พิพัฒนาการนิยมทางการศึกษา

พิพัฒนาการนิยมทางการศึกษา หรือ ปรัชญาการศึกษาพิพัฒนาการนิยม (อังกฤษ: Progressive education) เป็นขบวนการเคลื่อนไหวทางศึกษาศาสตร์ในสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 19 คำว่า พิพัฒนาการนิยมเป็นคำที่ใช้เพื่อแสดงความแตกต่างจากหลักสูตรแบบยุโรป–อเมริกาดั้งเดิม พิพัฒนาการนิยมทางการศึกษาให้ความสำคัญกับประสบการณ์ปัจจุบัน โดยหลักสูตรที่ได้รับอิทธิพลจากปรัชญาการศึกษาพิพัฒนาการนิยมจะเชื่อว่าความรู้เป็นเครื่องมือในการหาประสบการณ์และการจัดการศึกษาต้องเน้นถึงความถนัดและความสนใจของผู้เรียน^[1] นอกจากนี้ยังเน้นให้เกิดวิธีการเรียนแบบแก้ปัญหาหรือเรียนด้วยการปฏิบัติ และมีความเชื่อว่าการศึกษาคือชีวิต^[2] หลักสูตรที่ได้รับอิทธิพลจากปรัชญานี้จะพัฒนาขึ้นโดยคำนึงถึงพื้นฐานความสนใจของผู้เรียนเป็นหลัก รวมไปถึงมีการนำวิธีการทางวิทยาศาสตร์เข้ามาสอดแทรกในการเรียนรู้และจะเปิดโอกาสให้ลงมือทำจริง^[3]

จอห์น ดูอี ผู้สนับสนุนปรัชญาการศึกษาพิพัฒนาการนิยม