ทัศนมิติ

ทัศนมิติ^[1] (อังกฤษ: perspective) หรือทับศัพท์ว่าเพอร์สเปกทีฟ คือการเขียนภาพให้ปรากฏออกมาในลักษณะที่เหมือนการมองเห็นจริง โดยปรกติมักจะใช้เพื่อการนำเสนอภาพจำลองของแนวความคิดในการออกแบบผลงาน เช่นภาพงานอาคารในงานสถาปัตยกรรม ภาพการตกแต่งภายในสำหรับงานมัณฑนศิลป เป็นต้น

ทัศนมิติแบบสองจุด

ประเภทของทัศนมิติ

• ทัศนมิติแบบจุดเดียวจะมีจุดสุดสายตา (Vanishing point) จุดเดียว อาจอยู่ด้านซ้าย หรือขวา บนหรือล่าง หรืออยู่กึ่งกลางของภาพก็ได้
  • จุดลับตาหรือจุดอันตธาน คือจุดรวมของเส้นฉายของภาพ
• ทัศนมิติแบบสองจุด จะมีจุดสุดสายตา สองจุด อยู่ทางด้านซ้ายและขวาของภาพ
• ทัศนมิติแบบสามจุด จะมีจุดสุดสายตา สองจุด อยู่ทางด้านซ้ายและขวาของภาพ อีกหนึ่งจุดอาจอยู่ด้านบนหรือด้านล่างของภาพก็ได้

ระดับมุมมองของทัศนมิติ

• มองแบบนก (Bird’s eye view) เป็นภาพในลักษณะมองจากที่สูงลงมา
• มองในระดับสายตา (Human’s eye view) เป็นภาพการมองในลักษณะระดับสายตาของคนทั่วไป
• มองแบบหนอน (Worm’s eye view) เป็นภาพในลักษณะมองขึ้นไปที่สูง

องค์ประกอบของทัศนมิติ

• จุดสุดสายตา (Vanishing Point)
• เส้นระดับสายตา (Horizon Line)

อ้างอิง

1. "ศัพท์ศิลปะ ราชบัณฑิตยสถาน". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-15. สืบค้นเมื่อ 2012-01-17.

• ชวลิต ดาบแก้ว และ สุภาวดี เหมทานนท์ การเขียนทัศนียภาพ. ดีแอล เอส. พ.ศ. 2541.
• Gwen White. Perspective: A Guide for Artists, Architects and Designers B.T. Batsford Ltd. 1982. ISBN 978-0713-4341-25

แหล่งข้อมูลอื่น