สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร

สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3^[1] แห่งสหราชอาณาจักร (อังกฤษ: George III of the United Kingdom; 4 มิถุนายน ค.ศ. 1738 – 29 มกราคม ค.ศ. 1820) เป็นพระมหากษัตริย์ราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และราชอาณาจักรไอร์แลนด์สมัยราชวงศ์ฮันโนเฟอร์ ระหว่างวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1760 ถึงวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1801 และหลังจากนั้นเป็นพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์จนสวรรคตเมื่อวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 1820 ที่พระราชวังวินด์เซอร์ บาร์กเชอร์ สหราชอาณาจักร พระบรมศพอยู่ที่เซนต์จอร์จส์แชเปลที่พระราชวังวินด์เซอร์

สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3
พระมหากษัตริย์แห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์[lower-alpha 1] เจ้าผู้ครอง/พระมหากษัตริย์เเห่งฮันโนเฟอร์[lower-alpha 2]
ครองราชย์	25 ตุลาคม 1760 – 29 มกราคม 1820 (59 ปี 97 วัน)
ราชาภิเษก	22 กันยายน 1761
ก่อนหน้า	พระเจ้าจอร์จที่ 2
ถัดไป	พระเจ้าจอร์จที่ 4
ผู้สำเร็จราชการ	เจ้าชายจอร์จ เจ้าชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
รัชทายาท	ดูรายพระนาม เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งยอร์ก เจ้าชายจอร์จ เจ้าชายแห่งเวลส์
นายกรัฐมนตรี	ดูรายชื่อ ทอมัส เพลแฮม-โฮลล์ส ดยุกแห่งนิวคาสเซิล จอห์น สจวต เอิร์ลที่ 3 แห่งบิวต์ จอร์จ เกรนวิลล์ ชาลส์ วัตสัน-เว็นท์เวิร์ธ มาร์ควิสที่ 2 แห่งร็อกกิงแฮม วิลเลียม พิตต์ เอิร์ลแห่งแชแทม ออกัสตัส ฟิทซ์รอย ดยุกที่ 3 แห่งกราฟตัน เฟรเดอริก นอร์ท เอิร์ลที่ 2 แห่งกิลฟอร์ด วิลเลียม เพ็ตติ เอิร์ลที่ 2 แห่งเชนเบิร์น วิลเลียม คาเว็นดิช-เบ็นทิงค์ ดยุกที่ 3 แห่งพอร์ตแลนด์ วิลเลียม พิตต์ ผู้เยาว์ วิลเลียม เกรนวิลล์ บารอนเกรนวิลล์ สเปนเซอร์ เพอร์ซิวัล รอเบิร์ต เจ็นคินสัน เอิร์ลที่ 2 แห่งลิเวอร์พูล
พระราชสมภพ	4 มิถุนายน ค.ศ. 1738(1738-06-04) พระราชวังเซนต์เจมส์, ลอนดอน
สวรรคต	29 มกราคม ค.ศ. 1820(1820-01-29) (81 ปี) ปราสาทวินด์เซอร์, ลอนดอน
ฝังพระบรมศพ	16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1820 เซนต์จอร์จส์แชแปล ลอนดอน
คู่อภิเษก	ชาร์ล็อทเทอแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์
พระราชบุตร รายละเอียด	สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร เจ้าชายเฟรเดอริก ดยุกแห่งยอร์กและออลบานี สมเด็จพระเจ้าวิลเลียมที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ พระราชกุมารี เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งเคนต์และสแตรธเอิร์น เจ้าหญิงออกัสตา โซเฟีย เจ้าหญิงเอลิซาเบธ พระเจ้าแอ็นสท์ เอากุสท์ที่ 1 แห่งฮันโนเฟอร์ ออกัสตัส เฟรเดอริก ดยุกแห่งซัสเซกส์ เจ้าชายอดอลฟัส ดยุกแห่งเคมบริดจ์ เจ้าหญิงแมรี ดัชเชสแห่งกลอสเตอร์และเอดินบะระ เจ้าหญิงโซเฟีย เจ้าชายออกเทเวียส เจ้าชายอัลเฟรดแห่งบริเตนใหญ่ เจ้าหญิงอมีเลียแห่งสหราชอาณาจักร
พระนามเต็ม จอร์จ วิลเลียม เฟรเดอริก
ราชวงศ์	ฮันโนเฟอร์
พระราชบิดา	เจ้าชายเฟรเดอริก เจ้าชายแห่งเวลส์
พระราชมารดา	เจ้าหญิงออกัสตาแห่งซัคเซิน-โกทา
ลายพระอภิไธย

