รถแทรกเตอร์

รถแทรกเตอร์ (อังกฤษ: tractor) เป็นยานพาหนะวิศวกรรมออกแบบมาเพื่อออกแรงฉุดลาก (หรือทอร์ก) โดยเฉพาะ ที่ความเร็วต่ำ มีจุดประสงค์เพื่อลากรถลากหรือเครื่องยนต์ที่ใช้ในการเกษตรหรือการก่อสร้าง โดยทั่วไป คำดังกล่าวใช้อธิบายยานพาหนะในไร่นาที่ช่วยผลิตพลังงานกลและออกแรงดึงโดยใช้เครื่องยนต์เพื่อทำการเกษตร โดยเฉพาะการไถนา ซึ่งทำมาแต่เดิม แต่ปัจจุบันใช้ได้กับงานที่หลากหลายมากขึ้น เครื่องมือการเกษตรอาจพ่วงอยู่ข้างหลังหรือผูกติดกับรถแทรกเตอร์ และรถแทรกเตอร์จะผลิตแรงถ้าอุปกรณ์เหล่านั้นทำงานด้วยเครื่องยนต์เหมือนกัน

รถแทรกเตอร์กำลังไถ่ดินที่ ประเทศสโลวีเนีย

คำว่า แทรกเตอร์ มาจากคำนามภาษาละตินที่แสดงความเป็นผู้กระทำว่า trahere หมายถึง "การดึง"^[1][2] การใช้คำนี้ครั้งแรกที่มีการบันทึกไว้มีความหมายว่า "เครื่องยนต์หรือยานพาหนะสำหรับลากเกวียนหรือคันไถ" ปรากฏในปี ค.ศ. 1901 แทนที่คำว่า "เครื่องยนต์หัวลาก" (traction engine) ที่เคยใช้ก่อนหน้านั้น (ค.ศ. 1859)^[3]

อ้างอิง

1. Houghton Mifflin (2000). The American Heritage Dictionary of the English Language (4th ed.). Boston and New York: Houghton Mifflin. p. 1829. ISBN 978-0-395-82517-4. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-12. สืบค้นเมื่อ 2014-10-14.
2. Merriam-Webster Unabridged (MWU). (Online subscription-based reference service of Merriam-Webster, based on Webster's Third New International Dictionary, Unabridged. Merriam-Webster, 2002.) Headword tractor. Accessed 2007-09-22.
3. "Tractor". (etymology). Online Etymology Dictionary. สืบค้นเมื่อ 2008-06-02.