ดินแดนในอาณัติของสันนิบาตชาติ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ดินแดนในอาณัติของสันนิบาตชาติ (อังกฤษ: League of Nations mandate) เป็นสถานะทางกฎหมายของดินแดนที่ถ่ายโอนจากการควบคุมของประเทศหนึ่งสู่อีกประเทศหนึ่งในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 หรือเป็นข้อตกลงระหว่างประเทศในการบริหารดินแดนหนึ่งในฐานะตัวแทนของสันนิบาตชาติ
ดินแดนในอาณัติของสันนิบาตชาติ
ประเภท A ดินแดนในตะวันออกกลาง:
ประเภท B ดินแดนในทวีปแอฟริกา:
ประเภท B ดินแดนในทวีปแอฟริกา:
- บริติชโตโกแลนด์
- เฟรนช์โตโกแลนด์
- บริติชแคเมอรูน
- เฟรนช์แคเมอรูน
- รวันดา-บุรุนดี
- แทนกันยีกา
- แอฟริกาตะวันตกเฉียงใต้
ประเภท C ดินแดนในแปซิฟิก:
- ญี่ปุ่นแปซิฟิกในอาณัติ
- ดินแดนนิวกินี
- นาอูรู
- ซามัวตะวันตก
รายชื่อดินแดนในอาณัติ
- ปาเลสไตน์ (สหราชอาณาจักร), จาก 29 กันยายน 1923 – 15 พฤษภาคม 1948.[1][2][3]
- ซีเรีย (ฝรั่งเศส)
- เมโสโปเตเมีย (สหราชอาณาจักร)
- รวันดา-บุรุนดี (เบลเยียม)
- แทนกันยีกา (สหราชอาณาจักร)
- แคเมอรูน
- โตโกแลนด์
- อดีตนิวกินีของเยอรมัน กลายเป็น เขตการปกครองนิวกินี (ออสเตรเลีย/สหราชอาณาจักร)
- นาอูรู ในอดีตเป็นส่วนหนึ่งของนิวกินีของเยอรมัน (ออสเตรเลีย in effective control, formally together with สหราชอาณาจักร และ นิวซีแลนด์)
- อดีตเยอรมันซามัว (นิวซีแลนด์/สหราชอาณาจักร)
- แปซิฟิกใต้ในอาณัติ (ญี่ปุ่น)
- เซาท์เวสต์แอฟริกา (แอฟริกาใต้/สหราชอาณาจักร)
อ้างอิง
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.