การพิจารณาคดีแพทย์

การพิจารณาคดีแพทย์เนือร์นแบร์ก (เยอรมัน: Nürnberger Ärzteprozess) หรือมีชื่อสำนวนอย่างเป็นทางการว่า คดีระหว่างสหรัฐอเมริกา กับคาร์ล บรันดท์ และพวก (United States of America v. Karl Brandt, et al.) เป็นการพิจารณาคดีอาชญากรรมสงครามของแพทย์ชาวเยอรมัน 12 คดีชุดแรกซึ่งทางการสหรัฐอเมริกาจัดในเขตยึดครองของตนในเนือร์นแบร์ก ประเทศเยอรมนี หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติ การพิจารณาคดีเหล่านี้จัดในศาลทหารสหรัฐ มิใช่ในศาลทหารระหว่างประเทศ แต่จัดในบางห้องของวังสันติภาพ การพิจารณาคดีดังกล่าวเรียกรวมว่า "การพิจารณาคดีเนือร์นแบร์กลำดับหลัง" หรืออย่างเป็นทางการว่า "การพิจารณาคดีอาชญากรสงครามต่อศาลทหารเนือร์นแบร์ก"

คาร์ล บรันท์ นักฟิสิกส์คนสนิทของฮิตเลอร์และเป็นกรรมาธิการสาธารณสุขและสุขาภิบาลไรช์ ขณะถูกนำตัวขึ้นพิจารณาคดี

จำเลย 20 ใน 23 คนเป็นแพทย์ และถูกกล่าวหาว่าเกี่ยวข้องในการทดลองมนุษย์ของนาซีและการสังหารหมู่โดยอำพรางเป็นการุณยฆาต

ผู้พิพากษาในคดีนี้ซึ่งนั่งพิจารณาต่อศาลทหาร 1 ได้แก่ วัลเทอร์ บี. บีลส์ (ประธานผู้พิพากษา) จากรัฐวอชิงตัน, แฮโรลด์ แอล. ซีบริงจากรัฐฟลอริดา และจอห์นสัน ที. ครอว์ฟอร์ดจากรัฐโอคลาโฮมา โดยมีวิกเตอร์ ซี. สเวียริงเกน อดีตผู้ช่วยพิเศษของอัยการสูงสุดแห่งสหรัฐอเมริกา เป็นผู้พิพากษาสำรอง หัวหน้าทนายความสำหรับการพิจารณาคดี คือ เทลฟอร์ด เทย์เลอร์ และหัวหน้าอัยการ คือ เจมส์ เอ็ม. แม็กฮานีย์ มีการยื่นคำฟ้องคดีอาญาอุกฉกรรจ์เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1946 การพิจารณาคดีกินเวลาตั้งแต่วันที่ 9 ธันวาคมปีนั้นจนวันที่ 20 สิงหาคม ค.ศ. 1947 ในบรรดาจำเลย 23 คน ได้รับปล่อยตัวเจ็ดคนและได้รับโทษประหารชีวิตเจ็ดคน ที่เหลือได้รับโทษจำคุกตั้งแต่สิบปีจนตลอดชีวิต

คำฟ้องคดี

ผู้ต้องหาต้องถูกตั้งข้อกล่าวหาทั้งสี่ข้อหา, ได้แก่:

1. สมรู้ร่วมคิดในการก่ออาชญากรรมสงครามและอาชญากรรมต่อมนุษยชาติตามที่ได้อธิบายไว้ในข้อ 2 และ 3;
2. อาชญากรรมสงคราม: ดำเนินการทดลองทางการแพทย์, โดยปราศจากความยินยอมจากผู้รับการทดลอง, ซึ่งมาจากเชลยศึกและพลเรือนจากประเทศที่ถูกยึดครอง, ในช่วงเวลาที่จำเลยได้ทำการทดลองอยู่นั้น ได้ก่อให้เกิดการฆาตกรรม ความโหดร้าย ทารุณ ทรมาน ป่าเถื่อน และอื่นๆอย่างไร้มนุษยธรรม. ยังได้วางแผนและดำเนินการสังหารหมู่ต่อเชลยศึกและพลเรือนจากประเทศที่ถูกยึดครอง, ซึ่งถูกตีตราว่าด้วยความแก่ชรา วิกลจริต ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย พิการ และอื่นๆ โดยมีการใช้แก๊ส, ฉีดยาให้ตาย, และวิธีการที่หลากหลายในบ้านพักคนชรา โรงพยาบาล และโรงพยาบาลจิตเวชในช่วงโครงการการการุณยฆาต และได้เข้ามีส่วนร่วมในการสังหารหมู่นักโทษในค่ายกักกัน
3. อาชญากรรมต่อมนุษยชาติ: ได้ก่ออาชญากรรมที่ได้อธิบายไว้ภายใต้การนับข้อที่ 2 ซึ่งมีผลบังคับใช้แก่ประชาชนชาวเยอรมัน
4. เป็นสมาชิกขององค์กรอาชญากรรม, หน่วยเอ็สเอ็ส^[1]

