![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bc/%25D0%259D%25D0%25B0%25D1%2580%25D0%25B2%25D0%25B0%25D0%25BB_%25D0%25B2_%25D1%2580%25D0%25BE%25D1%2581%25D1%2581%25D0%25B8%25D0%25B9%25D1%2581%25D0%25BA%25D0%25BE%25D0%25B9_%25D0%2590%25D1%2580%25D0%25BA%25D1%2582%25D0%25B8%25D0%25BA%25D0%25B5.jpg/640px-%25D0%259D%25D0%25B0%25D1%2580%25D0%25B2%25D0%25B0%25D0%25BB_%25D0%25B2_%25D1%2580%25D0%25BE%25D1%2581%25D1%2581%25D0%25B8%25D0%25B9%25D1%2581%25D0%25BA%25D0%25BE%25D0%25B9_%25D0%2590%25D1%2580%25D0%25BA%25D1%2582%25D0%25B8%25D0%25BA%25D0%25B5.jpg&w=640&q=50)
วาฬนาร์วาล
From Wikipedia, the free encyclopedia
นาร์วาล (อังกฤษ: narwhal; ชื่อวิทยาศาสตร์: Monodon monoceros) เป็นวาฬมีฟันขนาดกลาง ซึ่งใช้ชีวิตตลอดทั้งปีที่บริเวณอาร์กติก เป็นหนึ่งในสองของสปีชีส์วาฬวงศ์โมโนดอนติแด เช่นเดียวกับวาฬเบลูกา นาร์วาลเพศผู้มีลักษณะที่โดดเด่นคือ มีงาที่ยาว, ตรง, เป็นเกลียวที่ยื่นมาจากกรามบนด้านซ้ายของพวกมัน ซึ่งแท้ที่จริงแล้วคือ ฟันเพียงซี่เดียวของพวกมันที่อาจยาวได้ถึง 3 เมตร สำหรับตัวผู้บางตัวอาจมีได้ถึงสองซี่ ขณะที่ตัวเมียเองก็อาจมีได้เหมือนกันแต่ทว่าไม่ยาวและไม่โดดเด่นเท่า[6] ปัจจุบันยังไม่ทราบเป็นที่แน่ชัดว่ามีไว้สำหรับทำอะไร เพราะนาร์วาลไม่ได้ใช้งาตรงนี้ในการขุดเจาะหาอาหารหรือต่อสู้กันเอง แต่สันนิษฐานว่างาของมันน่าจะมีไว้เพื่อดึงดูดตัวเมีย[ต้องการอ้างอิง]
นาร์วาล[1] ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: ยุคควอเทอร์นารี-ปัจจุบัน[2][3] | |
---|---|
![]() | |
![]() | |
เปรียบเทียบขนาดกับมนุษย์โดยเฉลี่ย | |
สถานะการอนุรักษ์ | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ ![]() | |
โดเมน: | ยูแคริโอต |
อาณาจักร: | สัตว์ |
ไฟลัม: | สัตว์มีแกนสันหลัง |
ชั้น: | สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม |
อันดับ: | สัตว์กีบคู่ |
อันดับฐาน: | วาฬและโลมา |
วงศ์: | Monodontidae Linnaeus, 1758 |
สกุล: | Monodon Linnaeus, 1758 |
สปีชีส์: | Monodon monoceros |
ชื่อทวินาม | |
Monodon monoceros Linnaeus, 1758 | |
![]() | |
บริเวณที่พบประชากรนาร์วาลประจำ (สีเข้ม) หรือไม่ค่อยพบ (แถบ) |
ในยุคกลางงาของนาร์วาลถูกขายในราคาที่สูงให้แก่เชื้อพระวงศ์ชั้นสูง และถูกมองว่าเป็นยูนิคอร์นแห่งท้องทะเล[7]
นาร์วาลส่วนใหญ่พบในบริเวณอาร์กติกของแคนาดาและเขตทะเลของกรีนแลนด์ หาได้ยากในบริเวณละติจูด 65°เหนือ นาร์วาลเป็นนักล่าที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในเขตอาร์กติก มันกินเหยื่อบริเวณพื้นใต้น้ำเป็นอาหาร โดยเป็นปลาซีกเดียวเป็นส่วนใหญ่ ที่ระดับความลึกถึง 1,500 เมตรใต้ก้อนน้ำแข็งหนา[8] มีการล่านาร์วาลมากว่าหนึ่งพันปีโดยชาวอินูอิตในภาคเหนือของแคนาดาและกรีนแลนด์สำหรับเนื้อและงา รวมถึงล่าเพื่อการยังชีพแบบควบคุมยังคงดำเนินต่อไปจนถึงทุกวันนี้ ในขณะที่ประชากรต่างถือว่าพวกมันตกอยู่ในความเสี่ยง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมีช่วงที่แคบและอดอาหาร[9]