บ๊วย (Prunus mume)
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บ๊วย (จีน: 梅, แต้จิ๋วเพ็งอิม: bhuê5; ชื่อวิทยาศาสตร์: Prunus mume) เป็นผลไม้ที่อยู่ในสกุล Prunus มีถิ่นกำเนิดในประเทศจีน และพบในไต้หวัน, ญี่ปุ่น, เกาหลี, เวียดนาม และลาว[2][3] ในประเทศไทยนิยมปลูกบริเวณภาคเหนือของไทย เช่น ดอยอ่างขาง ในโครงการหลวง โดยนำพันธุ์มาจากไต้หวันและญี่ปุ่น ใบขนาดเล็ก สีเขียวอมเทา ขอบใบหยักฟันเลื่อย ดอกมีกลิ่นหอม สีขาวหรือชมพู ผลเล็ก ทรงกลม เมื่ออ่อน ผลสีเขียว เมื่อสุกสีเหลิอง เนื้อนิ่ม รสเปรี้ยวอมหวาน เมล็ดแข็ง
| บ๊วย | |
|---|---|
 | |
| ดอกของบ๊วย | |
 | |
| ผลของบ๊วยบนต้น | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| หมวด: | Magnoliophyta |
| ชั้น: | Magnoliopsida |
| อันดับ: | Rosales |
| วงศ์: | Rosaceae |
| สกุล: | Prunus |
| สกุลย่อย: | Prunus |
| ส่วน: | Armeniaca[1] |
| สปีชีส์: | P. mume |
| ชื่อทวินาม | |
| Prunus mume Siebold & Zucc. | |
บ๊วยจัดเป็นผลไม้ที่มีสรรพคุณหลายอย่าง และเป็นที่รู้จักกันดีในการนำเอาผลไปใช้ประโยชน์ เช่น การนำไปทำเป็นน้ำบ๊วย เพื่อช่วยในการเพิ่มกำลัง บรรเทาอาการอ่อนเพลีย, เสริมสร้างระบบการย่อยอาหาร, ลดมลพิษและอาหารที่เป็นพิษที่ร่ายกายและยังช่วยลดกรดในกระเพาะอาหาร, แก้เหงือกอักเสบที่เป็นปัญหาของกลิ่นปาก, แก้อาการเมาค้าง ไม่ว่าจะเกิดจากการดื่มสุรา หรือจากการเดินทาง เช่น เมารถ เมาเรือ เมาเครื่องบิน ช่วยแก้อาการคลื่นไส้อาเจียน และอาหารไม่ย่อย, ช่วยปรับสมดุลในกระเพาะอาหาร, แก้อาการแพ้ท้อง, ลดอาการกระหายน้ำ ลดการเสียเหงื่อในร่ายกาย
โดยส่วนใหญ่นำไปแปรรูปเป็นบ๊วยแช่อิ่ม, บ๊วยดอง, บ๊วยเค็ม หรือใช้ทำอาหารเช่น น้ำจิ้มบ๊วย, ซอสบ๊วย, ปลานึ่งบ๊วย เป็นต้น
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
