จังหวัดของประเทศอินโดนีเซีย

จังหวัด (อินโดนีเซีย: provinsi) ของประเทศอินโดนีเซีย คือเขตการปกครองที่ใหญ่ที่สุด 38 เขตของประเทศและชั้นสูงสุดของรัฐบาลระดับท้องถิ่น เดิมเรียกว่า "ภูมิภาคระดับ 1" (Daerah Tingkat I) จังหวัดแบ่งออกเป็นอำเภอ (kabupaten) และนคร (kota) ซึ่งเดิมเรียกรวมกันว่า "ภูมิภาคระดับ 2" (Daerah Tingkat II) อำเภอและนครแบ่งออกเป็นตำบล (kecamatan)

จังหวัดของประเทศอินโดนีเซีย
หมวดหมู่	จังหวัด
ที่ตั้ง	อินโดนีเซีย
ก่อตั้ง	19 สิงหาคม ค.ศ. 1945
จำนวน	38 จังหวัด
ประชากร	น้อยที่สุด: 517,623 คน (จังหวัดปาปัวใต้) มากที่สุด: 43,053,732 คน (จังหวัดชวาตะวันตก)
พื้นที่	เล็กที่สุด: 664 ตารางกิโลเมตร (256 ตารางไมล์) (จาการ์ตา) ใหญ่ที่สุด: 153,564 ตารางกิโลเมตร (59,291 ตารางไมล์) (จังหวัดกาลีมันตันกลาง)
การปกครอง	ผู้ว่าราชการ
หน่วยการปกครอง	อำเภอและนคร

จังหวัดในปัจจุบัน

อินโดนีเซียมี 38 จังหวัด โดย 9 จังหวัดในจำนวนนี้มีสถานะพิเศษ ได้แก่

•   อาเจะฮ์, สำหรับการใช้กฎหมาย ชะรีอะฮ์ เป็นกฎหมายภูมิภาคของจังหวัด
•   จาการ์ตา เป็นเมืองหลวง
•   เขตพิเศษยกยาการ์ตา มีสุลต่านฮาเมงกูบูโวโน เป็นผู้ว่าราชการ และปากู อาลัม เป็นรองผู้ว่าราชการ
•   ปาปัว เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน
•   ปาปัวตะวันตก เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน
•   ปาปัวกลาง เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน
•   ปาปัวใต้ เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน
•   ปาปัวที่สูง เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน
•   ปาปัวตะวันตกเฉียงใต้ เพื่อให้มีการดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน

