เบะตะโน่
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เบะตะโน่ (พม่า: ဗိဿနိုး, ออกเสียง: [beɪ̯ʔ.θə.nó]; หรืออีกชื่อหนึ่งว่า เมืองปานทวา) ตั้งอยู่ในเขตชลประทานภาคมะกเว ใกล้กับเมืองตอง-ดวี่นจี้ในปัจจุบัน ในยุคนครรัฐปยูเป็นเมืองที่มีความสำคัญอย่างมาก อาจเป็นเมืองหลวงท้องถิ่นแทนเมืองศรีเกษตร ปัจจุบันหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้ขึ้นชื่อเรื่องน้ำพุร้อนและแหล่งโบราณคดี เมืองเบะตะโน่ ฮะลี่น และศรีเกษตร เป็นเมืองโบราณของอาณาจักปยู สร้างขึ้นบนทุ่งชลประทานในเขตแห้งแล้งของลุ่มแม่น้ำอิรวดี[1] ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยยูเนสโกเมื่อเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2014[2][3] เนื่องจากเป็นแหล่งมรดกโบราณคดีที่มีอายุมากกว่า 1,000 ปี จากช่วง 200 ปีก่อนคริสต์ศักราชถึง ค.ศ. 900[4]
เบะตะโน่ | |
---|---|
เมือง | |
ทางเข้าโบราณสถานเบะตะโน่ | |
พิกัด: 20°0′14″N 95°22′46″E | |
ประเทศ | พม่า |
ภาค | ภาคมะกเว |
จังหวัด | มะกเว |
อำเภอ | ตอง-ดวี่นจี้ |
เขตเวลา | UTC+6.30 (เวลามาตรฐานพม่า) |
เบะตะโน่มีทางทอดตรงไปยังที่ราบเจาะแซทางตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งเป็นแหล่งน้ำ สิ่งที่ค้นพบในการขุดค้นทางวิทยาศาสตร์ของซากเมืองโบราณ ได้แก่ โครงสร้างอาคาร เครื่องปั้นดินเผา สิ่งประดิษฐ์ และโครงกระดูกมนุษย์ ซึ่งมีอายุตั้งแต่ 200 ปีก่อนคริสต์ศักราชถึง ค.ศ. 100[5] เมืองตั้งชื่อตามพระวิษณุเทพเจ้าในศาสนาฮินดู เมืองนี้อาจเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของรัฐที่มีรูปแบบทางวัฒนธรรม และอาจเป็นต้นแบบทางการเมืองในประวัติศาสตร์ของพม่า เป็นชุมชนที่มีป้อมปราการขนาดใหญ่ มีพื้นที่ราว 300 เฮกตาร์ (3 ตารางกิโลเมตร) ภายในกำแพงสี่เหลี่ยมมุมฉาก (3 กม. × 1 กม.) กำแพงและป้อมปราการตามแนวนั้นมีความหนาหกเมตร และการหาอายุจากคาร์บอนกัมมันตรังสีมีอายุระหว่าง 180 ปีก่อนคริสต์ศักราชถึง ค.ศ. 610 เช่นเดียวกับเมืองอื่น ๆ ในยุคหลังทางเข้าหลักของกำแพงทอดไปสู่พระราชวังซึ่งหันหน้าไปทางทิศตะวันออก เจดีย์และอารามถูกขุดพบภายในกำแพงเมืองเช่นเดียวกัน[5]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.