ซางามิฮาระ

ซางามิฮาระ (ญี่ปุ่น: 相模原市; โรมาจิ: Sagamihara-shi) เป็นนครในจังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของโตเกียว ณ วันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 2024 ซางามิฮาระมีจำนวนประชากรประมาณ 724,222 คน^[1] มีความหนาแน่นของประชากร 2,202 คนต่อตารางกิโลเมตร มีขนาดพื้นที่รวม 328.91 ตารางกิโลเมตร (126.99 ตารางไมล์)^[2] ซางามิฮาระเป็นนครที่มีจำนวนประชากรมากที่สุดเป็นอันดับ 3 ของจังหวัด รองจากนครโยโกฮามะ และนครคาวาซากิ และเป็นชานเมืองที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 5 ในเขตมหานครโตเกียว

ซางามิฮาระ 相模原市
นครใหญ่ที่รัฐกำหนด
จากบนซ้าย: เทือกเขาทันซาวะ, ฐานทัพทหารซางามิ, ทะเลสาบซางามิ, ย่านฮาชิโมโตะ, สถานีซางามิโอโนะ, JAXA วิทยาเขตซางามิฮาระ, เทศกาลซากูระ
ธง ตรา
ที่ตั้งของซางามิฮาระ (เน้นสีม่วง) ในจังหวัดคานางาวะ
ซางามิฮาระ ที่ตั้งในประเทศญี่ปุ่น
พิกัด: 35°34′N 139°22′E
ประเทศ	ญี่ปุ่น
ภูมิภาค	คันโต
จังหวัด	คานางาวะ
บันทึกครั้งแรก	ค.ศ. 110
จัดตั้งนคร	20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1954
การปกครอง
• นายกเทศมนตรี	เค็นตาโร โมโตมูระ (ตั้งแต่เมษายน ค.ศ. 2019)
พื้นที่
• ทั้งหมด	328.91 ตร.กม. (126.99 ตร.ไมล์)
ประชากร  (1 พฤษภาคม ค.ศ. 2024)
• ทั้งหมด	724,222 คน
• ความหนาแน่น	2,202 คน/ตร.กม. (5,700 คน/ตร.ไมล์)
สัญลักษณ์
• ต้นไม้	เคยากิ หรือเซลโควาญี่ปุ่น
• ดอกไม้	ไฮเดรนเจีย
• นก	ฮิบาริ
เขตเวลา	UTC+9 (เวลามาตรฐานญี่ปุ่น)
โทรศัพท์	042-754-1111
ที่อยู่ศาลาว่าการ	2-11-15 Chūō, Chūō-ku, Sagamihara-shi, Kanagawa-ken 252-5277 2-11-15 ชูโอ เขตชูโอ นครซางามิฮาระ จังหวัดคานางาวะ 252-5277
เว็บไซต์	www.city.sagamihara.kanagawa.jp

เมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 2010 ซางามิฮาระได้รับการยกฐานะเป็นนครใหญ่ที่รัฐกำหนด จากผลดังกล่าว จึงมีการจัดตั้งเขต 3 เขต ได้แก่ เขตมิโดริ เขตชูโอ และเขตมินามิ

ภูมิศาสตร์

ใจกลางเมืองซางามิฮาระ (ย่านฮาชิโมโตะ)

ถนนในซางามิฮาระ

ซางามิฮาระครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของจังหวัดคานางาวะ พื้นที่หลักในการประกอบกิจการพาณิชย์ในซางามิฮาระตั้งอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟฮาชิโมโตะบนทางรถไฟสายโยโกฮามะและสายเคโอของบริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก, สถานีรถไฟซางามิฮาระบนสายโยโกฮามะ และสถานีรถไฟซางามิโอโนะบนสายโอดาวาระของบริษัทรถไฟฟ้าโอดะกีว^{[ต้องการอ้างอิง]} พื้นที่ส่วนตะวันตกของซางามิฮาระเป็นพื้นที่เทือกเขาทันซาวะ

การแบ่งเขตการปกครอง

• เขตมิโดริ
• เขตชูโอ – ศูนย์กลางการปกครอง
• เขตมินามิ

เทศบาลข้างเคียง

• จังหวัดคานางาวะ
  • นครซามะ
  • นครยามาโตะ
  • นครอัตสึงิ
  • เมืองไอกาวะ
  • หมู่บ้านคิโยกาวะ
  • เมืองยามากิตะ
• มหานครโตเกียว
  • นครมาจิดะ
  • นครฮาจิโอจิ
  • หมู่บ้านฮิโนฮาระ
• จังหวัดยามานาชิ
  • นครอูเอโนฮาระ
  • หมู่บ้านโดชิ

ภูมิอากาศ

ซางามิฮาระมีภูมิอากาศแบบอบอุ่นชื้นกึ่งเขตร้อน (เคิพเพิน Cfa) มีลักษณะคือฤดูร้อนที่อบอุ่นและฤดูหนาวที่เย็นสบาย มีหิมะตกเล็กน้อยถึงไม่มีเลย อุณหภูมิเฉลี่ยทั้งปีในซางามิฮาระอยู่ที่ 12.6 °C ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยทั้งปีอยู่ที่ 1,906 มิลลิเมตร โดยเดือนกันยายนเป็นเดือนที่มีฝนตกชุกที่สุด อุณหภูมิสูงสุดโดยเฉลี่ยจะอยู่ในเดือนสิงหาคมอยู่ที่ประมาณ 23.9 °C และต่ำสุดในเดือนมกราคมอยู่ที่ประมาณ 1.2 °C^[3]

สถิติประชากร

ตามข้อมูลสำมะโนประชากรของญี่ปุ่น^[4] จำนวนประชากรของซางามิฮาระเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วง 70 ปีที่ผ่านมา