จังหวัดได้รับการจัดกลุ่มอย่างเป็นทางการออกเป็นเจ็ดหน่วยทางภูมิศาสตร์

จังหวัด				เมืองหลัก
ตราอาร์ม	ชื่อภาษาไทย	ชื่อภาษาอังกฤษ	ชื่อภาษาอินโดนีเซีย	ชื่อภาษาไทย	ชื่อภาษาอังกฤษ	ชื่อภาษาอินโดนีเซีย
	กาลีมันตันกลาง	Central Kalimantan	Kalimantan Tengah	ปาลังการายา	Palangkaraya	Palangkaraya
	กาลีมันตันตะวันตก	West Kalimantan	Kalimantan Barat	ปนตียานัก	Pontianak	Pontianak
	กาลีมันตันตะวันออก	East Kalimantan	Kalimantan Timur	ซามารินดา	Samarinda	Samarinda
	กาลีมันตันใต้	South Kalimantan	Kalimantan Selatan	บันจาร์บารู	Banjarbaru	Banjarbaru
	กาลีมันตันเหนือ	North Kalimantan	Kalimantan Utara	ตันจุงเซอโลร์	Tanjung Selor	Tanjung Selor
	เกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุง	Bangka Belitung Islands	Kepulauan Bangka Belitung	ปังกัลปีนัง	Pangkal Pinang	Pangkal Pinang
	เกอปูเลาวันรีเยา	Riau Islands	Kepulauan Riau	ตันจุงปีนัง	Tanjung Pinang	Tanjung Pinang
	โก-รนตาโล	Gorontalo	Gorontalo	โก-รนตาโล	Gorontalo	Gorontalo
	จัมบี	Jambi	Jambi	จัมบี	Jambi	Jambi
	จาการ์ตา	Jakarta	Jakarta	จาการ์ตา	Jakarta	Jakarta
	ชวากลาง	Central Java	Jawa Tengah	เซอมารัง	Semarang	Semarang
	ชวาตะวันตก	West Java	Jawa Barat	บันดุง	Bandung	Bandung
	ชวาตะวันออก	East Java	Jawa Timur	ซูราบายา	Surabaya	Surabaya
	ซูลาเวซีกลาง	Central Sulawesi	Sulawesi Tengah	ปาลู	Palu	Palu
	ซูลาเวซีตะวันตก	West Sulawesi	Sulawesi Barat	มามูจู	Mamuju	Mamuju
	ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้	Southeast Sulawesi	Sulawesi Tenggara	เกินดารี	Kendari	Kendari
	ซูลาเวซีใต้	South Sulawesi	Sulawesi Selatan	มากัซซาร์	Makassar	Makassar
	ซูลาเวซีเหนือ	North Sulawesi	Sulawesi Utara	มานาโด	Manado	Manado
	นูซาเติงการาตะวันตก	West Nusa Tenggara	Nusa Tenggara Barat	มาตารัม	Mataram	Mataram
	นูซาเติงการาตะวันออก	East Nusa Tenggara	Nusa Tenggara Timur	กูปัง	Kupang	Kupang
	บันเติน	Banten	Banten	เซรัง	Serang	Serang
	บาหลี	Bali	Bali	เด็นปาซาร์	Denpasar	Denpasar
	เบิงกูลู	Bengkulu	Bengkulu	เบิงกูลู	Bengkulu	Bengkulu
	ปาปัว	Papua	Papua	จายาปูรา	Jayapura	Jayapura
	ปาปัวกลาง	Central Papua	Papua Tengah	นาบีเร	Nabire	Nabire
	ปาปัวตะวันตก	West Papua	Papua Barat	มาโน-กวารี	Manokwari	Manokwari
	ปาปัวตะวันตกเฉียงใต้	Southwest Papua	Papua Barat Daya	โซรง	Sorong	Sorong
	ปาปัวใต้	South Papua	Papua Selatan	เมอเราเก	Merauke	Merauke
	ปาปัวที่สูง	Highland Papua	Papua Pegunungan	วาเมนา	Wamena	Wamena
	มาลูกู	Maluku	Maluku	อัมบน	Ambon	Ambon
	มาลูกูเหนือ	North Maluku	Maluku Utara	โซฟีฟี	Sofifi	Sofifi
	ยกยาการ์ตา	Yogyakarta	Yogyakarta	ยกยาการ์ตา	Yogyakarta	Yogyakarta
	รีเยา	Riau	Riau	เปอกันบารู	Pekanbaru	Pekanbaru
	ลัมปุง	Lampung	Lampung	บันดาร์ลัมปุง	Bandar Lampung	Bandar Lampung
	สุมาตราตะวันตก	West Sumatra	Sumatera Barat	ปาดัง	Padang	Padang
	สุมาตราใต้	South Sumatra	Sumatera Selatan	ปาเล็มบัง	Palembang	Palembang
	สุมาตราเหนือ	North Sumatra	Sumatera Utara	เมดัน	Medan	Medan
	อาเจะฮ์	Aceh	Aceh	บันดาอาเจะฮ์	Banda Aceh	Banda Aceh

อดีตจังหวัด

เกาะสุมาตราที่มีสามจังหวัด (ค.ศ. 1948–1956) (ซ้าย) และเกาะซูลาเวซีที่มีสองจังหวัด (ค.ศ. 1960–1964) พร้อมทั้งเส้นเขตเทศบาลปัจจุบัน

