Loading AI tools
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บริษัท สแกนเนีย จำกัด (สวีเดน: Scania Aktiebolag; อังกฤษ: Scania AB) ใช้ชื่อในผลิตภัณฑ์ว่า สแกนเนีย (SCANIA) เป็นบริษัทผู้ผลิตรายใหญ่สัญชาติสวีเดน มีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่เมืองเซอเดอเท็ลเยอ มุ่งเน้นการผลิตยานพาหนะเพื่อการพาณิชย์เป็นหลัก โดยเฉพาะรถบรรทุกหนัก รถบรรทุก และรถโดยสาร นอกจากนี้ยังผลิตเครื่องยนต์ดีเซลสำหรับยานยนต์หนัก ตลอดจนเครื่องยนต์ทางทะเลและอุตสาหกรรมทั่วไป
ไฟล์:SCANIA Logo vector.svg | |
สำนักงานใหญ่ของสแกนเนียในเมืองเซอเดอเท็ลเยอ | |
ชื่อเดิม | บริษัท สแกนเนีย-วาบิส จำกัด (AB Scania-Vabis) |
---|---|
ประเภท | บริษัทย่อย (Aktiebolag) |
ISIN | SE0000308280 |
อุตสาหกรรม | ยานยนต์ |
ก่อนหน้า |
|
ก่อตั้ง | พ.ศ. 2454; 113 ปีก่อน |
สำนักงานใหญ่ | , |
จำนวนที่ตั้ง | 10 |
พื้นที่ให้บริการ | ทั่วโลก |
บุคลากรหลัก | |
ผลิตภัณฑ์ |
|
บริการ | บริการทางการเงิน |
รายได้ | 170 พันล้าน ครูนา[2] (2022) |
รายได้จากการดำเนินงาน | 12.37 พันล้าน ครูนา[2] (2565) |
รายได้สุทธิ | 7.86 พันล้าน ครูนา[2] (2565) |
สินทรัพย์ | 290.66 พันล้าน ครูนา[2] (2565) |
ส่วนของผู้ถือหุ้น | 79.62 พันล้าน ครูนา[2] (2565) |
พนักงาน | 56,927 คน[2] (สิ้นปี 2565) |
บริษัทแม่ | ทราทัน (Traton) |
เว็บไซต์ | www |
สแกนเนียก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2454 โดยการควบรวมกิจการระหว่างวาบิส (Vabis) ซึ่งมีฐานอยู่ที่เมืองเซอเดอเท็ลเยอ กับบริษัท เครื่องจักรกลสแกนเนีย จำกัด (Maskinfabriks-aktiebolaget Scania) ซึ่งมีฐานอยู่ที่เมืองมัลเมอ และได้ย้ายที่ตั้งบริษัทไปที่เซอเดอเท็ลเยอหลังจากการควบรวมกิจการตั้งแต่ปี พ.ศ. 2455
ปัจจุบันสแกนเนียมีโรงงานผลิตในประเทศสวีเดน ฝรั่งเศส เนเธอร์แลนด์ ไทย จีน อินเดีย อาร์เจนตินา บราซิล โปแลนด์ รัสเซีย และฟินแลนด์[3] นอกจากนี้ยังมีโรงงานประกอบใน 10 ประเทศในทวีปแอฟริกา เอเชีย และยุโรป สำนักงานขาย ศูนย์บริการ และบริษัททางการเงินของสแกนเนียมีอยู่ทั่วโลก ในปี พ.ศ. 2565 บริษัทมีพนักงานทั่วโลกประมาณ 56,927 คน[3]
สแกนเนียจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ NASDAQ OMX Stockholm ตั้งแต่ปี 2539 ถึง 2557[4][5] ปัจจุบันเป็นบริษัทในเครือทราทัน (Traton) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเครือฟ็อลคส์วาเกิน (Volkswagen Group)
โลโก้ของสแกนเนียเป็นรูปกริฟฟอน จากตราอาร์มของจังหวัดสกัวเนอ (สวีเดน: Skåne)[6]
