จฺวันซฺวี

จฺวันซฺวี (จีนตัวย่อ: 颛顼; จีนตัวเต็ม: 顓頊; พินอิน: Zhuānxū) บ้างเรียก เกาหยาง (จีนตัวย่อ: 高阳; จีนตัวเต็ม: 高陽; พินอิน: Gāoyáng) เป็นจักรพรรดิจีนโบราณตามประมวลเรื่องปรัมปราจีน

จฺวันซฺวี
จฺวันซฺวี ภาพขูดจากรูปสลักนูนต่ำที่ศาลเจ้าในสุสานสุสานอู่เหลียง (武梁) สมัยราชวงศ์ฮั่น
ผู้สืบตำแหน่ง	คู่
บิดามารดา	ชางอี้ ชางผู
ญาติ	พระเจ้าคู่ (ลูกพี่ลูกน้อง) จักรพรรดิหฺวัง (ปู่) เหลย์จู่ (ย่า)

บันทึกทางประเพณีตามที่ซือหม่า เชียน (司馬遷) จัดทำขึ้นนั้น ระบุว่า จฺวันซฺวีเป็นหลานชายของจักรพรรดิหฺวัง (黃帝) ผู้นำตระกูลชื่อ (氏) ในการโยกย้านถิ่นฐานไปทางตะวันออกสู่พื้นที่ที่ปัจจุบันเป็นมณฑลชานตง (山东) ณ นั้นที่ พวกเขาสมรสกับตระกูลตงอี๋ (東夷) ทำให้อิทธิพลทวีขึ้นตามลำดับ สำหรับจฺวันซฺวีนั้น ครั้นอายุได้ 20 ปี ก็ได้ขึ้นเป็นผู้นำ และครองตำแหน่งเป็นเวลา 78 ปีจนถึงแก่ความตาย

ครอบครัว

จฺวันซฺวีเป็นบุตรชายของชางอี้ (昌意) โอรสของจักรพรรดิหฺวัง (黃帝) กับมเหสีนาม เหลย์จู่ (嫘祖) มารดาของจฺวันซฺวีชื่อ ชางผู (昌僕) ตามบันทึกของซือหม่า เชียน และชื่อ Niuqu ตามบันทึก จู๋ชูจี้เหนียน (竹書紀年)

ราชตระกูลหลายตระกูลในประวัติศาสตร์มักอ้างว่า จฺวันซฺวีเป็นบรรพบุรุษของตน ในจำนวนนี้รวมถึง ตระกูลหมี่ (羋) ของรัฐฉู่ (楚) กับรัฐเยฺว่ (越), ตระกูลหยิง (嬴) ของรัฐฉิน (秦), และตระกูลเฉาของรัฐเว่ย์ (魏)^[3]

อ้างอิง

1. Howard L. Goodman (1998). Ts'ao P'i Transcendent: the Political Culture of Dynasty-Founding in China at the End of the Han (illustrated ed.). Psychology Press. p. 70. ISBN 0966630009. สืบค้นเมื่อ 1 Apr 2012.
2. House of Chinn. "History".
3. This last claim was made by the Wei Shu and Tung Pa but attacked by Chiang Chi, who claimed the Tian (田) were descended from Zhuanxu instead.^[1][2]