จักรพรรดิออรังเซพ

อาบุล มูซัฟฟาร์ มูฮี-อุด-ดิน โมฮัมมัด ออรังเซพ หรือนิยมเรียกพระนามว่า จักรพรรดิออรังเซพ (เปอร์เซีย: اورنگ زیب عالمگیر, อักษรโรมัน: Auraŋg-Zēb ʿĀlamgīr; อูรดู: اورنگزیب عالمگیر, Auraŋgzēb ʿĀlamgīr, เสียงอ่านภาษาอูรดู: [ɔːrəŋgzeːb ɑːləmgiːr], ราชสมภพ 4 พฤศจิกายน ค.ศ. 1618 - สวรรคต 3 มีนาคม ค.ศ. 1707) ทรงเสด็จขึ้นครองราชย์ต่อจากพระราชบิดาในปีค.ศ. 1658 เป็นสมเด็จพระจักรพรรดิองค์ที่ 6 แห่งราชวงศ์โมกุล ซึ่งปกครองอนุทวีปอินเดียเกือบทั้งหมด รัชสมัยของพระองค์นั้นกินเวลายาวนานถึง 49 ปีตั้งแต่ปีค.ศ. 1658 จนสวรรคตในปีค.ศ. 1707 ทรงเป็นจักรพรรดิผู้บุกเบิกและขยายอาณาจักร และยังเป็นจักรพรรดิที่มั่งคั่งที่สุดในรางวงศ์โมกุลด้วยบรรณาการรวมมูลค่า £38,624,680 ต่อปี (ในปีค.ศ. 1690) นอกจากนี้ยังมีชัยเหนืออาณาจักรทางตอนใต้ทำให้จักรวรรดิโมกุลนั้นมีขนาดถึง 3.2 ล้านตารางกิโลเมตร และประชากรในปกครองประมาณ 100-150 ล้านคน^[1]

จักรพรรดิออรังเซพ
จักรพรรดิเเห่งจักรวรรดิโมกุล
รัชสมัย	31 กรกฎาคม ค.ศ. 1658 - 3 มีนาคม ค.ศ. 1707
ราชาภิเษก	15 มิถุนายน ค.ศ. 1659, ป้อมแดง, เมืองเดลี
รัชกาลก่อนหน้า	สมเด็จพระจักรพรรดิชาห์ชะฮัน
รัชกาลถัดไป	สมเด็จพระจักรพรรดิบาฮาดูร์ชาห์
พระราชสมภพ	4 พฤศจิกายน ค.ศ. 1618 เมืองดาฮอด
สวรรคต	3 มีนาคม ค.ศ. 1707 เมืองอัดเมดาการ์
พระอัครมเหสี	ดิลราส บานู เบกุม นะวาบ บัย ออรังกาบาดี มาฮาล
พระราชบุตร	เซบ อุน นิสซา ศินัต อุน นิสซา มูฮัมมัด อาซัม ชาห์ เมห์ อุน นิสซา สุลต่าน มูฮัมมัด อักบัร มูฮัมมัด สุลต่าน บาฮาดูร์ ชาห์ บาดห์ อุร นิสซา ซุบดัท อุน นิสซา มูฮัมมัด คัม บักช์
อาบุล มูซัฟฟาร์ มูฮี-อุด-ดิน โมฮัมมัด ออรังเซพ
ราชวงศ์	ตีมูร์
พระราชบิดา	สมเด็จพระจักรพรรดิชาห์ชะฮัน
พระราชมารดา	มุมตาซ มหัล

จักรพรรดิอรังเซพเมื่อยังหนุ่ม

พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่นับถือศาสนาอิสลามอย่างเคร่งครัด ซึ่งนโยบายให้เสรีทางการนับถือศาสนาของจักรพรรดิองค์ก่อนได้ถูกยกเลิกไป พระองค์ยังทรงเป็นผู้มีปรีชาสามารถในการปกครองอย่างเข้มแข็งและมีประสิทธิภาพ ซึ่งต่อมาภายหลังจากการสวรรคตของพระองค์เป็นจุดตกต่ำของจักรวรรดิโมกุล ซึ่งต่อมาได้ลดบทบาทความยิ่งใหญ่ลงในทวีปแห่งนี้อย่างรวดเร็ว^[2][3]

อ้างอิง

1. Bayly, C. A. Indian society and the making of the British Empire. Cambridge [Cambridgeshire]: Cambridge University Press. ISBN 9780521386500.
2. Schimmel, Annemarie. The empire of the great Mughals : history, art and culture. London. ISBN 978-1-86189-185-3.
3. Asher, Catherine B. Architecture of Mughal India. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-26728-1.

ดูเพิ่ม

• Hansen, Waldemar (1986) [1972 (Holt, Rinehart, Winston)]. The Peacock Throne: The Drama of Mogul India (Second ed.). Motilal Banarsidass. ISBN 9788120802254.
• Eraly, Abraham (2007). The Mughal world. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 9780297852094.
• A Short History of Pakistan, Dr. Ishtiaque Hussain Qureshi, University of Karachi Press.
• Delhi, Khushwant Singh, Penguin USA, Open Market Ed edition, 5 February 2000. (ISBN 0-14-012619-8)
• Muḥammad Bakhtāvar Khān. Mir'at al-'Alam: History of Emperor Awangzeb Alamgir. Trans. Sajida Alvi. Lahore: Idārah-ʾi Taḥqīqāt-i Pākistan, 1979.
• Khan, Khafi (2006) [1718]. Hashim, Muhammad (บ.ก.). Muntakhab-ul Lubab. Pakistan: Sang-e-Meel Publications.
• Kruijtzer, Gijs (2009). Xenophobia in Seventeenth-century India (PDF). Leiden University Press. ISBN 9789087280680.

แหล่งข้อมูลอื่น