สเปซเอ็กซ์สตาร์ชิป

ระบบยานอวกาศสตาร์ชิปสเปซเอ็กซ์ (อังกฤษ: SpaceX Starship) เป็นยานพาหนะยิงจรวดแบบสองขั้นตอนสู่วงโคจรที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้อย่างสมบูรณ์ ภายใต้การพัฒนาโดย SpaceX ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2012 โดยเป็นโครงการเที่ยวบินอวกาศส่วนตัวที่หาทุนด้วยตนเอง^[1]

สตาร์ชิป

หน้าที่	sub-orbital spaceflight, orbital spaceflight, interplanetary spaceflight
ผู้ผลิต	สเปซเอ็กซ์
ประเทศ	สหรัฐอเมริกา
ขนาด
สูง	121.3 เมตร, 398 ฟุต
เส้นผ่านศูนย์กลาง	9 เมตร, 29.5 ฟุต
มวล	5,000 ตัน, 11,000,000 ปอนด์
ความจุ
น้ำหนักบรรทุกสู่ วงโคจรต่ำของโลก
มวล	150 ตัน, 330,000 ปอนด์
ปริมาตร	1,000 ลูกบาศก์เมตร, 35,000
น้ำหนักบรรทุกสู่ geostationary transfer orbit
มวล	100 ตัน, 220,000 ปอนด์
ปริมาตร	1,000 ลูกบาศก์เมตร, 35,000
น้ำหนักบรรทุกสู่ ดวงจันทร์
มวล	100 ตัน, 220,000 ปอนด์
ปริมาตร	1,000 ลูกบาศก์เมตร, 35,000
น้ำหนักบรรทุกสู่ ดาวอังคาร
มวล	100 ตัน, 220,000 ปอนด์
ปริมาตร	1,000 ลูกบาศก์เมตร, 35,000
ประวัติการบิน
จุดส่งตัว	Starbase Launch Site, Kennedy Space Center Launch Complex 39A
ท่อนที่หนึ่ง – Super Heavy
ความยาว	71 เมตร, 232 ฟุต
เส้นผ่านศูนย์กลาง	9 เมตร, 30 ฟุต
เครื่องยนต์	Raptor sea-level (33)
แรงส่ง	7,590, 74,500,000 นิวตัน, 16,700,000
เชื้อเพลิง	ออกซิเจนเหลว, liquid methane
ท่อนที่สอง – Starship
ความยาว	50 เมตร, 164 ฟุต
เส้นผ่านศูนย์กลาง	9 เมตร, 30 ฟุต
มวลรวม	1,300 ตัน, 2,900,000 ปอนด์
เครื่องยนต์	Raptor sea-level (3), Raptor Vacuum (3)
แรงส่ง	14,700,000 นิวตัน, 1,500, 3,300,000
เชื้อเพลิง	ออกซิเจนเหลว, liquid methane

จรวดขั้นที่สอง — ซึ่งเรียกอีกอย่างว่า "สตาร์ชิป" — ได้รับการออกแบบให้เป็นดู้เก็บสินค้าระยะยาวและเป็นยานอวกาศบรรทุกผู้โดยสารในที่สุด มันถูกนำมาใช้ในตอนแรกโดยไม่มีขั้นตอนบูสเตอร์ใด ๆ เลย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการพัฒนาที่ครอบคลุมเพื่อพิสูจน์การปล่อยตัวและการลงจอดและทำซ้ำในรายละเอียดการออกแบบที่หลากหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยวกับการกลับเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของยาน^[2] ในขณะที่ยานอวกาศกำลังได้รับการทดสอบด้วยตัวมันเองที่ระดับความสูงต่ำกว่าฐานในช่วงปี พ.ศ. 2562-2563 แต่ต่อมาจะถูกนำไปใช้ในการปล่อยสู่วงโคจรโดยมีจรวดขั้นบูสเตอร์เพิ่มเติมคือ ซูเปอร์เฮฟวี ซึ่งยานจะทำหน้าที่เป็นทั้งขั้นที่สองในระบบปล่อยยานอวกาศสู่วงโคจรแแบบสองขั้นตอนและทำหน้าที่เป็นยานโคจรระยะยาวในอวกาศ^[3]

อ้างอิง

1. Berger, Eric (29 September 2019). "Elon Musk, Man of Steel, reveals his stainless Starship". Ars Technica. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 December 2019. สืบค้นเมื่อ 30 September 2019.
2. Musk, Elon [@elonmusk] (19 November 2018). "Starship is the spaceship/upper stage and Super Heavy is the rocket booster needed to escape Earth's deep gravity well (not needed for other planets or moons)" (ทวีต). สืบค้นเมื่อ 10 August 2019 – โดยทาง ทวิตเตอร์.
3. Boyle, Alan (19 November 2018). "Goodbye, BFR... hello, Starship: Elon Musk gives a classic name to his Mars spaceship". GeekWire. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 December 2019. สืบค้นเมื่อ 22 November 2018. Starship is the spaceship/upper stage and Super Heavy is the rocket booster needed to escape Earth's deep gravity well (not needed for other planets or moons)