ศาสนเภทตะวันออก-ตะวันตก

ศาสนเภทตะวันออก-ตะวันตก (อังกฤษ: East–West Schism) เป็นมหาศาสนเภทระหว่างคริสตจักรตะวันออกกับคริสตจักรตะวันตกตั้งแต่ ค.ศ. 1054^[1] จนแตกออกเป็นนิกายโรมันคาทอลิกและอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์

คริสตจักรประสบปัญหาภายในหลายประการในด้านการปกครองและความเชื่อเทววิทยามาตั้งแต่ก่อน ค.ศ. 1054^[2][3][4] เช่น ที่มาของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ชนิดขนมปังที่ใช้ในศีลมหาสนิท อำนาจของบิชอปแห่งโรม และสถานะของบิชอปแห่งคอนสแตนติโนเปิล^[5]

ในปี ค.ศ. 1965 สมเด็จพระสันตะปาปาปอลที่ 6 และอัครบิดรอะเทนากอรัสที่ 1 แห่งคอนสแตนติโนเปิล ต่างประกาศให้การขับอีกฝ่ายออกจากคริสตจักรที่เคยทำไว้เมื่อปี ค.ศ. 1054 เป็นโมฆะ^[2] แต่ทั้งสองคริสตจักรยังคงเป็นอิสระต่อกันในการปกครอง เมื่อคริสตจักรหนึ่งมีวันสมโภชสำคัญ อีกฝ่ายจะส่งตัวแทนมาร่วมพิธีเสมอ เช่น วันสมโภชนักบุญเปโตรและนักบุญเปาโลของฝ่ายคาทอลิก และวันฉลองนักบุญอันดรูว์ออกฝ่ายออร์ทอดอกซ์

อ้างอิง

1. "Great Schism". Oxford University Press. 2017. สืบค้นเมื่อ 21 March 2017.^{[ลิงก์เสีย]}
2. Cross, FL, บ.ก. (2005). "Great Schism (1)". The Oxford Dictionary of the Christian Church (article). New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-280290-9.
3. D'Agostino, MG (2008), Il Primato della Sede di Roma in Leone IX (1049–1054). Studio dei testi latini nella controversia greco-romana nel periodo pregregoriano [The primacy of the Roman see in Leo IX (1049–54). Study of the Latin texts in the Greek-Roman controversy in the pre-Gregorian period], Cinisello Balsamo: San Paolo
4. Bayer, Axel (2002), Spaltung der Christenheit. Das sogennante Morgenländische Schisma von 1054 (ภาษาเยอรมัน), Köln-Weimar-Wien
5. Lembke, Martin (Spring 2010), Meetings with the World's Religions (lecture), Lund University: Centre for Theology and Religious Studies