บริษัท สแกนเนีย-วาบิส จำกัด (AB Scania-Vabis) ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2454 จากการควบรวมกิจการระหว่างวาบิส (Vabis) ผู้ผลิตตู้รถไฟที่ใกล้จะปิดตัว ซึ่งมีฐานอยู่ในเมืองเซอเดอเท็ลเยอ และบริษัท เครื่องจักรกลสแกนเนีย จำกัด (Maskinfabriks-aktiebolaget Scania) ผู้ผลิตจักรยาน ซึ่งมีฐานอยู่ในเมืองมัลเมอ
การพัฒนา การผลิตเครื่องยนต์ และยานพาหนะขนาดเล็กถูกกำหนดให้เป็นที่เซอเดอเท็ลเยอ ส่วนรถบรรทุกจะถูกผลิตในมัลเมอ
โลโก้ของบริษัทได้รับการออกแบบใหม่จากโลโก้ดั้งเดิมของ บจ.เครื่องจักรกลสแกนเนีย โดยมีส่วนหัวของกริฟฟอน ซึ่งเป็นตราอาร์มของจังหวัดสกัวเนอ (Skåne) ของสวีเดน อยู่ตรงกลางชุดจานหน้าจักรยานแบบสามก้าน เดิมสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในมัลเมอ แต่ต่อมาก็ได้ย้ายสำนักงานใหญ่ไปที่เซอเดอเท็ลเยอในปี พ.ศ. 2455[7][8]
เนื่องจากมีการนำเข้ารถยนต์ราคาไม่แพงเข้ามาในสวีเดนเป็นจำนวนมากในเวลานั้น สแกนเนีย-วาบิสจึงตัดสินใจสร้างรถยนต์หรูหราระดับสูง เช่น รถลีมูซีน Type III รุ่นปี พ.ศ. 2463 ซึ่งมีที่ใส่หมวกทรงสูงบนหลังคา เจ้าชายคาร์ลแห่งสวีเดน ทรงเป็นเจ้าของสแกนเนีย-วาบิส 3S รุ่นปี พ.ศ. 2456 ซึ่งเป็นรุ่นที่ติดตั้งปุ่มในรถเพื่อให้ผู้โดยสารสามารถสื่อสารกับคนขับได้ และสแกนเนีย-วาบิสยังสร้างรถสปอร์ตสองที่นั่ง (หรือ "รถยนต์นั่งสมรรถนะสูง")[9]
ในอีกไม่กี่ปีถัดมา ผลกำไรของบริษัทก็ซบเซา โดยคำสั่งซื้อประมาณหนึ่งในสามมาจากต่างประเทศ[7] อย่างไรก็ตาม การปะทุของสงครามโลกครั้งที่หนึ่งได้เปลี่ยนแปลงบริษัท โดยผลผลิตเกือบทั้งหมดถูกส่งออกไปยังกองทัพบกสวีเดน และทำกำไรได้มากพอที่จะลงทุนในการปรับปรุงโรงงานผลิตทั้งสองแห่งภายในปี พ.ศ. 2459[7]
หลังจากจบสงครามในปี พ.ศ. 2459 สแกนเนียตัดสินใจมุ่งเน้นไปที่การสร้างรถบรรทุกโดยสิ้นเชิง โดยละทิ้งผลผลิตอื่น ๆ รวมถึงรถยนต์และรถโดยสาร[7] อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้รับผลกระทบจากการล้นตลาดของยานพาหนะทางทหารที่ปลดประจำการจากสงคราม และบริษัทก็ล้มละลายในปี พ.ศ. 2464[6]
หลังจากปัญหาทางเศรษฐกิจในปี พ.ศ. 2464 มีเงินทุนใหม่จากธนาคารสต็อกโฮล์มเอนสกิลดา (Stockholms Enskilda Bank) ซึ่งตระกูลวัลเลนเบิร์ก (Wallenberg) เป็นเจ้าของ และสแกนเนีย-วาบิสก็กลายเป็นบริษัทที่แข็งแกร่งและมีชื่อเสียงในทางเทคนิค
ในช่วงปลายปี พ.ศ. 2456 บริษัทได้จัดตั้งบริษัทย่อยในประเทศเดนมาร์ก ในปีต่อมารถยนต์ชนิดหลังคาเปิดได้ (Phaeton) สี่ที่นั่งที่สร้างขึ้นในเดนมาร์กคันแรกถูกสร้างขึ้นที่โรงงานของบริษัทที่เฟรเดอริกส์เบิร์ก ในโคเปนเฮเกน ในปี พ.ศ. 2457 โรงงานได้ผลิตรถบรรทุกสแกนเนีย-วาบิสคันแรกของเดนมาร์ก และหลังจากนั้นก็ได้พัฒนาเครื่องยนต์ V8 ซึ่งเป็นหนึ่งในเครื่องยนต์แรก ๆ ของโลก ในปี พ.ศ. 2464 สแกนเนียขายรถบรรทุกได้ประมาณ 175 คัน และรถยนต์ 75 คัน และต่อมากิจการในเดนมาร์กก็ปิดตัวลง[6]
