำแมตช์อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ชิงแชมป์ WWE เจอกับ ทริปเปิลเอช, ดิอันเดอร์เทเกอร์, วลาดิเมียร์ คอซลอฟ, เอดจ์ และบิ๊กโชว์ แต่สุดท้ายเป็นทริปเปิลเอชที่ชนะ ต่อมาเจฟฟ์ได้กลายมาเป็นศัตรูกับพี่ชายแมตที่ยิงพลุใส่เจฟฟ์ ขับรถชนใส่รถอีกคันหนึ่งของเจฟฟ์ และยังเผาบ้านเจฟฟ์ จนทำให้หมาของเจฟฟ์ตาย ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 25ทั้งคู่ได้เจอกันในแมตช์ Extreme Rules หรือแบบไม่มีกฎกติกา ซึ่งแมตเป็นฝ่ายเอาชนะไปได้[25][26] ในแบคแลช (2009) เจฟฟ์ก็เอาชนะแมตไปได้ในรูปแบบ I Quit Match[27] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2009)เจฟฟ์สามารถคว้าแชมป์โลกเฮฟวี่เวทจากเอดจ์ได้ แต่ครองแชมป์ไม่ถึง 5 นาที ซีเอ็ม พังก์ได้ใช้สิทธิ์มันนีอินเดอะแบงก์กระชากเข็มขัดจากเจฟฟ์ไป[28] ในสแมคดาวน์ 28 สิงหาคม 2009 เจฟฟ์ได้แพ้ต่อพังก์ และเจฟฟ์ต้องออกจาก WWE[29][30]
ในอิมแพ็ค! 4 มกราคม 2010 เจฟฟ์ได้กลับมาปล้ำใน TNA[2][31] และต่อมาในBound for Glory (2010) เจฟฟ์สามารถคว้าแชมป์โลก TNAเป็นสมัยแรกจากการเอาชนะมิสเตอร์แอนเดอร์สัน[32] และเคิร์ต แองเกิล ในGenesis (2011) เจฟฟ์ก็เสียแชมป์ให้กับแอนเดอร์สัน[33] ต่อมาในAgainst All Odds (2011) เจฟฟ์สามารถคว้าแชมป์โลก TNA กลับมาจากแอนเดอร์สันได้สำเร็จ[34] แต่ก็ไปเสียแชมป์ให้กับสติงในอิมแพ็ค! 24 กุมภาพันธ์ 2011[35][36][37] เจฟฟ์ได้เอาชนะบูลลี เรย์ทำให้ได้สิทธิ์ชิงแชมป์โลก[38] ในบาวด์ฟอร์กลอรี 2012 เจฟฟ์คว้าแชมป์โลกได้โดยเอาชนะออสติน แอรีส์[39] ในเดือนกุมภาพันธ์ 2014 เจฟฟ์ได้กลับมาในกิมมิคใหม่ชื่อวิลโลว์[40] ในSacrifice (2014) วิลโลว์ได้จับคู่กับเคิร์ต แองเกิลชนะอีซีทรี และร็อกสตาร์ สปัท[41] ต่อมาในอิมแพ็ค! 8 พฤษภาคม 2014 วิลโลว์ชนะฟาว์ล แม็กนัส หลังจากที่แบรมมาทำร้าย ปี 2016 เจฟฟ์และแมทท์ได้มาในบทบาทใหม่นามทีมโบรกเคนฮาร์ดีส์[42][43][44][45][46][47] ในเดือนกุมภาพันธ์ 2017 เจฟฟ์และแมตได้หมดสัญญากับ TNA และเซ็นสัญญาสั้นๆกับ ROH คว้าแชมป์แท็กทีมได้ร่วมกัน 1สมัย[48]
ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 33 เจฟฟ์และแมตได้กลับมา WWE และคว้าแชมป์รอว์แท็กทีม WWEแบบไต่บันได ก่อนเสียให้ซีซาโรและเชมัส[49] ในเดือนกันยายน 2017 เจฟฟ์ได้รับบาดเจ็บที่ไหล่และต้องพักเป็นเวลาหลายเดือน[50][51] ก่อนจะกลับมาปล้ำในรอว์ 9 เมษายน 2018[52] สัปดาห์ต่อมาเจฟฟ์ได้คว้าแชมป์ยูเอสสมัยแรกจากจินเดอร์ มาฮาลทำให้เจฟฟ์ได้เป็นแชมป์แกรนด์สแลมในรูปแบบยุคใหม่ก่อนเสียให้ชินซูเกะ นากามูระ ในปีต่อมาได้คว้าแชมป์สแมคดาวน์แท็กทีม WWEร่วมกับแมตแต่ครองได้ไม่นานเจฟฟ์ก็ได้รับบาดเจ็บทำให้ทั้งคู่ต้องสละแชมป์[53][54] ในปี 2020 ได้คว้าแชมป์อินเตอร์จากเอเจ สไตส์เป็นสมัยที่5[55][56] ก่อนเสียให้แซมี เซย์นในแบบไต่บันไดที่ Clash of Champions[57] ธันวาคม 2021 เจฟฟ์ได้ออกจาก WWE อีกครั้ง[58][59]
Remove ads
- All Star Wrestling
- ASW Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[60]
- The Baltimore Sun
- The Crash
- The Crash Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[62]
- House of Glory
- HOG Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[ต้องการอ้างอิง]
- MCW Pro Wrestling
- MCW Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[63]
- National Championship Wrestling
- NCW Light Heavyweight Championship (4 times)[4]
- New Dimension Wrestling
- New Frontier Wrestling Association
- NFWA Heavyweight Championship (1 time)[1]
- North East Wrestling
- NEW Junior Heavyweight Championship (1 time)[1]
- NWA 2000