ศาลส่วนใหญ่ได้ลดจำนวน 1 ข้อหา ซึ่งได้ระบุว่า ข้อกล่าวหาอยู่นอกเหนืออำนาจศาล

I — ถูกฟ้องคดีแต่ไม่ถูกพิพากษาลงโทษ   G — ถูกฟ้องคดีและถูกตัดสินว่ามีความผิด

Defendants, functions, verdicts, and fates

ชื่อ	ภาพ	ข้อมูลประวัติผู้ต้องหา	กระทง				คำตัดสินและพิพากษาลงโทษ
			1	2	3	4
Hermann Becker-Freyseng		แพทย์สนามในลุฟท์วัฟเฟอ(ร้อยเอก, แพทย์ประจำของกองทัพอากาศ); และหัวหน้าของแผนกเวชกรรมการบินของหัวหน้าแพทย์ประจำของลุฟท์วัฟเฟอ	I	G	G		จำคุกเป็นเวลา 20 ปี ได้เปลี่ยนเป็น 10 ปี เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1961
Wilhelm Beiglböck		ที่ปรึกษาทางการแพทย์ของลุฟท์วัฟเฟอ	I	G	G		จำคุกเป็นเวลา 15 ปี ได้เปลี่ยนเป็น 10 ปี เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1963
Kurt Blome		รอง[ของ]ผู้นำสุขภาพไรช์ (Reichsgesundheitsführer); และผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อการวิจัยโรคมะเร็งในสภาวิจัยไรช์	I	I	I		พ้นผิด เสียชีวิตในปี ค.ศ 1969
วิคทอร์ บรัค		โอเบอร์ฟือเรอร์ (พันเอกอาวุโส) ในหน่วย SS และชตวร์มบันน์ฟือเรอร์ (พันตรี)ในหน่วยวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส; และหัวหน้าฝ่ายบริหารสำนักงานในทำเนียบรัฐบาลของฟือเรอร์ของพรรคนาซี(Oberdienstleiter, Kanzlei des Führers der NSDAP)	I	G	G	G	ประหารชีวิต, สำเร็จโทษ เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1948.
คาร์ล บรันท์		แพทย์ส่วนตัวของอดอลฟ์ ฮิตเลอร์; กรุพเพินฟือเรอร์ ในหน่วย SS และ Generalleutnant (พลโท)ในหน่วยวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส; คณะกรรมมาธิการสาธารณสุขและสุขาภิบาลไรซ์(Reichskommissar für Sanitäts und Gesundheitswesen); และสมาชิกของสภาวิจัยไรช์ (Reichsforschungsrat)	I	G	G	G	ประหารชีวิต, สำเร็จโทษเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1948.
รูด็อล์ฟ บรันท์		ชตันดาร์เทินฟือเรอร์ (พันเอก); ในอัลเกอไมเนอ เอ็สเอ็ส; เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารงานบุคคลของไรชส์ฟือเรอร์-เอ็สเอ็ส ฮิมเลอร์ (Persönlicher Referent von Himmler); และที่ปรึกษารัฐมนตรีและหัวหน้าสำนักงานรัฐมนตรีในกระทรวงมหาดไทยไรช์	I	G	G	G	ประหารชีวิต, สำเร็จโทษเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1948.
ฟริทซ์ ฟิชเชอร์		ชตวร์มบันน์ฟือเรอร์ (พันตรี) ในหน่วยวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส; และผู้ช่วยแพทย์ของจำเลย Gebhardt ที่โรงพยาบาล Hohenlychen	I	G	G	G	จำคุกตลอดชีวิต, ได้เปลี่ยนเป็นเวลา 15 ปี. ถูกปล่อยตัวในปี ค.ศ. 1954, เสียชีวิตในปี ค.ศ. 2003
Karl Gebhardt		กรุพเพินฟือเรอร์ ในหน่วย SS และ Generalleutnant (พลโท)ในหน่วยวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส; แพทย์ส่วนตัวของไรชส์ฟือเรอร์-เอ็สเอ็ส ฮิมเลอร์ ; หัวหน้าศัลยแพทย์ของเจ้าหน้าที่แพทย์เอ็สเอ็สและตำรวจไรช์ (Oberster Kliniker, Reichsarzt SS und Polizei); และประธานสภากาชาดเยอรมัน	I	G	G	G	ประหารชีวิต, สำเร็จโทษเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1948.
Karl Genzken		กรุพเพินฟือเรอร์ ในหน่วย SS และ Generalleutnant (พลโท)ในหน่วยวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส; และหัวหน้าแผนกการแพทย์ของวัฟเฟิน-เอ็ส (Chef des Sanitätsamts der Waffen SS)	I	G	G	G	จำคุกตลอดชีวิต, ได้เปลี่ยนเป็นเวลา 20 ปี. ถูกปล่อยตัวในปี ค.ศ. 1954, เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1957
Siegfried Handloser		Generaloberstabsarzt (พลโท, นายแพทย์); สารวัตร์แพทย์ของกองทัพบก (Heeressanitätsinspekteur); และหัวหน้านายแพทย์ของกองทัพเยอรมัน (Chef des Wehrmachtsanitätswesens)	I	G	G		จำคุกตลอดชีวิต, ได้เปลี่ยนเป็นเวลา 20 ปี. ถูกปล่อยตัว/เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1954,
Waldemar Hoven		ฮอฟท์ชตวร์มฟือเรอร์ (ร้อยเอก) ในหน่วยวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส; และหัวหน้าแพทย์ประจำค่ายกักกันบูเคินวัลท์	I	G	G	G	ประหารชีวิต, สำเร็จโทษเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1948.