ในปี พ.ศ. 2460 มีการก่อตั้งข้อตกลงกับ บจ.การยานยนต์นอร์เวย์ จํากัด (Norsk Automobilfabrik A/S) ประเทศนอร์เวย์ ที่จัดตั้งขึ้นใหม่เกี่ยวกับการผลิตรถยนต์และรถบรรทุกภายใต้ใบอนุญาตของสแกนเนีย-วาบิส การผลิตเริ่มต้นในปี พ.ศ. 2462 แต่สิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2464 หลังจากการผลิตรถบรรทุกเพียง 77 คัน ซึ่งส่วนใหญ่สร้างจากชิ้นส่วนที่ผลิตในสวีเดน
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง สแกนเนียได้ผลิตยานพาหนะทางทหารหลายประเภทให้กับกองทัพสวีเดน เช่น รถถังเบา Stridsvagn m/41 ที่ผลิตภายใต้ใบอนุญาต[6]
ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 สแกนเนีย-วาบิสได้ขยายการดำเนินงานไปยังกลุ่มลูกค้าใหม่ โดยเป็นตัวแทนจำหน่ายวิลลีส์ จี๊ป (Willys Jeep) และฟ็อลคส์วาเกิน บีเทิล (Volkswagen Beetle) ซึ่งสร้างผลกำไรให้กับบริษัทอย่างมาก นอกจากนี้ยังเริ่มกลายเป็นคู่แข่งของวอลโว่ด้วยรถบรรทุก L71 รีเจนต์ ใหม่ซึ่งเปิดตัวในปี พ.ศ. 2497[10]
ในช่วงเวลานี้ สแกนเนีย-วาบิสได้ขยายเครือข่ายตัวแทนจำหน่ายและศูนย์ปฏิบัติการเฉพาะทางทั่วประเทศ ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1950 ส่วนแบ่งการตลาดในสวีเดนอยู่ระหว่าง 40–50% และบรรลุเป้าหมาย 70% ในกลุ่มรถบรรทุกที่มีน้ำหนักมากที่สุด โดยได้รับความช่วยเหลือจากความพยายามของตัวแทนจำหน่ายในตลาดการขนส่ง[10]
ผลกระทบใหญ่ที่สุดอยู่ที่ตลาดส่งออก ก่อนปี พ.ศ. 2493 การส่งออกคิดเป็นสัดส่วนเพียง 10% ของผลผลิต แต่ในทศวรรษต่อมา การส่งออกในปัจจุบันอยู่ที่ 50% ของผลผลิต
บจ.เบียส์ (Beers) กลายเป็นผู้นำเข้าอย่างเป็นทางการและหุ้นส่วนที่สำคัญมากของสแกนเนีย-วาบิสในประเทศเนเธอร์แลนด์ และก่อตั้งเครือข่ายตัวแทนจำหน่าย พร้อมด้วยโครงการฝึกอบรมสำหรับช่างเครื่องและคนขับ เบียส์ยังเสนอการยกเครื่องยานพาหนะของลูกค้าฟรีปีละสองครั้ง และนำเสนอบริการเคลื่อนที่ทั่วเนเธอร์แลนด์ด้วยรถบรรทุกบริการ เนื่องจากความพยายามร่วมกันของเบียส์ ส่วนแบ่งการตลาดของสแกนเนีย-วาบิสในเนเธอร์แลนด์จึงยังคงอยู่ที่ 20% อย่างสม่ำเสมอตลอดช่วงเวลานี้ และสแกนเนีย-วาบิสจะนำรูปแบบธุรกิจของเบียส์มาใช้ในการดำเนินธุรกิจการขายในต่างประเทศของบริษัทเอง[10]
ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1960 สแกนเนีย-วาบิสได้ขยายการดำเนินงานด้านการผลิตไปยังต่างประเทศ ซึ่งก่อนหน้านั้นดำเนินการที่เซอเดอเท็ลเยอเพียงแห่งเดียว แต่ต่อมาบริษัทก็เล็งเห็นถึงความจำเป็นในการขยายการผลิตไปต่างประเทศ บราซิลกลายเป็นตลาดที่โดดเด่นสำหรับรถบรรทุกหนัก และยังต้องพึ่งพารถโดยสารระหว่างเมืองด้วย โดยมีข้อกำหนดเฉพาะสำหรับถนนบนภูเขาของบราซิล ซึ่งกลายเป็นเส้นทางที่ไม่สามารถสัญจรได้ในบางครั้ง[11] ในวันที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2500 บมจ.สแกนเนีย-วาบิส บราซิล (Scania-Vabis do Brasil S.A.) ซึ่งเป็นบริษัทสาขาบราซิลได้ก่อตั้งขึ้นและเริ่มประกอบรถบางรุ่นด้วยตนเองในปี พ.ศ. 2501 และเปิดตัวโรงงานเครื่องยนต์แห่งใหม่ในเซาเปาลูในวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2502 และตั้งแต่เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2503 เป็นต้นมาจึงได้ประกอบรถทั้งหมดด้วยตนเอง[12] ในวันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2505 สแกนเนีย-วาบิสได้ก่อตั้งโรงงานผลิตเต็มรูปแบบแห่งแรกนอกเซอเดอเท็ลเยอ โดยการสร้างโรงงานแห่งใหม่ใกล้เมืองเซาเปาลู และนี่คือการกำหนดมาตรฐานสำหรับการดำเนินงานระหว่างประเทศของสแกนเนีย-วาบิส[11][12]
ใกล้บ้านมากขึ้น ประชาคมเศรษฐกิจยุโรป (EEC) ที่เพิ่งจัดตั้งขึ้นก็เสนอโอกาสเพิ่มเติมให้สแกนเนีย-วาบิสสร้างโรงงานแห่งใหม่ในซโวลเลอ ซึ่งแล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2507 โดยอิงจากอิทธิพลที่แข็งแกร่งในตลาดเนเธอร์แลนด์[11] โรงงานแห่งใหม่ในเนเธอร์แลนด์นี้ช่วยให้สแกนเนีย-วาบิสก้าวไปสู่อีกห้าประเทศ EEC โดยเฉพาะตลาดเยอรมันและฝรั่งเศส[11]
สแกนเนีย-วาบิสยังคงขยายโรงงานผลิตอย่างต่อเนื่องผ่านการซื้อกิจการ ในปี พ.ศ. 2510 ได้ก่อตั้งบริษัทสาขาแห่งใหม่ชื่อ บจ.รถโดยสารสแกนเนีย (Scania-Bussar) 1 ปีต่อมา การวิจัย การพัฒนาและการผลิตรถบัสถูกย้ายไปที่แคทรีนโฮล์ม[11] มีการเพิ่มสถานที่ผลิตเพิ่มเติมที่ซิบบูลท์ และฟอลุน และจำนวนพนักงานของสแกนเนียก็เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะที่เซอเดอเท็ลเยอ ซึ่งช่วยเพิ่มจำนวนประชากรในเมืองเป็นสองเท่า[11]
นอกจากนี้ สแกนเนีย-วาบิสยังผลิตรถบรรทุกในบอตสวานา บราซิล เกาหลีใต้ แทนซาเนีย เนเธอร์แลนด์ ซิมบับเว และสหรัฐอเมริกา
ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2511 มีการเปิดตัวรถบรรทุกรุ่นใหม่ และในเวลาเดียวกันบริษัทก็ได้เปลี่ยนชื่อให้เหลือเพียงแค่สแกนเนียเท่านั้น นอกจากวาบิสจะหายไปจากชื่อและโลโก้ใหม่แล้ว รถรุ่นปัจจุบันทั้งหมดยังได้รับชื่อรุ่นใหม่อีกด้วย[13]
ในปี พ.ศ. 2519 ได้มีการเปิดตัวศูนย์อุตสาหกรรมอาร์เจนตินา ไม่กี่เดือนต่อมา ในวันที่ 10 กันยายน ได้มีการผลิตกระปุกเกียร์ชุดแรกนอกประเทศสวีเดน และในที่สุดก็มีการผลิตรถบรรทุก L111 ในเดือนธันวาคม[14] กลายเป็นรถบรรทุกคันแรกของสแกนเนียที่ผลิตในอาร์เจนตินา ในไม่ช้า โรงงานแห่งนี้ก็มีความเชี่ยวชาญในการผลิตกระปุกเกียร์ เพลา และเฟืองท้าย[15]
