โยโกฮามะ
นครและเมืองหลวงของจังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โยโกฮามะ (ญี่ปุ่น: 横浜; โรมาจิ: Yokohama) เป็นเมืองใหญ่อันดับสองเรียงตามจำนวนประชากรของประเทศญี่ปุ่นรองจากโตเกียว เป็นเทศบาลที่มีประชากรมากที่สุดของญี่ปุ่น เป็นเมืองหลวงและเมืองที่มีประชากรมากที่สุดของจังหวัดคานางาวะ ด้วยจำนวนประชากรเมื่อ ค.ศ. 2020 ราว 3.8 ล้านคน โยโกฮามะตั้งอยู่บริเวณริมอ่าวโตเกียว ทางใต้ของโตเกียว ในภูมิภาคคันโตบนเกาะหลักฮนชู โยโกฮามะยังเป็นศูนย์กลางทางพาณิชยกรรมและอุตสาหกรรมที่สำคัญของเขตมหานครโตเกียวและปริมณฑล
โยโกฮามะ 横浜 | |
|---|---|
| นครโยโกฮามะ • 横浜市 | |
จากบนลงล่าง ซ้ายไปขวา: มินาโตมิไร 21 ในช่วงพลบค่ำ, อุทยานอนุสรณ์สถานนิปปมมารุ, โยโกฮามะไชนาทาวน์, ย่านการค้าโมโตมาจิ, อุทยานซังเก, ฮาร์เบอร์วิวพาร์ก, โยโกฮามะมารีนทาวเวอร์มองจากอุทยานยามาชิตะ และท่าเรือโอซัมบาชิ | |
 ธง  ตรา | |
 | |
 ที่ตั้งของโยโกฮามะ (เน้นสีม่วง) ในจังหวัดคานางาวะ | |
  โยโกฮามะ ที่ตั้งในประเทศญี่ปุ่น | |
| พิกัด: 35°26′39″N 139°38′17″E | |
| ประเทศ |  ญี่ปุ่น |
| ภูมิภาค | คันโต |
| จังหวัด |  คานางาวะ |
| การปกครอง | |
| • นายกเทศมนตรี | ทาเกฮารุ ยามานากะ (山中 竹春) |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 437.38 ตร.กม. (168.87 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (1 มีนาคม ค.ศ. 2021) | |
| • ทั้งหมด | 3,761,630 คน |
| • ความหนาแน่น | 8,534.03 คน/ตร.กม. (22,103.0 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+9 (เวลามาตรฐานญี่ปุ่น) |
| สัญลักษณ์ | |
| • ต้นไม้ | คามิเลีย, ชินคาพิน, ซังโงจุ ซาซันควา, แปะก๊วย, เซลโควา |
| • ดอกไม้ | ดาห์เลีย, กุหลาบ |
| ที่อยู่ | 1-1 Minato-chō, Naka-ku, Yokohama-shi, Kanagawa-ken 231-0017 |
| เว็บไซต์ | www |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.svg){kind=small}
ประวัติศาสตร์
สรุป
มุมมอง
การเปิดท่าเรือตามสนธิสัญญา (ค.ศ. 1859–1868)
โยโกฮามะเดิมเป็นหมู่บ้านประมงขนาดเล็ก จากนโยบายปิดประเทศของญี่ปุ่นทำให้มีการติดต่อกับชาวต่างชาติเพียงน้อยนิด[1] จุดเปลี่ยนผ่านสำคัญเกิดขึ้นระหว่างปี 1853–54 เมื่อกองเรือปืนของสหรัฐอเมริกานำโดย พลเรือจัตวา แมทธิว ซี. เพอร์รี เดินทางมาถึงทางใต้ของโยโกฮามะ ได้กดดันให้รัฐบาลโชกุนโทกูงาวะซึ่งปกครองญี่ปุ่นอยู่ในขณะนั้นยอมลงนามในสนธิสัญญาคานางาวะ ซึ่งทำให้ญี่ปุ่นต้องเปิดท่าเรือหลายแห่งเพื่อการค้าขาย[2]
