ดนตรีนิวเอจ

ดนตรีนิวเอจ (อังกฤษ: New Age) หากแปลตามตัวก็หมายถึง ดนตรียุคใหม่ เป็นแนวดนตรีชนิดหนึ่งมีจุดเริ่มต้นจากงานความหลากหลายของนักดนตรียุโรปและอเมริกันในทศวรรษที่ 60 ที่ทำเพลงอีเลกโทรนิกและอคูสติก โดยทั่วไปมีลักษณะการใช้เครื่องดนตรีพื้นฐานและความซ้ำของเมโลดี้ในธรรมชาติ การบันทึกเสียงจากธรรมชาติก็มีการนำมาใช้ในเพลง ดนตรีนิวเอจมีดนตรีที่ให้ความผ่อนคลาย แรงบันดาลใจ และมักใช้กับกิจกรรมต่าง ๆ อย่างเช่น โยคะ การนวด การทำสมาธิ การอ่านหนังสือ และการบริหารความเครียด^[1] ที่จะสร้างบรรยากาศไม่ว่าจะที่บ้านหรือสถานที่ต่าง ๆ

นิวเอจ
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ	ดนตรีคลาสสิก ดนตรีอีเลกโทรนิก Musique concrète โพรเกรสซีฟร็อก ไซเคเดลิกร็อก เวิลด์มิวสิก เคราต์ร็อก ดนตรีอาวองต์-การ์ด ดนตรีโฟล์กพื้นบ้าน ดนตรีแอมเบียนต์ มินิมอลิสม์
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม	ปลายทศวรรษ 1960 ใน ยุโรป
เครื่องบรรเลงสามัญ	เปียโน, เครื่องสังเคราะห์เสียง, แซมเพลอ, sequencer, คอมพิวเตอร์, เครื่องดนตรีสาย, เสียงจากธรรมชาติ (เช่น เสียงนก ปลาวาฬ น้ำตก เป็นต้น), เครื่องดนตรีโฟล์ก, อคูสติกกีตาร์, ฟลูต, พิณ, ซิตาร์, แทมบูรา, tabla, ออร์แกน, เสียงเอฟเฟกต์
รูปแบบอนุพันธุ์	โพสต์-ร็อก
แนวประสาน
เคลติกฟิวชัน, tone poem, biomusic, โพสต์-ร็อก

ลักษณะของดนตรีนิวเอจมักผสมระหว่างเสียงเอฟเฟกหรือเสียงจากธรรมชาติ รวมกับเพลงอีเลกโทรนิกและเครื่องดนตรี อาศัยโครงของดนตรีหนุนไว้ อย่างเช่น ฟลุต เปียโน อคูสติกกีตาร์ และอาจรวมถึงเครื่องดนตรีตะวันออก ซึ่งในบางเพลงอาจมีการร้องลำนำในภาษาสันสกฤต ทิเบต หรือการสวดของคนพื้นถิ่นในทวีปอเมริกาเหนือ เป็นต้น หรือในบางครั้งก็มีการเขียนเนื้อร้องที่อิงมาจากเทพนิยายอย่างตำนานเคลติก เป็นต้น สำหรับเพลงที่มีความยาวมากกว่า 20 นาทีในเพลงประเภทนี้ไม่ใช่สิ่งที่แปลกอะไร และในบางครั้งลักษณะของเพลงแบบนี้ก็มีการเปรียบได้ว่าดนตรีแอมเบียนต์ (ambient music) เพื่อใช้เปิดในสถานที่สาธารณะ

ในช่วงทศวรรษที่ 80 ดนตรีนิวเอจได้รับความนิยมทางสถานีวิทยุทั่วไป

อ้างอิง

1. Lehrer, Paul M.; David H. (FRW) Barlow, Robert L. Woolfolk, Wesley E. Sime (2007). Principles and Practice of Stress Management, Third Edition, p46-47. ISBN 1-59385-000-X.