นอกจากนี้ในอาร์เจนตินา ในปี พ.ศ. 2525 ได้มีการเปิดตัวรถบรรทุกซีรีส์ 2 (Series 2) โดยเป็นส่วนหนึ่งของ "โปรแกรมสแกนเนีย" ซึ่งประกอบด้วยรถบรรทุก T-112[16] และ R-112[17] ทั้งสองรุ่นมีห้องโดยสาร ตัวเลือกในด้านเครื่องยนต์และความสามารถในการบรรทุกที่แตกต่างกัน ในปี พ.ศ. 2526 ได้มีการเปิดตัวรถโคชรุ่น K112[18] เพื่อทดแทนรุ่น BR-116[19]
ในช่วงกลางปี พ.ศ. 2528 สแกนเนียเข้าสู่ตลาดสหรัฐอเมริกาเป็นครั้งแรก โดยเริ่มต้นอย่างเรียบง่ายโดยตั้งเป้าหมายไว้ที่ 200 คันในปี พ.ศ. 2530 (จำหน่ายรถบรรทุกได้ 121 คันในระหว่างปี พ.ศ. 2529[20]) สแกนเนียจำกัดขอบเขตการตลาดไว้ที่นิวอิงแลนด์ซึ่งสถานการณ์คล้ายคลึงกับยุโรปมากกว่า[21]
ยานพาหนะเพื่อการพาณิชย์และการทหารของสแกนเนีย, วาบิส และสแกนเนีย-วาบิส หลายรุ่นถูกจัดแสดงไว้ที่มาร์คัส วัลเลนเบิร์กฮอลล์ (พิพิธภัณฑ์สแกนเนีย) ในเมืองเซอเดอเท็ลเยอ
ในวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2512 สแกนเนียได้รวมกิจการกับซ้าบ (Saab AB) และก่อตั้งเป็น บริษัท ซ้าบ-สแกนเนีย จำกัด (Saab-Scania AB)[13] เมื่อซ้าบ-สแกนเนียแยกออกจากกันในปี พ.ศ. 2538 ชื่อของแผนกรถบรรทุกและรถบัสจึงถูกเปลี่ยนเป็น บริษัท สแกนเนีย จำกัด (Scania AB) 1 ปีต่อมาได้เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ซึ่งนำไปสู่การเปลี่ยนชื่อเล็กน้อยเป็น บริษัท สแกนเนีย จำกัด (มหาชน) (Scania AB (publ))
ในวันที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2542 วอลโว่ (Volvo) ประกาศตกลงซื้อหุ้นส่วนใหญ่ในสแกนเนีย 49.3% ซึ่งเป็นของบริษัท อินเวสเตอร์ จำกัด (Investor AB) ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของสแกนเนีย ในเวลานั้น การเข้าซื้อกิจการใช้เงิน 7.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (60.7 พันล้านครูนาสวีเดน) และจะกลายเป็นผู้ผลิตรถบรรทุกหนักที่ใหญ่เป็นอันดับสองของโลก รองจากไดม์เลอร์ไครสเลอร์ (DaimlerChrysler)[22]
แต่การควบรวมกิจการประสบความล้มเหลว เนื่องจากจากสหภาพยุโรปไม่อนุมัติ โดยให้เหตุผลว่าบริษัทหนึ่งจะมีส่วนแบ่งการตลาดเกือบ 100% ในตลาดนอร์ดิก[ต้องการอ้างอิง]
ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2549 เอ็ม.เอ.เอ็น (MAN AG) ผู้ผลิตรถบรรทุกสัญชาติเยอรมนี ยื่นข้อเสนอที่ไม่เป็นมิตรมูลค่า 10.3 พันล้านยูโรเพื่อซื้อสแกนเนีย ลีฟ เอิสต์ลิ่ง (Leif Östling) ซีอีโอของสแกนเนีย ถูกบังคับให้ขอโทษที่เปรียบการเสนอราคาของ MAN เหมือนกับบลิทซ์ครีค ต่อมา MAN ก็ได้ยกเลิกข้อเสนอ แต่ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2551 MAN ก็ได้เพิ่มสิทธิในการออกเสียงในสแกนเนียเป็น 17%
สแกนเนียถือหุ้น 100% โดยเครือฟ็อลคส์วาเกิน (Volkswagen Group) บริษัทยานยนต์สัญชาติเยอรมัน และเป็นส่วนหนึ่งของบจ.ทราทัน (Traton) ซึ่งเป็นบริษัทลูกของเครือฟ็อลคส์วาเกินด้านยานยนต์เพื่อการพาณิชย์ขนาดใหญ่ พร้อมด้วย มันทรัคแอนด์บัส (MAN Truck & Bus), ฟ็อลคส์วาเกินทรัคแอนด์บัส (Volkswagen Camnhões e Ônibus) และนาวิสตาร์ (Navistar)
ฟ็อลคส์วาเกินเข้าซื้อหุ้นของวอลโว่เป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2543 และเข้าซื้อกิจการของสแกนเนียหลังจากความพยายามในการเข้าซื้อกิจการของวอลโว่ถูกยกเลิก และเพิ่มสัดส่วนการถือหุ้นเป็น 36.4% ในไตรมาสแรกของปี พ.ศ. 2550[23] จากนั้นในเดือนมีนาคม 2551 ฟ็อลคส์วาเกินได้เข้าซื้อกิจการของ บจ.อินเวสเตอร์ (Investor AB) โดยเพิ่มสัดส่วนการถือหุ้นเป็น 70.94%[24] ข้อตกลงดังกล่าวได้รับการอนุมัติจากหน่วยงานกำกับดูแลในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2551 จากนั้น สแกนเนียจึงกลายเป็นตราสินค้าลำดับที่ 9 ในเครือฟ็อลคส์วาเกิน[25] ในวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2558 ฟ็อลคส์วาเกินได้เข้าควบคุมสัดส่วนการถือหุ้น 100% ของสแกนเนีย
รถบรรทุกสแกนเนียคันแรกได้ถูกนำเข้ามาในประเทศไทยเมื่อปี พ.ศ. 2529 โดยบริษัท โฟฟร้อนท์ (ประเทศไทย) จำกัด จากนั้นในปี พ.ศ. 2543 Scania CV AB ประเทศสวีเดน ได้เข้ามาลงทุนและจัดตั้งบริษัท สแกนเนีย สยาม จำกัด ต่อมาในปี พ.ศ. 2545 ลงทุนสร้างโรงงานประกอบในจังหวัดฉะเชิงเทราโดยแบ่งสายการประกอบรถบรรทุกและรถโดยสารออกจากกัน ในปี พ.ศ. 2552 ได้สร้างสำนักงานใหญ่แห่งใหม่เป็นทั้งสำนักงานขายและศูนย์บริการที่ครบวงจร ณ จังหวัดสมุทรปราการ บนเนื้อที่ 16 ไร่ ริมถนนบางนา-ตราด[26]
ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2560 สแกนเนียถูกสหภาพยุโรปปรับเป็นเงิน 880 ล้านยูโร (8.45 พันล้านครูนาสวีเดน) ฐานมีส่วนร่วมในกลุ่มพันธมิตรกำหนดราคานาน 14 ปี[27] สมาชิกอีกห้าคนของกลุ่มพันธมิตร ได้แก่ ไดม์เลอร์ (Daimler), ดัฟ (DAF), มัน (MAN), อีเวโก้ (Iveco) และวอลโว่/เรโนลต์ (Volvo/Renault) ได้ตกลงร่วมกับคณะกรรมาธิการในปี 2559[28]
ในวันที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2565 หลังจากการรุกรานยูเครนโดยรัสเซีย สแกนเนียได้ประกาศหยุดดำเนินการในรัสเซีย เนื่องจากรัสเซียบังคับใช้มาตรการคว่ำบาตรและข้อจำกัดการส่งออก ในเดือนมีนาคม สแกนเนียหยุดการส่งมอบรถบรรทุกและชิ้นส่วนไปยังรัสเซีย และหยุดการผลิตในเซนต์ปีเตอส์เบิร์ก[29]
สแกนเนียพัฒนา ผลิต และจำหน่ายรถบรรทุกที่มีพิกัดน้ำหนักรวมของยานพาหนะ (GVWR) มากกว่า 16 ตัน (คลาส 8) ซึ่งมีไว้สำหรับการขนส่งทางไกล การกระจายสินค้าในระดับภูมิภาคและระดับท้องถิ่น ตลอดจนการขนส่งในการก่อสร้าง
ในปี พ.ศ. 2506 สแกนเนีย LB76 ได้สร้างชื่อเสียงให้กับสแกนเนีย-เวบิส นอกประเทศสวีเดน โดยเป็นหนึ่งในห้องโดยสารรถบรรทุกรุ่นแรก ๆ ที่ได้รับการทดสอบการชนอย่างละเอียดถี่ถ้วน
รถบรรทุกทั้งหมดของสแกนเนียในปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มผลิตภัณฑ์รถบรรทุกสแกนเนีย (PRT-range) วางตลาดเป็นซีรีส์ที่แตกต่างกันตามความสูงของห้องโดยสาร
กลุ่มผลิตภัณฑ์รถบัสและรถโคชของสแกนเนียมุ่งเน้นไปที่แชสซีมาโดยตลอด โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อใช้ร่วมกับรถบัสและรถโคช แต่ตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1950 เป็นต้นมา เมื่อบริษัทยังคงเป็นที่รู้จักในชื่อสแกนเนีย-วาบิส พวกเขาได้ผลิตรถบัสสำเร็จสำหรับตลาดในสวีเดนและส่วนอื่น ๆ ของสแกนดิเนเวีย และสำหรับภูมิภาคหลักของยุโรปตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1990 เป็นต้นมา
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
นอกเหนือจากเครื่องยนต์รถบัสและรถบรรทุกแล้ว เครื่องยนต์อุตสาหกรรมและเครื่องยนต์ทางทะเลของสแกนเนียยังใช้ในชุดเครื่องกำเนิดไฟฟ้าและในเครื่องจักรขนย้ายดินและการเกษตร ตลอดจนบนเรือและงานฝีมือเพื่อความบันเทิง
การมีส่วนร่วมของสแกนเนียในการผลิตเครื่องยนต์สันดาปภายในเกิดขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ. 2440 เมื่อวิศวกร กุสตาฟ เอริกสัน (Gustav Erickson) ได้ออกแบบเครื่องยนต์สำหรับรถยนต์คันแรกของบริษัท ในช่วงหลายปีต่อมา สแกนเนียได้เติบโตขึ้นจนกลายเป็นหนึ่งในผู้ผลิตเครื่องยนต์ที่มีประสบการณ์มากที่สุดในโลก โดยไม่เพียงแต่สร้างเครื่องยนต์สำหรับรถบรรทุกและรถโดยสารเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการใช้งานทางทะเลและอุตสาหกรรมทั่วไปด้วย ซึ่งมีการส่งออกไปทั่วโลก[31]
ปีในวงเล็บคือปีที่ใช้งานในยานพาหนะเป็นครั้งแรก
ตารางด้านล่างนี้แสดงสถานที่ตั้งของโรงงานผลิตในปัจจุบัน[33] และในอดีตของสแกนเนีย เนื่องจากปัจจุบันสแกนเนียเป็นเจ้าของส่วนใหญ่โดยฟ็อลคส์วาเกิน ตารางนี้จึงรวมข้อมูลอ้างอิงของเครือฟ็อลคส์วาเกินไว้ด้วย[34]
หมายเหตุ: ช่องที่สองของตาราง 'รหัส VIN โรงงาน' ระบุไว้ในหลักที่ 11 ของหมายเลขประจำตัวยานพาหนะ 17 หลักของยานพาหนะ และรหัสโรงงานนี้จะกำหนดให้กับโรงงานที่ผลิตยานพาหนะที่สมบูรณ์เท่านั้น โรงงานชิ้นส่วนที่ไม่ได้ผลิตรถยนต์ครบชุดจะไม่มีรหัสประจำตัวโรงงานนี้
ชื่อโรงงาน | หมายเลขประจำตัวยานพาหนะ | รหัสประจำตัวผู้ผลิตของโลก | ประเทศ | ที่ตั้ง | อุตสาหกรรมปัจจุบัน | อุตสาหกรรมในอดีต | ผลิตภัณฑ์ | ปีที่เปิดใช้งาน (พ.ศ.) | พิกัด |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
