![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cb/Pohnpei_Island.png/640px-Pohnpei_Island.png&w=640&q=50)
ราชวงศ์เซาเตเลวูร์
From Wikipedia, the free encyclopedia
ราชวงศ์เซาเตเลวูร์ (โปนเปย์: Mwehin Sau Deleur, "สมัยเจ้าเหนือหัวแห่งเตเลวูร์" อาจสะกด Chau-te-leur ก็ได้)[1] เป็นหน่วยการปกครองแรกที่สามารถรวมผู้คนของเกาะโปนเปย์ ปกครองระหว่าง ค.ศ. 1100[2] จนถึงประมาณ ค.ศ. 1628[note 2] โดยเป็นสมัยที่อยู่ระหว่าง มเวอินกาวา หรือ มเวอิน อารามัส (สมัยแห่งการสร้างหรือสมัยแห่งผู้คน) และ มเวอินนาน-มวาร์กิ[1] เดิม เตเลวูร์เป็นชื่อโบราณของโปนเปย์ อันเป็นรัฐที่ตั้งเมืองหลวงของสหพันธรัฐไมโครนีเซีย[7]
ราชวงศ์เซาเตเลวูร์ Mwehin Sau Deleur | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ป. 1100–ป. 1628 | |||||||||
![]() เกาะโปนเปย์ | |||||||||
สถานะ | อาณาจักร | ||||||||
เมืองหลวง | นันมาโตล | ||||||||
การปกครอง | สมบูรณาญาสิทธิราชย์ | ||||||||
เซาเตเลวูร์ | |||||||||
• ป. ค.ศ. 1100–1200 | โอโลโซปา | ||||||||
• ? | มโวน มเวย์[note 1] | ||||||||
• ? | อิเนเน็น มเวย์ | ||||||||
• ? | เกจิปาเรลง | ||||||||
• ? | ไรปเว็นลาเก | ||||||||
• ? | ไรปเว็นลัง | ||||||||
• ? | ซากน มเวย์ | ||||||||
• ? | ซาไรเต็น ซัปว์ | ||||||||
• ป. ค.ศ. 1628 | เซาเต็มโวล | ||||||||
ประวัติศาสตร์ | |||||||||
• การมาถึงของโอลิซีปาและโอโลโซปา | ป. 1100 | ||||||||
• การรุกรานของอิโซเกเลเก็ล | ป. 1628 | ||||||||
| |||||||||
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ | ![]() |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/25/Nan_Madol_5.jpg/640px-Nan_Madol_5.jpg)
ตำนานโปนเปย์เล่าว่าผู้ปกครองเซาเตเลวูร์มีต้นกำเนิดจากต่างพื้นที่ และรูปร่างของพวกเขาก็ต่างกับชาวโปนเปย์พื้นเมือง การปกครองรวมศูนย์แบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของเซาเตเลวูร์ถูกอธิบายในตำนานว่าการกดขี่ได้เพิ่มเติมมากขึ้นเมื่อผ่านไปหลาย ๆ รุ่น มักมีข้อเรียบร้องไม่สมเหตุสมผลและเป็นภาระของประชาชน รวมถึงการมีพฤติการณ์ละลาบละล้วงต่อเทพของชาวโปนเปย์ ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้กับชาวโปนเปย์เป็นอย่างยิ่ง ราชวงศ์เซาเตเลวูร์สิ้นสุดลงจากการรุกรานของอิโซเกเลเก็ล ชาวต่างชาติกึ่งตำนานอีกคนหนึ่ง ที่เข้ามาแทนที่การปกครองขจองเซาเตเลวูร์ในระบบนาน-มวาร์กิส ที่เน้นการกระจายอำนาจ ซึ่งยังคงอยู่ในปัจจุบัน[8][9]