โรงครัวพระศาสดา

ลังคัร หรือ ลังกัร (อังกฤษ: Langar; ปัญจาบ: ਲੰਗਰ; แปลตรงตัวว่า "ห้องครัว") หรือในภาษาไทยบางครั้งเรียกว่า โรงครัวพระศาสดา^[1] เป็นศัพท์ใสศาสนาซิกข์หมายถึงครัวชุมชนของโบสถ์ซิกข์ที่ประกอบอาหารและจัดเลี้ยงอาหารโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายแก่ผู้ที่มาประกอบพิธีกรรมทางศาสนาและบุคคลนอกศาสนาที่เข้ามาเยี่ยมชมคุรุทวารา (โบสถ์ซิกข์) อาหารที่ประกอบแจกจ่ายนั้นมักเป็นมังสวิรัติ^[2] ผู้ที่มารับอาหารจะนั่งรับประทานบนพื้นด้วยกันในห้องทานอาหารของโรงครัว โดยไม่มีเก้าอี้หรือโต๊ะ อาหารและเครื่องดื่มจะบริการโดยอาสาสมัครชาวซิกข์ที่มีอย่างไม่ขาดสาย^[3] ตั้งแต่ขั้นตอนประกอบอาหารจนถึงการล้างภาชนะ โรงครัวพระศาสดาถูกริเริ่มขึ้นครั้งแรกโดยคุรุอรชุนโดยมีจุดประสงค์เพื่อให้ศาสนิกชนอิ่มท้องและเลี้ยงอาหารแก่ผู้ยากไร้

ผู้คนกำลังรับประทานอาหารในโรงครัวพระศาสดาในคุรุทวาราบังกลาสาหิบในนิวเดลี

อย่างไรก็ตาม มีบางโอกาสที่โรงครัวพระศาสดาจะจัดอาหารที่มีเนื้อ (เรียกว่า "มหาประสาท"; mahaprasad) ในโอกาสพิเศษเท่านั้น เรียกว่า "ฉูอนี" (Chhuani) เช่น ทีปาวลี (Divali) ซึ่งจะเฉลิมฉลองเป็นเวลาสิบวัน^[4]

อ้างอิง

1. Pashaura Singh, Louis E. Fenech, 2014, The Oxford Handbook of Sikh Studies
2. William Owen Cole and Piara Singh Sambhi (1995), The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices, Sussex Academic Press, ISBN 978-1898723134, page 148
3. Mark McWilliams (2014). Food & Material Culture: Proceedings of the Oxford Symposium on Food and Cookery 2013. Oxford Symposium. p. 265. ISBN 978-1-909248-40-3.
4. The Sikh review, Volume 35, Issue 409 - Volume 36, Issue 420, Sikh Cultural Centre, 1988.