อ็องเฌ [34][35] | 9 | VLU | ฝรั่งเศส | อ็องเฌ, จังหวัดแมเนลัวร์, แคว้นเปอีเดอลาลัวร์ | ประกอบรถบรรทุกสแกนเนีย | 2535 | 47°30′4″N 0°30′55″W | ||
แคทรีนโฮล์ม | YS4 | สวีเดน | เทศบาลแคทรีนโฮล์ม, เทศมณฑลโซเดอร์มานลันด์ | โครงรถบัสและประกอบตัวถังสแกนเนีย | 58°59′42.7956″N 16°10′7.914″E | ||||
ลาห์ตี | YK900L | ฟินแลนด์ | ลาห์ตี, ปายัต-เฮเม | ประกอบรถบรรทุกสแกนเนีย | 2550 | 60°57′0″N 25°36′3″E | |||
ลูเลโอ [34][36] | สวีเดน | เทศบาลลูเลโอ, นอร์บอตเทิน, เทศมณฑลนอร์บอตเทิน | โครงรถบรรทุกสแกนเนีย, โครงเพลาล้อหลัง | 65°36′48″N 22°7′45″E | |||||
เมปเปิล [34][37] | เนเธอร์แลนด์ | เมปเปิล, จังหวัดเดรนเทอ | ส่วนประกอบรถบรรทุกสแกนเนีย และโรงพ่นสี | 52°41′25″N 6°10′24″E | |||||
ออสการ์ชัมส์ [34][38] | สวีเดน | เทศบาลออสการ์ชัมส์, เศมณฑลคาลมาร์, สมัวแลนด์ | ผลิตห้องโดยสารรถบรรทุกสแกนเนีย | 57°15′24″N 16°25′42″E | |||||
เซาเบอร์นาร์โด โด กัมโป[34][39] | 3 | 9BS | บราซิล | เซาเบอร์นาร์โด โด กัมโป, มหานครเซาเปาลู, รัฐเซาเปาลู | โครงรถบรรทุกและรถบัสสแกนเนีย | เครื่องยนต์, กระปุกเกียร์, ส่วนประกอบ เพลา, ห้องโดยสารรถบรรทุก | 2505 | 23°42′49″S 46°33′58″W | |
สวุปสก์ [34][40] | SZA | โปแลนด์ | สวุปสก์, จังหวัดปอมอแช | ประกอบรถบัสสแกนเนีย | 2536 | 54°28′42″N 17°0′46″E | |||
เซอเดอเท็ลเยอ [34][41] | 1 2 | YS2 | สวีเดน | เซอเดอเท็ลเยอ, เทศมณฑลเซอเดอเท็ลเยอ, เซอเดอร์มันลันด์, เทศมณฑลสต็อกโฮล์ม | โครงรถบรรทุกและรถบัสสแกนเนีย | ส่วนประกอบเครื่องยนต์ | 2434 | 59°10′14″N 17°38′26″E | |
เซนต์ปีเตอส์เบิร์ก [34][42] | X8U | รัสเซีย | เซนต์ปีเตอส์เบิร์ก, เขตสหพันธ์ตะวันตกเฉียงเหนือ | ตัวถังรถบัส และประกอบรถบรรทุกสแกนเน้ย | 59°53′24″N 30°20′24″E | ||||
ตูกูมัน [34][43] | 8A3 | อาร์เจนตินา | ซานมิเกลเดตูกูมัน, รัฐตูกูมัน | เพลาล้อหลัง, กระปุกเกียร์, เฟืองท้าย, เพลาขับ | 2519[15] | 26°52′47.5″S 65°7′38″W | |||
ซโวลเลอ [34][44] | 4 5 | XLE | เนเธอร์แลนด์ | ซโวลเลอ, จังหวัดโอเฟอไรส์เซิล | ประกอบรถบรรทุกสแกนเนีย | 2507[45] | 52°30′46″N 6°3′48″E |
ในปี พ.ศ. 2558 สแกนเนียได้เปิดโรงงานในเอเชียแห่งแรกในเมืองบังกาลอร์ รัฐกรณาฏกะ ประเทศอินเดีย โรงงานแห่งนี้ผลิตรถบัสและรถโค้ช
ในเดือนพฤศจิกายน พ ศ. 2563 สแกนเนียได้ซื้อบริษัทรถบรรทุก Nantong Gaokai ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองรู่เกา ทางตะวันออกของจีน เพื่อเริ่มแผนการผลิตรถยนต์ที่นั่น[46]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.