ข้อตกลงในขั้นต้นคือ จะต้องมีท่าเรือหนึ่งแห่งสำหรับเรือต่างชาติเปิดขึ้นที่คานางาวาจูกุ (ปัจจุบันคือเขตคานางาวะ) บนถนนสายโทไกโด ซึ่งเป็นเส้นทางหลักซึ่งเชื่อมระหว่างเอโดะ เกียวโต และโอซากะ อย่างไรก็ตาม ทางรัฐบาลโชกุนติดสินใจว่าคานางาวาจูกุนั้นอยู่ใกล้กับโทไกโดมากเกินไป เพื่อความสะดวกจึงหันไปสร้างท่าเรือพาณิชย์ขึ้นบริเวณหมู่บ้านชาวประมงโยโกฮามะแทน ในที่สุดท่าเรือโยโกฮามะก็เปิดอย่างเป็นทางการในวันที่ 2 มิถุนายน 1859[3] การเกิดขึ้นของท่าเรือพาณิชย์ ทำให้โยโกฮามะกลายเป็นศูนย์กลางการค้าระหว่างประเทศที่สำคัญของญี่ปุ่นอย่างรวดเร็ว
ในปี 1862 ซามูไรหนุ่มคนหนึ่งได้ไปสังหารพ่อค้าชาวอังกฤษในเขตสึรูมิเข้าจนเกิดเป็นกรณีนามามูงิ ความสัมพันธ์ระหว่างอังกฤษกับรัฐบาลโชกุนนั้นตึงเครียด และทางอังกฤษได้จัดตั้งกองทหารรักษาการณ์ของตนเพื่อปกป้องการค้าและผลประโยชน์ของอังกฤษในโยโกฮามะในปีเดียวกันนั้นเอง ในปีถัดมา ความตึงเครียดก็อุบัติเป็นสงครามอังกฤษ-ซัตสึมะซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเสื่อมอำนาจของโชกุน ในช่วงเดียวกันนี้ จำนวนพ่อค้าชาวจีนที่เข้ามาพำนักอยู่ในโยโกฮามะก็เพิ่มขึ้นจำนวนมาก[4]
โยโกฮามะยังเป็นแหล่งแผยแพร่แฟชั่นและวัฒนธรรมตะวันตกแก่ชาวญี่ปุ่นอีกด้วย ในปี 1861 มีการเกิดขึ้นของหนังสือพิงม์ภาษาอังกฤษในญี่ปุ่นฉบับแรก Japan Herald และในปี 1865 ก็มีการนำไอศรีมและเบียร์เข้ามาผลิตในญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก[5] ตลอดจนมีการจัดตั้งสโมสรและสนามแข่งม้าแบบตะวันตกแห่งแรกในญี่ปุ่นในปี 1862 อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเกิดเหตุเพลิงไหม้ครั้งใหญ่ในโยโกฮามะซึ่งได้ทำลายชุมชนของชาวต่างชาติไปเป็นจำนวนมากในเดือนพฤศจิกายน 1866 หรือตลอดจนการระบาดของไข้ทรพิษ แต่เมืองโยโกฮามะก็ยังเติบโตไปได้อย่างรวดเร็ว
ยุคเมจิและไทโช (ค.ศ. 1868–1923)
ภายหลังการฟื้นฟูพระราชอำนาจในปี 1868 ท่าเรือโยโกฮามะก็ถูกพัฒนาเพื่อการค้าขายผ้าทอโดยมีอังกฤษเป็นคู่ค้าหลัก อิทธิพลและการส่งผ่านเทคโนโลยีของตะวันตกได้ช่วยให้เกิดหนังสือพิมพ์รายวันฉบับแรกของญี่ปุ่น (1870) โคมไฟส่องถนนพลังก๊าซ (1872) และทางรถไฟสายแรกของญี่ปุ่นระหว่างโยโกฮามะ–ชินางาวะ–มินาโตะในโตเกียว (1872) เป็นปีเดียวกันกับที่ ฌูล แวร์น ได้เขียนพรรณาเมืองฮิโรชิมะซึ่งเขาไม่เคยได้ไปเยือนมาก่อน ในตอนหนึ่งของหนังสือของเขา Around the World in Eighty Days ซึ่งสะท้อนถึงเมืองที่เจริญเติบโตอย่างรวดเร็วและเป็นเมืองนานาชาติในดินแดนตะวันออก ในปี 1887 พ่อค้าชาวอังกฤษนาม ซามูเอล ค็อกกิง ได้สร้างโรงไฟฟ้าแห่งแรกของเมืองนี้ ซึ่งในช่วงแรกใช้เพื่อกิจการส่วนตัว โรงไฟฟ้าถ่านหินแห่งนี้เองที่กลายเป็นจุดเริ่มต้นของบริษัทไฟฟ้าและแสงสว่างโยโกฮามะ เดือนเมษายน 1889 เมืองโยโกฮามะทั้งสองเขตถูกรวมไปหนึ่งเดียวจากการยกเลิกสิทธิสภาพนอกอาณาเขตในเขตต่างชาติ