- OMEGA Championship Wrestling
- OMEGA Heavyweight Championship (1 time)[66]
- OMEGA New Frontiers Championship (1 time)[18]
- OMEGA Tag Team Championship (2 times) – with Matt Hardy[1][67]
- First Triple Crown Champion[ต้องการอ้างอิง]
- Pro Wrestling Illustrated
- Comeback of the Year (2007, 2012, 2017)[68]
- Match of the Year (2000) with Matt Hardy vs. The Dudley Boyz and Edge and Christian in a triangle Ladder match at WrestleMania 2000[69]
- Match of the Year (2001) with Matt Hardy vs. The Dudley Boyz and Edge and Christian in a Tables, Ladders and Chairs match at WrestleMania X-Seven[69]
- Most Popular Wrestler of the Year (2008, 2009)[ต้องการอ้างอิง]
- Tag Team of the Year (2000) with Matt Hardy[70]
- Ranked No. 7 of the top 500 singles wrestlers in the PWI 500 in 2013[71]
- Ranked No. 418 of the top 500 greatest wrestlers in the PWI Years in 2003[72]
- Ring of Honor
- ROH World Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[48]
- Total Nonstop Action Wrestling
- TNA World Heavyweight Championship (3 times)[32][34][39]
- TNA World Tag Team Championship (3 times) – with Matt Hardy[73]
- Bound for Glory Series (2012)[38]
- Race for the Case (2017 – Green Case)[74]
- TNA World Cup (2015) – with Gunner, Davey Richards, Rockstar Spud, Crazzy Steve and Gail Kim[ต้องการอ้างอิง]
- TNA World Cup (2016) – with Eddie Edwards, Jessie Godderz, Robbie E and Jade[ต้องการอ้างอิง]
- TNA Wrestler of the Year (2012)[75]
- Universal Wrestling Association
- UWA World Middleweight Championship (1 time)[1]
- World Wrestling Federation/World Wrestling Entertainment/WWE
- WWE Championship (1 time)[16][22]
- World Heavyweight Championship (2 times)[17][76]
- WWF/E Intercontinental Championship (5 times)[11]
- WWE United States Championship (1 time)[77]
- WWE European Championship (1 time)[16][12]
- WWF/E Hardcore Championship (3 times)[14]
- WWF Light Heavyweight Championship (1 time)[13]
- WWE Raw Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[78]
- WWE SmackDown Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[79]
- WWF/World Tag Team Championship (6 times) – with Matt Hardy[16][80]
- WCW Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[4]
- Eighteenth Triple Crown Champion
- Ninth Grand Slam Champion (under original format; Ninth overall)
- Terri Invitational Tournament (1999) – with Matt Hardy[8]
- Slammy Awards (2 times)
- Extreme Moment of the Year (2008) giving Randy Orton a Swanton Bomb from the top of the Raw set[ต้องการอ้างอิง]
- Extreme Moment of the Year (2009) jumping from a ladder onto CM Punk through the Spanish announce table at SummerSlam[ต้องการอ้างอิง]
- Wrestling Observer Newsletter
- Best Flying Wrestler (2000)[81]
- Feud of the Year (2009) vs. CM Punk[82]
- Most Disgusting Promotional Tactic (2008) WWE teasing a drug overdose to remove him from a Survivor Series title match[83]
- Worst Worked Match of the Year (2011) vs. Sting at Victory Road (owing to Hardy's inebriation)[84]
- Wrestling Superstar
- Wrestling Superstar Tag Team Championship (1 time) – with Matt Hardy[85]
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads