แพริช

เขตแพริช^[1] (อังกฤษ: parish) หรือที่ชาวคาทอลิกในประเทศไทยเรียกว่าเขตวัด เป็นเขตปกครองในคริสต์ศาสนา ใช้หลายคริสตจักร เช่น โรมันคาทอลิก แองกลิคัน เป็นต้น นอกจากใช้ในทางศาสนาแล้วในบางประเทศ เช่น อังกฤษ สหรัฐอเมริกา ยังใช้เขตแพริชหมายถึงเขตปกครองส่วนท้องถิ่นด้วย

นิกายคาทอลิก

คริสตจักรโรมันคาทอลิกแบ่งการปกครองออกเป็นภาค ๆ เรียกว่าภาคคริสตจักรซึ่งมีมุขนายกมหานครเป็นประมุข ในแต่ละภาคคริสตจักรแบ่งออกเป็นมุขมณฑลซึ่งมีมุขนายกประจำมุขมณฑลเป็นประมุข แต่ละมุขมณฑลแบ่งออกเป็นเขตแพริชซึ่งมี "อธิการโบสถ์" (parish priest/pastor) เป็นหัวหน้า^[2] อธิการโบสถ์แต่ละท่านมีผู้ช่วยซึ่งเรียกว่าผู้ช่วยอธิการโบสถ์ (assistant pastor) อย่างน้อยท่านหนึ่งเป็นผู้ช่วยเหลือในการปกครองเขตแพริช

ตามประมวลกฎหมายพระศาสนจักร เขตแพริช หมายถึง ชุมชนของคริสต์ศาสนิกชนที่ตั้งอยู่ในคริสตจักรเฉพาะ โดยมีผู้อภิบาล (pastor) (ซึ่งเรียกว่าอธิการโบสถ์ (parish priest)) ทำหน้าที่ปกครองดูแลศาสนิกชนเหล่านี้ในด้านจิตวิญญาณ มุขนายกประจำมุขมณฑลเป็นผู้เดียวที่มีอำนาจตั้ง ยุบ หรือเปลี่ยนแปลงเขตแพริชได้ แต่ต้องแจ้งแก่สภาบาทหลวง (council of priests) ก่อน^[3]

แต่ละเขตแพริชจะมีโบสถ์คริสต์อย่างน้อยแห่งหนึ่งเป็นศูนย์กลางในการประกอบศาสนกิจของประชาชนในเขตนั้น โบสถ์นี้จึงเรียกว่าโบสถ์ประจำเขตแพริช (parish church) ซึ่งเป็นที่พักอาศัยของบาทหลวงในเขตแพริชนั้นด้วย นอกจากนี้แต่ละเขตแพริชอาจมีชาเปล (ชาวคาทอลิกเรียกว่าวัดน้อย) เป็นที่ประกอบศาสนกิจเป็นพิเศษสำหรับประชาชนที่อาศัยอยู่ห่างไกลจากโบสถ์มาก ๆ

อ้างอิง

1. "ศัพท์ประชากรศาสตร์ ราชบัณฑิตยสถาน". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-15. สืบค้นเมื่อ 2011-08-26.
2. ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, 2552, หน้า 468
3. Code of Canon Law, Can. 515 §2