พระเจ้าจอร์จที่ 3 เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน ค.ศ. 1738^[2] ที่ตำหนักนอร์โฟล์ค กรุงลอนดอน เป็นพระราชโอรสในเจ้าชายเฟรเดอริก เจ้าชายแห่งเวลส์และเจ้าหญิงออกัสตาแห่งซัคเซิน-โกทา ต่อมาทรงได้อภิเษกสมรสกับชาร์ล็อทเทอแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์ และมีพระราชโอรสธิดาด้วยกัน 15 พระองค์ นอกจะเป็นกษัตริย์แห่งบริเตนใหญ่แล้ว พระองค์ยังมีพระยศเป็นดยุกแห่งเบราน์ชไวค์-ลือเนอบวร์คและผู้คัดเลือกแห่งฮันโนเฟอร์ในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ และต่อมาเป็นกษัตริย์ฮันโนเฟอร์เพราะรัฐผู้คัดเลือกเบราน์ชไวค์-ลือเนอบวร์คได้เลื่อนฐานะขึ้นเป็นราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์เมื่อวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 1814 พระเจ้าจอร์จที่ 3 เป็นกษัตริย์อังกฤษพระองค์ที่สามในราชวงศ์ฮันโนเฟอร์ และเป็นกษัตริย์ฮันโนเฟอร์องค์แรกของอังกฤษที่พระราชสมภพในราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และตรัสภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่^[3] และไม่เคยเสด็จไปเยอรมนี

รัชสมัยอันยาวนานของพระเจ้าจอร์จที่ 3 เต็มไปด้วยความขัดแย้งทางทหารหลายครั้งระหว่างราชอาณาจักรของพระองค์และประเทศต่าง ๆ ในยุโรปเกือบทั้งหมด เมื่อต้นรัชสมัยบริเตนใหญ่ได้รับชัยชนะต่อฝรั่งเศสในสงครามเจ็ดปีซึ่งทำให้อังกฤษกลายเป็นประเทศมหาอำนาจของยุโรปผู้มีอิทธิพลในทวีปอเมริกาเหนือและอินเดีย แต่ต่อมาอังกฤษก็สูญเสียอาณานิคมอเมริกาไปกับสงครามปฏิวัติอเมริกัน (American Revolutionary War) ซึ่งเป็นสงครามที่ทำให้เกิดการก่อตั้งสหรัฐอเมริกา ต่อมาราชอาณาจักรก็เข้าไปเกี่ยวข้องกับการปฏิวัติฝรั่งเศสและสงครามกับจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ที่สิ้นสุดลงด้วยการพ่ายแพ้ของนโปเลียนในปี ค.ศ. 1815 นอกจากนั้นระหว่างรัชสมัยของพระองค์ราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และราชอาณาจักรไอร์แลนด์ได้รวมตัวกันเป็นสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์อีกด้วย