Joachim Mrugowsky		โอเบอร์ฟือเรอร์ (พันเอกอาวุโส)ในหน่วยวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส; หัวหน้าทันตานามัยของแพทย์เอ็สเอ็สและตำรวจไรช์ (Oberster Hygieniker, Reichsarzt SS und Polizei); และหัวหน้าสถาบันทันตานามัยของหน่วยวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส (Chef des Hygienischen Institutes der Waffen SS)	I	G	G	G	ประหารชีวิต, สำเร็จโทษเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1948.
Herta Oberheuser		แพทย์ที่ค่ายราเวนเบือร์ก; และผู้ช่วยแพทย์ของจำเลย Gebhardt ที่โรงพยาบาล Hohenlychen	I	G	G		จำคุกเป็นเวลา 20 ปี ได้เปลี่ยนเป็น 5 ปี ถูกปล่อยตัวในปี ค.ศ. 1952 เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1978
Adolf Pokorny		แพทย์, ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคผิวหนังและกามโรค	I	I	I		พ้นความผิด.
Helmut Poppendick		โอเบอร์ฟือเรอร์ (พันเอกอาวุโส)ในหน่วยเอ็สเอ็ส; และหัวหน้าเจ้าหน้าที่ส่วนบุคคลของแพทย์เอ็สเอ็สและตำรวจไรช์ (Chef des Persönlichen Stabes des Reichsarztes SS und Polizei)	I	I	I	G	จำคุกเป็นเวลา 10 ปี ถูกปล่อยตัวในปี ค.ศ. 1951, เสียชีวิตในปี 1994
Hans-Wolfgang Romberg [de]		นายแพทย์ที่เป็นเจ้าหน้าที่ของแผนกเวชกรรมการบินที่สถาบันการทดลองของเยอรมันสำหรับการบิน	I	I	I		พ้นความผิด. เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1981
Gerhard Rose		Generalarzt ของลุฟท์วัฟเฟอ (พลตรี, แพทย์ประจำกองทัพอากาศ); รองประธาน, หัวหน้าแผนกเวชกรรมเขตเมืองร้อน, และศาสตราจารย์ของสถาบันโรเบิร์ต คอด; และที่ปรึกษาทางด้านสุขอนามัยสำหรับเวชกรรมเขตเมืองร้อนของหัวหน้าแพทย์ประจำลุฟท์วัฟเฟอ	I	G	G		จำคุกตลอดชีวิต, ได้เปลี่ยนเป็นเวลา 20 ปี ถูกปล่อยตัวในปี ค.ศ. 1955, เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1992
Paul Rostock		Chief Surgeon of the Surgical Clinic in Berlin; Surgical Adviser to the Army; and Chief of the Office for Medical Science and Research (Amtschef der Dienststelle Medizinische Wissenschaft und Forschung) under the defendant Karl Brandt, Reich Commissioner for Health and Sanitation	I	I	I		พ้นความผิด. เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1956
Siegfried Ruff		ผู้อำนวยการของแผนกเวชกรรมการบินที่สถาบันการทดลองของเยอรมันสำหรับการบิน (Deutsche Versuchsanstalt für Luftfahrt) และ ร้อยโทคนแรกในแพทย์ประจำกองทัพอากาศ; ยังคงทำการวิจัยและตีพิมพ์ในสาขาการบินจนถึงปลายปี ค.ศ. 1989[2]	I	I	I		พ้นความผิด. เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1989
Konrad Schäfer		นายแพทย์ที่เป็นเจ้าหน้าที่ของสถาบันสำหรับเวชกรรมการบินในเบอร์ลิน	I	I	I		พ้นความผิด
อ็อสคาร์ ชเรอเดอร์ [de]		Generaloberstabsarzt (พลเอก, แพทย์ประจำ); หัวหน้าเจ้าหน้าที่ของสารวัตร์ของแพทย์ประจำของลุฟท์วัฟเฟอ (Chef des Stabes, Inspekteur des Luftwaffe-Sanitätswesens); และหัวหน้าแพทย์ประจำของลุฟท์วัฟเฟอ (Chef des Sanitätswesens der Luftwaffe)	I	G	G		จำคุกตลอดชีวิต, ได้เปลี่ยนเป็นเวลา 15 ปี ถูกปล่อยตัวในปี ค.ศ. 1954, เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1958
Wolfram Sievers		Standartenführer (พันเอก)ในเอ็สเอ็ส; ผู้จัดการไรช์ของสังคม Ahnenerbe และ ผู้อำนวยการของสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์ทางทหาร (Institut für Wehrwissenschaftliche Zweckforschung); และรองประธานของคณะกรรมผู้จัดการของสภาวิจัยไรช์	I	G	G	G	ประหารชีวิต, สำเร็จโทษ เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1948.
Georg August Weltz [de]		Oberfeldarzt ในลุฟท์วัฟเฟอ (พันเอกอาวุโส, แพทย์ประจำ, ของกองทัพอากาศ); และหัวหน้าสถาบันสำหรับเวชกรรมการบินในมิวนิก	I	I	I		พ้นความผิด

อ้างอิง

1. "The Doctors Trial". United States Holocaust Memorial Museum. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-10-11. สืบค้นเมื่อ 2019-01-25. – Excerpts from the official trial record, opening and closing statements, and eyewitness testimony.
2. Ruff, Siegfried, et al. Sicherheit und Rettung in der Luftfahrt. Koblenz : Bernard & Graefe, c1989.