ประวัติจำนวนประชากร

ปี	ประชากร	±%
1950	106,827	—
1960	137,114	+28.4%
1970	317,296	+131.4%
1980	494,255	+55.8%
1990	602,426	+21.9%
2000	681,150	+13.1%
2010	717,515	+5.3%
2020	725,493	+1.1%

ประวัติศาสตร์

พื้นที่ซางามิฮาระในปัจจุบันมีการตั้งถิ่นฐานมาตั้งแต่สมัยโบราณ มีการค้นพบซากโบราณวัตถุจากยุคหินของญี่ปุ่นและยุคโคฟุงจำนวนมาก ที่นี่เคยเป็นบ้านของตระกูลโยโกยามะ ซึ่งเป็นหนึ่งในเจ็ดตระกูลนักรบของแคว้นมูซาชิในช่วงต้นยุคคามากูระ ในช่วงยุคเอโดะ ดินแดนบริเวณซางามิฮาระเป็นดินแดนเท็นเรียวซึ่งในทางทฤษฎีอยู่ภายใต้การปกครองโดยตรงของโชกุนโทกูงาวะในเอโดะ อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง พื้นที่ดังกล่าวเป็นเพียงดินแดนศักดินาเล็ก ๆ ที่ถูกปกครองโดยฮาตาโมโตะหลายคน รวมทั้งยังมีดินแดนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของแคว้นศักดินาโองิโนะ-ยามานากะและแคว้นศักดินาคาราซูยามะ

หลังการปฏิรูปเมจิ พื้นที่ส่วนตะวันออกเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอโคซะ และพื้นที่ส่วนตะวันตกเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอสึกูอิ เมื่อมีการประกาศใช้ระบบเทศบาลเมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1889 พื้นที่อำเภอโคซะถูกแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 6 หมู่บ้าน พื้นที่ดังกล่าวเป็นที่ตั้งของศูนย์ฝึกอบรมและคลังอาวุธขนาดใหญ่ของกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1930 หมู่บ้านเหล่านี้ถูกควบรวมเข้ากับเมืองซามะที่อยู่ใกล้เคียงเมื่อวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1941 เพื่อจัดตั้งเมืองซางามิฮาระ ในช่วงเวลาที่จัดตั้งนี้ เมืองนี้เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นในแง่ของขนาดพื้นที่

เมื่อวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 1948 เมืองซามะถูกแยกออกมาจากเมืองซางามิฮาระ ส่วนที่เหลือของเมืองซางามิฮาระได้รับการยกฐานะเป็นนครซางามิฮาระเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1954 จำนวนประชากรในเมืองเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการพัฒนาอุตสาหกรรมในท้องถิ่น และส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากโครงสร้างพื้นฐานด้านการขนส่งที่ดีที่เชื่อมต่อทั้งโยโกฮามะ โตเกียว และฮาจิโอจิ นครซางามิฮาระได้รับการกำหนดให้เป็นนครศูนย์กลางเมื่อ ค.ศ. 2003 ทำให้ได้รับอำนาจปกครองตนเองเพิ่มขึ้น

เมื่อวันที่ 20 มีนาคม ค.ศ. 2006 นครซางามิฮาระได้ผนวกรวมเมืองสึกูอิและเมืองซางามิโกะ (ทั้งสองเมืองมาจากอำเภอสึกูอิ) หลังจากการผนวกรวมครั้งนี้ทำให้นครซางามิฮาระประกอบด้วยพื้นที่ทางภูมิศาสตร์สองส่วนที่แยกออกจากกัน เนื่องจากยังมีเมืองในอำเภอสึกูอิอีกสองแห่ง (ได้แก่ เมืองฟูจิโนะและเมืองชิโรยามะ) เลือกที่จะยังไม่รวมกับนครซางามิฮาระ ต่อมาในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 2007 เมืองฟูจิโนะและเมืองชิโรยามะก็ได้ผนวกรวมเข้ากับนครซางามิฮาระ ทำให้นครซางามิฮาระมีพื้นที่ทางภูมิศาสตร์เป็นผืนเดียวกัน และได้ยุบอำเภอสึกูอิลง ใน ค.ศ. 2007 จำนวนประชากรของนครซางามิฮาระเกิน 700,000 คน และใน ค.ศ. 2010 นครซางามิฮาระได้รับการกำหนดให้เป็นนครใหญ่ที่รัฐกำหนด และแบ่งออกเป็น 3 เขต ได้แก่ เขตมิโดริ เขตชูโอ และเขตมินามิ

เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม ค.ศ. 2016 มีผู้เสียชีวิต 19 รายและบาดเจ็บ 26 รายจากเหตุแทงคนที่ศูนย์ดูแลผู้พิการในซางามิฮาระ โดยผู้ก่อเหตุคือ ซาโตชิ อูเอมัตสึ^[5]

การเมืองการปกครอง

ศาลาว่าการนครซางามิฮาระ

นครซางามิฮาระมีรูปแบบการบริหารแบบนายกเทศมนตรี-สภา โดยมีนายกเทศมนตรีที่มาจากการเลือกตั้งโดยตรง และสภานครที่เป็นฝ่ายนิติบัญญัติระบบสภาเดียวซึ่งประกอบด้วยสมาชิก 49 คน นครซางามิฮาระเป็นเขตเลือกตั้งที่ให้สมาชิกสภาจังหวัดคานางาวะจำนวน 8 คน ในแง่ของการเมืองระดับประเทศ นครซางามิฮาระจะแบ่งออกเป็นเขตเลือกตั้งจังหวัดคานางาวะ เขตที่ 14 และเขตที่ 16 ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรญี่ปุ่นในรัฐสภาญี่ปุ่น