ตราแผ่นดินจังหวัดติมอร์ตะวันออก

ในประเทศอินโดนีเซียขณะประกาศเอกราชมี 8 จังหวัด โดยจังหวัดชวาตะวันตก, ชวากลาง, ชวาตะวันออก และมาลูกูยังคงปรากฏอยู่ในปัจจุบัน ในขณะที่จังหวัดสุมาตรา, กาลีมันตัน, ซูลาเวซี และนูซาเติงการา (เดิมมีชื่อว่าซุนดาน้อย) ถูกยุบเลิกและแบ่งพื้นที่ไปตั้งเป็นจังหวัดใหม่ จังหวัดสุมาตรากลางปรากฏอยู่ระหว่าง ค.ศ. 1948–1957 ส่วนติมอร์ตะวันออกถูกผนวกเข้ามาเป็นจังหวัดใน ค.ศ. 1976 จนกระทั่งมีการถ่ายโอนอำนาจให้แก่องค์การบริหารช่วงเปลี่ยนผ่านแห่งสหประชาชาติในติมอร์ตะวันออกใน ค.ศ. 1999 ก่อนจะเป็นเอกราชใน ค.ศ. 2002

ในอดีตมีแผนที่จะจัดตั้งจังหวัดปาปัวกลางจากดินแดนปาปัว โดยให้ตีมีกาเป็นเมืองหลัก แต่แผนถูกยกเลิกใน ค.ศ. 2001^[1]

จังหวัด	เมืองหลัก	ระยะเวลา	จังหวัดสืบทอด
สุมาตรา[2]	บูกิตติงกี / เมดัน	1945–1948	สุมาตรากลาง สุมาตราเหนือ สุมาตราใต้
กาลีมันตัน[3]	บันจาร์มาซิน	1945–1956	กาลีมันตันตะวันออก กาลีมันตันใต้ กาลีมันตะวันตก
มาลูกู	อัมบน	1945–1949/1956	มาลูกู อีรียันตะวันตก
นูซาเติงการา[4]	ซีงาราจา	1945–1958	บาหลี นูซาเติงการาตะวันออก นูซาเติงการาตะวันตก
ซูลาเวซี[5]	มากัซซาร์ / มานาโด	1945–1960	ซูลาเวซีกลางตอนเหนือ ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ตอนใต้
สุมาตรากลาง[2][6]	บูกิตติงกี	1948–1957	จัมบี รีเยา สุมาตราตะวันตก
อีรียันตะวันตก (Irian Barat)	โซซิโอ	1956–1962	อีรียันตะวันตก มาลูกู
ซูลาเวซีกลางตอนเหนือ[7]	มานาโด	1960–1964	ซูลาเวซีเหนือ ซูลาเวซีกลาง
ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ตอนใต้ (Sulawesi Selatan-Tenggara)[7]	มากัซซาร์	1960–1964	ซูลาเวซีใต้ ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้
อีรียันตะวันตก (Irian Barat) (1962–1973), อีรียันจายา (1973–2000)	โกตาบารู (1962–1963) ซูการ์โนปูรา (1963–1968) จายาปูรา (1968–ปัจจุบัน)	1962–1999	อีรียันจายา (1999–2000) ปาปัว (2000–ปัจจุบัน) อีรียันจายาตะวันตก (1999–2007) ปาปัวตะวันตก (2007–ปัจจุบัน)
ติมอร์ตะวันออก[8]	ดิลี	1976–1999	ประเทศติมอร์-เลสเต

อ้างอิง

1. Adi Briantika (1 March 2021). "Mendalami Alasan Para Penolak Pemekaran Provinsi Papua Tengah". Tirto.id. สืบค้นเมื่อ 16 December 2021.
2. "Peraturan Pemerintah Nomor 21 Tahun 1950" [Government Regulation Number 21 of 1950] (PDF). hukum.unsrat.ac.id (ภาษาอินโดนีเซีย). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-12-11. สืบค้นเมื่อ 1 May 2020.
3. "Undang-Undang Nomor 25 Tahun 1956" [Act Number 25 of 1956]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
4. "Undang-Undang Nomor 64 Tahun 1958" [Act Number 64 of 1958]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). Republic of Indonesia. สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
5. "Peraturan Pemerintah Pengganti Undang-Undang Nomor 47 Tahun 1960" [Government Regulation in Lieu of Law Number 47 of 1960]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
6. "Undang-Undang Darurat Nomor 19 Tahun 1957" [Emergency Act Number 19 Year 1957]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
7. "Undang-Undang Nomor 13 Tahun 1964" [Act Number 13 of 1964]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ 29 January 2020.
8. "Undang-Undang Republik Indonesia Nomor 7 Tahun 1976" [Act of the Republic of Indonesia Number 7 of 1976] (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-11-14. สืบค้นเมื่อ 2018-11-14.