แต่ต่อมาพระเจ้าจอร์จที่ 3 ทรงเสียพระสติเป็นครั้งคราวและในที่สุดก็เป็นการถาวร พระอาการของพระองค์เป็นปัญหาที่ทำให้นักวิทยาศาสตร์การแพทย์สมัยนั้นงงงวยเพราะไม่ทราบสาเหตุและไม่ทราบวิธีถวายการรักษา แต่ในปัจจุบันเชื่อกันว่าพระอาการต่าง ๆ ตรงกับอาการของโรคพอร์ฟิเรีย (porphyria) ซึ่งเป็นโรคที่อาจจะเกิดจากการที่ร่างกายได้รับสารพิษ การศึกษาเมื่อไม่นานมานี้พบว่ามีสารพิษระดับสูงในเส้นพระเกษาของพระเจ้าจอร์จที่ 3 หลังจากเมื่อพระอาการทรุดลงเป็นครั้งสุดท้ายจนทรงไม่สามารถปกครองประเทศได้เมื่อปี ค.ศ. 1810 เจ้าชายจอร์จ เจ้าชายแห่งเวลส์จึงทรงปกครองราชอาณาจักรในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เมื่อพระเจ้าจอร์จที่ 3 สวรรคต ขณะทรงมีพระชนพรรษา 81 พรรษา ทรงครองสิริราชย์สมบัติ 59 ปี 97 วัน ยาวนานที่สุดเป็นอันดับที่ 3 ของสหราชอาณาจักร เจ้าชายแห่งเวลส์จึงขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร การวิจัยทางพระราชประวัติพระเจ้าจอร์จที่ 3 เปลี่ยนแปลงภาพพจน์ของพระองค์ตลอดมา ซึ่งอาจจะเป็นสาเหตุมาจากการศึกษาจากเอกสารอ้างอิงที่ไม่เป็นธรรมต่อพระองค์^[4]

พระชนมชีพช่วงต้น

พระเจ้าจอร์จเสด็จพระราชสมภพที่พระตำหนักนอร์โฟล์กในกรุงลอนดอน เป็นพระนัดดาในพระเจ้าจอร์จที่ 2 และพระโอรสของเจ้าชายเฟรเดอริก เจ้าชายแห่งเวลส์และเจ้าหญิงออกัสตาแห่งซัคเซิน-โกทา ประสูติก่อนกำหนดถึงสองเดือนและไม่ทราบกันในขณะนั้นว่าจะทรงรอดหรือไม่ ทรงได้รับบัพติศมาในวันเดียวกันโดยศาสนาจารย์ทอมัส เซกเกอร์ บิชอปแห่งออกซฟอร์ด^[5] เดือนหนึ่งต่อมาก็ทรงรับบัพติศมาอีกครั้งหนึ่งอย่างเป็นทางการที่พระตำหนักนอร์โฟล์กโดยเซกเกอร์เช่นกัน โดยมีพระเจ้าเฟรเดอริกที่ 1 แห่งสวีเดนเป็นพระราชอัยกาทูนหัว (ผู้ทรงมอบฉันทะให้ชาลส์ คาลเวิร์ต บารอนบัลติมอร์ที่ 5 เป็นผู้แทนพระองค์) ฟรีดริชที่ 3 ดยุกแห่งซัคเซิน-โกทา-อัลเทนแบร์ก พระปิตุลา (ผู้มอบฉันทะให้เฮนรี บริดเจส ดยุกที่ 2 แห่งแชนดอสเป็นผู้แทน) และพระนางโซฟี โดโรเทอา แห่งปรัสเซีย พระอัยกี (ผู้ทรงมอบฉันทะให้เลดีชาร์ลอต เอ็ดวินเป็นผู้แทนพระองค์)^[6]

เจ้าชายจอร์จทรงเจริญพระชันษาขึ้นมาเป็นเด็กที่พระสุขภาพพลานามัยดีแต่ทรงไว้องค์และขี้อาย ครอบครัวของพระองค์ย้ายจากจตุรัสเลสเตอร์ไปยังที่ประทับใหม่ที่พระองค์และเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งยอร์กและออลบานี พระอนุชา ทรงได้รับการศึกษาจากพระอาจารย์ส่วนพระองค์ จดหมายจากครอบครัวแสดงว่าทรงเขียนและอ่านได้ทั้งภาษาอังกฤษและเยอรมัน และทรงมีความคิดเห็นทางการเมืองตั้งแต่มีพระชนมายุได้เพียง 8 พรรษา^[7] เจ้าชายจอร์จเป็นกษัตริย์อังกฤษองค์แรกที่ทรงศึกษาวิทยาศาสตร์อย่างเป็นทางการ นอกจากเคมีศาสตร์และฟิสิกส์แล้วพระองค์ก็ยังทรงศึกษาดาราศาสตร์ คณิตศาสตร์ ภาษาฝรั่งเศส ภาษาละติน ประวัติศาสตร์ ดนตรี ภูมิศาสตร์ การพาณิชย์ การเกษตรกรรม และกฎหมายรัฐธรรมนูญ นอกไปจากการกีฬาและการสังคม เช่น การเต้นรำ การดวลดาบ และการขี่ม้า การศึกษาทางศาสนาเป็นการศึกษาภายใต้คริสตจักรแห่งอังกฤษ^[8]

