มณฑลเจียงซี
From Wikipedia, the free encyclopedia
เจียงซี (จีน: 江西ⓘ; พินอิน: Jiāngxī)[4] หรือเดิมไทยเรียกว่า เกียงซี[5] เป็นมณฑลหนึ่งในภาคตะวันออกของสาธารณรัฐประชาชนจีน เมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดคือ หนานชาง มีพื้นที่ทอดยาวจากแม่น้ำแยงซีทางทิศเหนือไปยังพื้นที่เนินเขาทางทิศใต้และตะวันออก มีอาณาเขตทางทิศเหนือติดกับมณฑลอานฮุย ทิศตะวันออกเฉียงเหนือติดกับมณฑลเจ้อเจียง ทิศตะวันออกติดกับมณฑลฝูเจี้ยน ทิศใต้ติดกับมณฑลกวางตุ้ง ทิศตะวันตกติดกับมณฑลหูหนาน และทิศตะวันตกเฉียงเหนือติดกับมณฑลหูเป่ย์[6]
มณฑลเจียงซี 江西省 | |
---|---|
การถอดเสียงชื่อมณฑล | |
• ภาษาจีน | เจียงซีเฉิ่ง (江西省 Jiāngxī Shěng) |
• อักษรย่อ | JX / กั้น (赣 (Gàn; ภาษาจีนกั้น: Kōm) |
• ภาษาจีนกั้น | Kongsi |
• พินอินภาษาแคะ | Gong1 Si1 Sen3 |
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลเจียงซี | |
พิกัด: 27°18′N 116°00′E | |
ตั้งชื่อจาก | ย่อมาจาก 江南西 เจียงหนานชี แปลว่า ตะวันตกของเจียงหนาน |
เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) | หนานชาง |
จำนวนเขตการปกครอง | 11 จังหวัด, 99 อำเภอ, 1549 ตำบล |
การปกครอง | |
• เลขาธิการพรรค | หลิว ฉี 刘奇 |
• ผู้ว่าการ | อี้ เลี่ยนหง 易炼红 |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 166,919 ตร.กม. (64,448 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 18 |
ความสูงจุดสูงสุด | 2,158 เมตร (7,080 ฟุต) |
ประชากร (ค.ศ. 2013)[1] | |
• ทั้งหมด | 45,200,000 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 13 |
• ความหนาแน่น | 270 คน/ตร.กม. (700 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 16 |
ประชากรศาสตร์ | |
• องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | ฮั่น – 99.7% เชอ – 0.2% |
• ภาษาและภาษาถิ่น | ภาษาจีนกั้น, ภาษาแคะ, ภาษาจีนฮุยโจว, ภาษาอู๋, ภาษาจีนกลางใต้แม่น้ำแยงซี |
รหัส ISO 3166 | CN-JX |
GDP (ค.ศ. 2017)[2] | 2.08 ล้านล้านเหรินหมินปี้ 308.34 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 16) |
• ต่อหัว | 45,187 เหรินหมินปี้ 6,693 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 20) |
HDI (ค.ศ. 2018) | 0.727[3] (สูง) (อันดับที่ 23) |
เว็บไซต์ | http://www.jiangxi.gov.cn/ |
มณฑลเจียงซี | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
"เจียงซี" เขียนด้วยตัวอักษรจีน | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
ภาษาจีน | 江西 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Gan | Kong si | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
ไปรษณีย์ | Kiangsi | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
ความหมายตามตัวอักษร | "เจียง[หนาน]ตะวันตก" | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
คำว่า "เจียงซี" มาจากชื่อมณฑลที่อยู่ภายใต้การปกครองของราชวงศ์ถังในปี 733 ซึ่งก็คือ เจียงหนานซีเต้า (江南西道; "มณฑลเจียงหนานตะวันตก")[7] ชื่อย่อของมณฑลคือ "กั้น" (赣) มาจากชื่อของแม่น้ำกั้น ซึ่งไหลจากทิศใต้ไปทิศเหนือบรรจบกับแม่น้ำแยงซี เจียงซียังเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า กั้นผัวต้าเตอ (贛鄱大地) แปลว่า "ดินแดนกั้นและผัวอันยิ่งใหญ่"
หลังจากการล่มสลายของราชวงศ์ชิง เจียงซีกลายเป็นหนึ่งในฐานทัพในช่วงแรกสุดของคอมมิวนิสต์ และชาวนาจำนวนมากได้รับคัดเลือกให้เข้าร่วมการปฏิวัติของประชาชนที่ก่อตัวมากขึ้น การก่อการกำเริบหนานชางเกิดขึ้นในเจียงซีเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 1927 ในช่วงสงครามกลางเมืองจีน ต่อมาผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์ได้ซ่อนตัวอยู่บริเวณภูเขาทางตอนใต้และตะวันตกของเจียงซี เพื่อหลบซ่อนจากพรรคก๊กมินตั๋งที่พยายามจะกำจัดคอมมิวนิสต์ ต่อมาในปี 1931 รัฐบาลสาธารณรัฐโซเวียตของจีน (Chinese Soviet Republic) ได้ก่อตั้งขึ้นในเมืองรุ่ยจิน ซึ่งบางครั้งเรียกว่า "เมืองหลวงเก่าสีแดง" (红色故都) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า "เมืองหลวงสีแดง" ต่อมาในปี 1935 หลังจากการปิดล้อมโดยกองกำลังชาตินิยม คอมมิวนิสต์ได้บุกเข้ามาและเริ่มการเดินทัพทางไกลไปยังเมืองหยานอัน
พื้นที่ครึ่งหนึ่งทางทิศใต้ของเจียงซีเป็นเนินเขาและภูเขาสลับกับหุบเขา ภูเขาและเทือกเขาที่มีชื่อเสียง ได้แก่ ภูเขาหลู ภูเขาจิ่งกัง และภูเขาซานชิง ส่วนครึ่งหนึ่งทางทิศเหนือมีระดับความสูงที่ต่ำกว่า และมีแม่น้ำกั้นไหลผ่านมณฑล
ถึงแม้ว่าประชากรส่วนใหญ่ของเจียงซีจะเป็นชาวจีนฮั่น แต่ก็มีความหลากหลายทางภาษา เจียงซีถือเป็นศูนย์กลางของภาษาจีนกั้น และภาษาจีนแคะ ซึ่งเป็นภาษาที่ใกล้เคียงกับภาษากั้นและมีพูดกันในระดับหนึ่ง เจียงซีอุดมไปด้วยทรัพยากรแร่ธาตุ โดยเป็นมณฑลชั้นนำของจีนในด้านแหล่งสะสมแร่ ซึ่งได้แก่ ทองแดง ทังสเตน ทองคำ เงิน ยูเรเนียม ทอเรียม แทนทาลัม และไนโอเบียม