เขตเมือง

เขตเมือง หรือ พื้นที่เมือง (อังกฤษ: urban area) คือ ที่ตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ที่มีความหนาแน่นของประชากรสูง และมีโครงสร้างพื้นฐานของสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้าง ถือเป็นศูนย์กลางของพื้นที่ทางสถิติเขตมหานคร โดยในสหรัฐอเมริกา คือมีประชากรมากกว่า 50,000 คน^[1]

มหานครโตเกียวใน ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นเขตเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในโลก โดยมีประชากรประมาณ 40 ล้านคน ณ ปี 2022

เขตเมืองมีต้นกำเนิดจากการขยายตัวของเมือง และนักวิจัยได้จัดประเภทพื้นที่ในเมืองต่าง ๆ ออกเป็นหลายระดับอย่าง นคร เมือง เมืองชนเมือง หรือ ชานเมือง ในการวางผังเมือง คำว่า "เขตเมือง" มีความแตกต่างกับพื้นที่ชนบท เช่น หมู่บ้าน และ หมู่บ้านขนาดเล็ก ในมานุษยวิทยาเมือง มักมีความแตกต่างกับสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ

การพัฒนาของเขตเมืองสมัยใหม่ในช่วงการปฏิวัติเมือง ในสหัสวรรษที่ 4 ก่อนคริสตศักราช^[2] นำไปสู่การก่อตัวของอารยธรรมมนุษย์และในที่สุดก็คือ การวางผังเมืองสมัยใหม่ซึ่งพร้อมกับกิจกรรมอื่น ๆ ของมนุษย์ เช่น การใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติ ทำให้เกิด ผลกระทบของมนุษย์ต่อสิ่งแวดล้อม

อ้างอิง

1. "Federal Register/Vol. 75, No. 123/Monday, June 28, 2010/Notices" (PDF). US Census Bureau. สืบค้นเมื่อ July 22, 2023.
2. Morris, A.E.J. (2 December 2013). "The Early Cities". History of Urban Form Before the Industrial Revolution (3 ed.). London: Routledge. p. 1. ISBN 9781317885146. [...] the Bronze Age, starting between 3500 and 3000 BC [...]. During this [...] period the first urban civilizations were firmly established.