มอละมไยน์

มอละมไยน์,^[2] เมาะลำไย,^[2] เมาะลำเลิง,^[3] มะละแหม่ง^[3] หรือ มอละมไยง์^[3] (พม่า: မော်လမြိုင်; เอ็มแอลซีทีเอส: mau la. mruing, ออกเสียง: [mɔ̀ləmjàɪ̯ɰ̃]; มอญ: မတ်မလီု, ออกเสียง: [mo̤t məlɜ̤m] โหมดแหมะเหลิ่ม; "ตาพ่อเสีย")^[4] เป็นเมืองหลักของรัฐมอญและเป็นเมืองใหญ่เป็นอันดับที่สี่ของประเทศพม่า ตกอยู่ภายใต้การปกครองอังกฤษในช่วงการล่าอาณานิคม และมีสถานะเป็นศูนย์กลางการปกครองอาณานิคมอังกฤษในพม่าระหว่าง ค.ศ. 1826-1852^[5]

มอละมไยน์ มะละแหม่ง
เมือง
จากบนและซ้าย: เจดีย์อู้ซีนา, เจดีย์ไจตะลาน, อารามป่าเอก, เจดีย์มหาเมียะมุนี, มนเทียรศรีศิวโลกนาถ, อาสวิหารครอบครัวศักดิ์สิทธิ์, มัสยิดฌมกุลชีอะฮ์, มหาวิทยาลัยมะละแหม่ง, เกาะค่องเซ บนแม่น้ำสาละวิน
มอละมไยน์ ที่ตั้งเมืองมอละมไยน์ในประเทศพม่า
พิกัด: 16°29′N 97°37′E
ประเทศ	พม่า
รัฐ	รัฐมอญ
จังหวัด	มอละมไยน์
อำเภอ	มอละมไยน์
ประชากร  (ค.ศ. 2014)[1]
• เมือง	289,388 คน
• เขตเมือง	253,734 คน
• นอกเมือง	35,654 คน
• กลุ่มชาติพันธุ์	มอญ, พม่า, พม่าเชื้อสายจีน, พม่าเชื้อสายอินเดีย, กะเหรี่ยง
• ศาสนา	พุทธเถรวาท, คริสต์, อิสลาม, ฮินดู
เขตเวลา	UTC+6:30 (เวลามาตรฐานพม่า)
รหัสพื้นที่	57

อ้างอิง

1. The 2014 Myanmar Population and Housing Census The Union Report Census Report Volume 2 (PDF). Department of Population, Ministry of Immigration and Population. May 2015. p. 59.
2. "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
3. สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. หลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาพม่า (เมียนมา) ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561. หน้า 24.
4. องค์ บรรจุน (9 กรกฎาคม 2561). "จากปรากฏการณ์คืนชื่อหมู่บ้านมลายูชายแดนใต้ ถึงขบวนการเรียกร้องชื่อสะพานสร้างใหม่ในรัฐมอญ". ศิลปวัฒนธรรม. (39:9), หน้า 38–39.
5. ชัยวัฒน์ ปะสุนะ. (2565). มะละแหม่ง: เมืองท่าการค้าและศูนย์กลางการปกครองอาณานิคมของอังกฤษในพม่า ระหว่าง ค.ศ. 1826-1852. วารสารวิชาการโรงเรียนนายเรือด้านสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศึกษาศาสตร์. 9(1), 39-54