ต้นศตวรรษที่ 20 เป็นยุคที่อุตสาหกรรมของญี่ปุ่นเติบโตอย่างรวดเร็ว ผู้ประกอบการจำนวนมากสร้างโรงงานบนที่ดินถมทะเลบริเวณทางเหนือของเมืองไปจนถึงเมืองคาวาซากิ ซึ่งในที่สุดพื้นที่นี้ก็กลายเป็นเขตอุตสาหกรรมเคฮิง การเจริญเติบโตของอุตสาหกรรมญี่ปุ่นได้นำมาซึ่งความมั่งคั่ง และครอบครัวพ่อค้าที่ร่ำรวยจำนวนมากก็ได้มาตั้งรกรากที่นี่ ประชากรที่ไหลบ่าเข้ามาจากทั่วญี่ปุ่นและเกาหลีได้ส่งผลให้เกิดโคจิกิยาโตะซึ่งเป็นชุมชนแออัดที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นขึ้น
แผ่นดินไหวครั้งใหญ่และสงครามโลกครั้งที่สอง (ค.ศ. 1923–1945)
แผ่นดินไหวครั้งใหญ่คันโตวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 1923 ได้ทำลายเมืองโยโกฮามะลงอย่างกว้างขวาง ตำรวจโยโกฮามะรายงานว่า มีผู้เสียชีวิตถึง 30,771 คนและผู้บาดเจ็บอีก 47,908 ราย ทั้งนี้ ก่อนเกิดเหตุแผ่นดินไหวโยโกฮามะมีประชากรทั้งสิ้น 434,170 คน[6] มีการก่อความไม่สงบและวินาศกรรมขึ้น ผู้ต้องหาส่วนมากเป็นชาวเกาหลีที่อาศัยอยู่ในสลัมโคจิกิยาโตะ[7] ขณะนั้น มีคนจำนวนมากที่เชื่อว่าเหตุแผ่นดินไหวครั้งใหญ่หลวงนี้เกิดขึ้นจากการใช้มนต์ดำโดยชาวเกาหลี จากความไม่สงบที่เกิดขึ้นทำให้มีการประกาศใช้กฎอัยการศึก แผ่นดินไหวครั้งนี้ได้ก่อให้เกิดซากปรักหักพังมากมาย ซึ่งหลายบริเวณก็ถูกแปรสภาพเป็นสวนสาธารณะ อาทิ สวนสาธารณะยามาชิตะ
แม้เมืองจะได้รับการบูรณะและกลับมายืนหยัดอย่างรวดเร็ว แต่โยโกฮามะก็ถูกทำลายลงอีกครั้งจากการทิ้งระเบิดทางอากาศของสหรัฐอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง การทิ้งระเบิดเพลิงในเช้าวันที่ 29 พฤษภาคม 1945 ครั้งเดียวได้คร่าชีวิตผู้คนในโยโกฮามะไปกว่า 7-8 พันคน การทิ้งระเบิดครั้งนั้นเป็นที่รู้จักในชื่อ "การทิ้งระเบิดครั้งใหญ่ที่โยโกฮามะ" ซึ่งใช้เวลาในการทิ้งระเบิด 1 ชั่วโมง 9 นาที โดยเครื่องบินทิ้งระเบิด บี-29[8]
การปกครอง
นครโยโกฮามะแบ่งการปกครองออกเป็น 18 เขต ได้แก่
- เขตคานางาวะ (ญี่ปุ่น: 神奈川区; โรมาจิ: Kanagawa-ku)
- เขตคานาซาวะ (ญี่ปุ่น: 金沢区; โรมาจิ: Kanazawa-ku)
- เขตโคโฮกุ (ญี่ปุ่น: 港北区; โรมาจิ: Kōhoku-ku)
- เขตโคนัง (ญี่ปุ่น: 港南区; โรมาจิ: Kōnan-ku)
- เขตซากาเอะ (ญี่ปุ่น: 栄区; โรมาจิ: Sakae-ku)
- เขตเซยะ (ญี่ปุ่น: 瀬谷区; โรมาจิ: Seya-ku)
- เขตทตสึกะ (ญี่ปุ่น: 戸塚区; โรมาจิ: Totsuka-ku)
- เขตนากะ (ญี่ปุ่น: 中区; โรมาจิ: Naka-ku) (ศูนย์กลาง)
- เขตนิชิ (ญี่ปุ่น: 西区; โรมาจิ: Nishi-ku)
- เขตมิโดริ (ญี่ปุ่น: 緑区; โรมาจิ: Midori-ku)
- เขตมินามิ (ญี่ปุ่น: 南区; โรมาจิ: Minami-ku)
- เขตสึซูกิ (ญี่ปุ่น: 都筑区; โรมาจิ: Tsuzuki-ku)
- เขตสึรูมิ (ญี่ปุ่น: 鶴見区; โรมาจิ: Tsurumi-ku)
