อีสต์ออฟอิงแลนด์

ภาคตะวันออกของอังกฤษ (อังกฤษ: East of England) เป็นหนึ่งในเก้าภูมิภาคของประเทศอังกฤษที่ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1994 และรับเป็นส่วนหนึ่งของสถิติใน ปี ค.ศ. 1999 ภาคตะวันออกของอังกฤษรวมมลฑลเอสเซกซ์, ฮาร์ตฟอร์ดเชอร์, เบดฟอร์ดเชอร์, เคมบริดจ์เชอร์, นอร์ฟอล์ก และซัฟฟอล์ก ในปี ค.ศ. 2011 ภาคตะวันออกมีประชากรทั้งหมดประมาณ 5,847,000 คน^[1] ภูมิภาคทั่วไปเป็นที่ต่ำและที่สูงที่สุดอยู่ในบริเวณคลิปเปอร์ดาวน์ในบักกิงแฮมเชอร์ในภาคตะวันออกเฉียงใต้ที่มีความสูง 249 เมตร

อีสต์ออฟอิงแลนด์
ภูมิภาคของประเทศอังกฤษ
รัฐเอกราช	สหราชอาณาจักร
ประเทศ	อังกฤษ
เมืองใหญ่ที่สุด	นอริช
การปกครอง
• คณะกรรมการผู้มีอำนาจท้องถิ่น	สมาคมรัฐบาลท้องถิ่นภาคตะวันออกของอังกฤษ
พื้นที่
• ทั้งหมด	19,120 ตร.กม. (7,380 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	2
ประชากร  (2011)
• ทั้งหมด	5,847,000 คน
• อันดับ	4
• ความหนาแน่น	310 คน/ตร.กม. (790 คน/ตร.ไมล์)
เว็บไซต์	www.eelga.gov.uk

อิปสวิช, ลูตัน, โคลเชสเตอร์ และเคมบริดจ์เป็นเมืองที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดของภาค ทางด้านใต้เป็นแนวที่อยู่อาศัยของผู้เดินทางไปทำงานในลอนดอน (London commuter belt)

ประวัติ

ก่อนที่จะก่อตั้งขึ้นเป็นภาคตะวันออกของอังกฤษเดิมเคยเป็นเขตปกครองที่แคบกว่าของอีสต์แองเกลีย ที่ไม่รวมเอสเซกซ์, ฮาร์ตฟอร์ดเชอร์ และเบดฟอร์ดเชอร์ และเดิมเป็นส่วนหนึ่งของภาคตะวันออกเฉียงใต้ การเรียกบริเวณโดยทั่วไปแล้วมักจะรู้จักกันในชื่ออีสต์แองเกลีย บริเวณที่ใกล้กับลอนดอนมักจะเรียกรวมกับภาคตะวันออกเฉียงใต้โดยมีเอสเซกซ์และฮาร์ตฟอร์ดเชอร์เป็นส่วนหนึ่งของ “มลฑลรอบนครหลวง” (Home Counties)

อ้างอิง

1. "2011 Census – Population and Household Estimates for England and Wales, March 2011" (PDF). Office for National Statistics. 2012. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 24 February 2016. สืบค้นเมื่อ 16 July 2012.

ดูเพิ่ม

• ภาคการปกครองของอังกฤษ