ภาพเขียนจากราวปี ค.ศ. 1749 ที่เจ้าชายจอร์จ (กลาง) และเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งยอร์กและออลบานี พระอนุชา และพระอาจารย์ฟรานซิส อายคอฟผู้ต่อมาเป็นอธิการบดีของมหาวิหารบริสตอล

เจ้าชายจอร์จ ในพระอิสริยยศเจ้าชายแห่งเวลส์ ใน ค.ศ. 1751

พระเจ้าจอร์จที่ 2 ไม่ทรงสนพระทัยในพระนัดดาเท่าใดนัก แต่ในปี ค.ศ. 1751 เมื่อเจ้าชายเฟรเดอริก เจ้าชายแห่งเวลส์ พระโอรสสิ้นพระชนม์โดยกะทันหันจากการบาดเจ็บที่ปอด เจ้าชายจอร์จก็กลายเป็นรัชทายาท และทรงได้รับตำแหน่งของพระราชบิดาและทรงดำรงตำแหน่งเป็นดยุกแห่งเอดินบะระ พระเจ้าจอร์จที่ 2 ทรงหันมาสนพระทัยในตัวพระนัดดา สามอาทิตย์หลังจากนั้นก็พระราชทานตำแหน่งให้เจ้าชายจอร์จเป็นเจ้าชายแห่งเวลส์^[9] ในฤดูใบไม้ผลิปี ค.ศ. 1756 เมื่อทรงใกล้จะมีพระชนมายุ 18 พรรษาพระเจ้าจอร์จที่ 2 ก็พระราชทานพระราชวังเซนต์เจมส์ให้แก่เจ้าชายจอร์จ แต่เจ้าชายจอร์จไม่ทรงยอมรับโดยคำแนะนำของพระมารดาและจอห์น สจวต เอิร์ลที่ 3 แห่งบิวต์ พระสหายของพระมารดา ผู้ต่อมาได้รับตำแหน่งเป็นนายกรัฐมนตรี^[10] พระมารดาของเจ้าชายจอร์จทรงพอพระทัยที่จะให้เจ้าชายจอร์จประทับอยู่กับพระองค์เพื่อที่จะได้อบรมเลี้ยงดูอย่างเข้มงวดทางจริยธรรมด้วยพระองค์เอง^[11][12]

อภิเษกสมรส

พระบรมสาทิสลักษณ์ ในวันบรมราชาภิเษก

ในปี ค.ศ. 1760 ขณะที่เจ้าชายจอร์จทรงมีพระชนมายุได้ 22 ชันษา ทรงเสวยราชย์เป็นกษัตริย์สืบต่อจากพระเจ้าจอร์จที่ 2 ผู้เป็นพระอัยกาเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1760 สองสัปดาห์ก่อนพระองค์ทรงเข้าพิธีอภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 8 กันยายน ในโบสถ์หลวง, พระราชวังเซนต์เจมส์กับดัสเชสชาร์ลอตแห่งเม็คเล็นบวร์ค-สเตรลิตธ์ และทั้งสองพระองค์ทรงเข้าพิธีบรมราชาภิเษกในวันที่ 22 กันยายน ในการเป็นกษัตริย์และสมเด็จพระราชินีแห่งบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักร

พระเกียรติยศ

พระบรมราชอิสริยยศ

ในบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์

• 4 มิถุนายน ค.ศ. 1738 - 31 มีนาคม ค.ศ. 1751: ฮิสรอยัลไฮเนส เจ้าชายจอร์จแห่งเวลส์ (His Royal Highness Prince George of Wales)
• 31 มีนาคม ค.ศ. 1751 - 20 เมษายน ค.ศ. 1751: ฮิสรอยัลไฮเนส ดยุกแห่งเอดินบะระ (His Royal Highness The Duke of Edinburgh)
• 20 เมษายน ค.ศ. 1751 - 25 ตุลาคม ค.ศ. 1760: ฮิสรอยัลไฮเนส เจ้าชายแห่งเวลส์ (His Royal Highness The Prince of Wales)
• 25 ตุลาคม ค.ศ. 1760 - 31 ธันวาคม ค.ศ. 1800: ฮิสมาเจสตี พระมหากษัตริย์แห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ (His Majesty The King of Great Britain and Ireland)
• 1 มกราคม ค.ศ. 1801 - 29 มกราคม ค.ศ. 1820: ฮิสมาเจสตี พระมหากษัตริย์แห่งสหราชอาณาจักร (His Majesty The King of the United Kingdom)