- เขตอาซาฮิ (ญี่ปุ่น: 旭区; โรมาจิ: Asahi-ku)
- เขตอาโอบะ (ญี่ปุ่น: 青葉区; โรมาจิ: Aoba-ku)
- เขตอิซูมิ (ญี่ปุ่น: 泉区; โรมาจิ: Izumi-ku)
- เขตอิโซโงะ (ญี่ปุ่น: 磯子区; โรมาจิ: Isogo-ku)
- เขตโฮโดงายะ (ญี่ปุ่น: 保土ヶ谷区; โรมาจิ: Hodogaya-ku)
ประชากรแบ่งตามปี
| ปีที่ทำสำมะโน | ประชากร | อันดับเมืองใหญ่ในญี่ปุ่น |
|---|---|---|
| 1920 | 422,942 | ที่ 6 (รองจาก โคเบะ เกียวโต นาโงยะ โอซากะ และโตเกียว) |
| 1925 | 405,888 | ที่ 6 |
| 1930 | 620,306 | ที่ 6 |
| 1935 | 704,290 | ที่ 6 |
| 1940 | 968,091 | ที่ 5 (นำหน้าโคเบะ) |
| 1945 | 814,379 | ที่ 4 (ยุบนครโตเกียวในปี 1943) |
| 1950 | 951,189 | ที่ 4 |
| 1955 | 1,143,687 | ที่ 4 |
| 1960 | 1,375,710 | ที่ 3 (นำหน้าเกียวโต) |
| 1965 | 1,788,915 | ที่ 3 |
| 1970 | 2,238,264 | ที่ 2 (นำหน้านาโงยะ) |
| 1975 | 2,621,771 | ที่ 2 |
| 1980 | 2,773,674 | ที่ 1 (นำหน้าโอซากะ)[9] |
| 1985 | 2,992,926 | ที่ 1 |
| 1990 | 3,220,331 | ที่ 1 |
| 1995 | 3,307,136 | ที่ 1 |
| 2000 | 3,426,651 | ที่ 1 |
| 2005 | 3,579,133 | ที่ 1 |
| 2010 | 3,670,669 | ที่ 1 |
| 2015 | 3,710,824 | ที่ 1 |
ภูมิอากาศ
| ข้อมูลภูมิอากาศของนครโยโกฮามะ (ค.ศ. 1981–2010) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 20.8 (69.4) |
24.8 (76.6) |
24.5 (76.1) |
28.7 (83.7) |
31.1 (88) |
35.5 (95.9) |
36.9 (98.4) |
37.4 (99.3) |
36.2 (97.2) |
30.9 (87.6) |
26.2 (79.2) |
23.5 (74.3) |
37.4 (99.3) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 9.9 (49.8) |
10.3 (50.5) |
13.2 (55.8) |
18.5 (65.3) |
22.4 (72.3) |
24.9 (76.8) |
28.7 (83.7) |
30.6 (87.1) |
26.7 (80.1) |
21.5 (70.7) |
16.7 (62.1) |
12.4 (54.3) |
19.7 (67.5) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 5.9 (42.6) |
6.2 (43.2) |
9.1 (48.4) |
14.2 (57.6) |
18.3 (64.9) |
21.3 (70.3) |
25.0 (77) |
26.7 (80.1) |
23.3 (73.9) |
18.0 (64.4) |
13.0 (55.4) |
8.5 (47.3) |
15.8 (60.4) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 2.3 (36.1) |
2.6 (36.7) |
5.3 (41.5) |
10.4 (50.7) |
15.0 (59) |
18.6 (65.5) |
22.4 (72.3) |
24.0 (75.2) |
20.6 (69.1) |
15.0 (59) |
9.6 (49.3) |
4.9 (40.8) |
12.5 (54.5) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | -8.2 (17.2) |
-6.8 (19.8) |
-4.6 (23.7) |
-0.5 (31.1) |
3.6 (38.5) |
9.2 (48.6) |
13.3 (55.9) |
15.5 (59.9) |
11.2 (52.2) |
2.2 (36) |
-2.4 (27.7) |
-5.6 (21.9) |
−8.2 (17.2) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 58.9 (2.319) |
67.5 (2.657) |
140.7 (5.539) |
144.1 (5.673) |
152.2 (5.992) |
190.4 (7.496) |
168.9 (6.65) |
165.0 (6.496) |
233.8 (9.205) |
205.5 (8.091) |
107.0 (4.213) |
54.8 (2.157) |
1,688.8 (66.488) |
| ปริมาณหิมะ ซม (นิ้ว) | 5 (2) |
6 (2.4) |
1 (0.4) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
12 (4.7) |
| ความชื้นร้อยละ | 53 | 54 | 60 | 65 | 70 | 78 | 78 | 76 | 76 | 71 | 64 | 56 | 67 |
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.5 mm) | 6.0 | 6.7 | 11.8 | 11.1 | 11.5 | 13.6 | 11.7 | 8.7 | 12.7 | 11.5 | 8.3 | 5.5 | 119.1 |
| วันที่มีหิมะตกโดยเฉลี่ย | 1.6 | 2.3 | 0.7 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.3 | 4.9 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 186.4 | 164.0 | 159.5 | 175.2 | 177.1 | 131.7 | 162.9 | 206.3 | 130.7 | 141.0 | 149.3 | 180.4 | 1,964.4 |
| แหล่งที่มา 1: [10] | |||||||||||||
| แหล่งที่มา 2: สำนักอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น [11] (รายงาน) | |||||||||||||
สถานที่ท่องเที่ยว
- ศาลาอนุสรณ์ท่าเรือโยโกฮามะ (Yokohama Port Opening Memorial Hall) สร้างด้วยอิฐแดงสวยงาม สถานที่แห่งนี้รอดเงื้อมมือแผ่นดินไหว ครั้งใหญ่ในปี ค.ศ. 1923 และระเบิดของสงครามโลกครั้งที่สองมาได้อย่างมหัศจรรย์ นอกจากนี้บริเวณใกล้เคียงยังเป็นสถานที่ราชการที่สำคัญอีกหลายแห่งรวมทั้งสำนักงานศุลกากรโยโกฮามะ ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ชายฝั่งทะเล
- มารีนทาวเวอร์ (Marine Tower) หอคอยสูง 106 เมตร รูปทรงทันสมัยตั้งเด่นตระหง่าน ยามค่ำคืนจะมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากมาถ่ายรูปบริเวณนี้
- สวนสาธารณะยามาชิตะ (Yamashita Park) ภายในสวนมีสิ่งน่าดูหลายอย่าง และยามค่ำคืนภายในสวนฤดูที่ท้องฟ้ากระจ่าง อาจได้ยินเสียงเพลงลอยมาไม่ไกลนักจากฝั่ง
- ไชน่าทาวน์หรือชูกาไง (中華街) เป็นถิ่นชาวจีนที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น และเก่าแก่เกือบพอ ๆ กับย่านท่าเรือ มีอาหารให้เลือกรับประทานมากมาย ภัตตาคารอาหารมีอยู่ราว 150 ร้าน ร้านจำหน่ายขนมหวานที่นำเข้าจากจีน และสินค้าเบ็ดเตล็ดจากที่อื่น ๆ ในเอเชีย
- พิพิธภัณฑ์ยามาเตะ (Yamate Museum) อยู่ไม่ไกลนักจากสุสาน จัดแสดงวิถีชีวิตชุมชนชาวต่างชาติในยุคแรก ๆ ของที่นี่ได้อย่างแปลกตา และพิพิธภัณฑ์ยังตั้งอยู่ใกล้โรงเบียร์แห่งแรกของญี่ปุ่นอีกด้วย
ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ
โยโกฮามะ มีความสัมพันธ์เป็นเมืองพี่น้อง กับ 11 เมืองดังต่อไปนี้:
|
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