อาร์ม

ตราอาร์มในระหว่างปี 1749 - 1751	ตราอาร์มในระหว่างปี 1751 - 1760 ในฐานะเจ้าชายแห่งเวลส์	ตราอาร์มในระหว่างปี 1760 - 1801 ในฐานะกษัตริย์แห่งบริเตนใหญ่	ตราอาร์มในระหว่างปี 1801 - 1816 ในฐานะกษัตริย์แห่งสหราชอาณาจักร	ตราอาร์มในระหว่างปี 1816 เป็นต้นไป ในฐานะกษัตริย์แห่งฮันโนเฟอร์

พระราชโอรสและธิดา

พระเจ้าจอร์จที่ 3 และสมเด็จพระราชินีชาร์ลอต ทรงมีพระราชโอรสและธิดาร่วมกัน 15 พระองค์ ดังนี้

พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	หมายเหตุ
สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร	12 สิงหาคม ค.ศ. 1762	26 มิถุนายน ค.ศ. 1830	อภิเษกสมรสในปี 1795 กับ คาโรลีเนอแห่งเบราน์ชไวค์-ว็อลเฟินบึทเทิล; มีพระธิดาด้วยกัน 1 พระองค์คือ เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ ออกัสตาแห่งเวลส์
เจ้าชายเฟรเดอริก ดยุกแห่งยอร์กและออลบานี	16 สิงหาคม ค.ศ. 1763	5 มกราคม ค.ศ. 1827	อภิเษกสมรสในปี 1791 กับ เจ้าหญิงเฟรเดอริกา ชาร์ลอตต์แห่งปรัสเซีย; ไม่มีพระโอรสหรือธิดา
สมเด็จพระเจ้าวิลเลียมที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร	21 สิงหาคม ค.ศ. 1765	20 มิถุนายน ค.ศ. 1837	อภิเษกสมรสในปี 1818 กับ อาเดิลไฮด์แห่งซัคเซิน-ไมนิงเงิน ; มีพระธิดาด้วยกัน 2 พระองค์แต่สิ้นพระชนม์ไปตั้งแต่พระเยาว์ , มีนางสนมเป็นนางละครมีพระโอรสธิดากว่า 10 พระองค์แต่เป็นพระโอรสธิดานอกกฎหมาย; และยังทรงเป็นบรรพบุรุษของ เดวิด แคเมอรอน นายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร
เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ พระราชกุมารี	29 กันยายน ค.ศ. 1766	6 ตุลาคม ค.ศ. 1828	อภิเษกสมรสในปี 1797 กับ พระเจ้าฟรีดริชที่ 1 แห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค; ไม่มีพระโอรสหรือธิดา
เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งเคนต์และสแตรธเอิร์น	2 พฤศจิกายน ค.ศ. 1767	23 มกราคม ค.ศ. 1820	อภิเษกสมรสในปี 1818 กับ เจ้าหญิงวิกตอเรียแห่งซัคเซิน-โคบวร์ค-ซาลเฟลด์; มีพระธิดาคือสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร; ผู้ที่สืบสายพระโลหิตมาจากพระราชินีนาถวิกตอเรีย ได้แก่ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร, สมเด็จพระราชาธิบดีเฟลิเปที่ 6 แห่งสเปน, สมเด็จพระราชาธิบดีคาร์ลที่ 16 กุสตาฟแห่งสวีเดน, สมเด็จพระราชาธิบดีฮารัลด์ที่ 5 แห่งนอร์เวย์ และ สมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 2 แห่งเดนมาร์ก.
เจ้าหญิงออกัสตา โซเฟีย	8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1768	22 กันยายน ค.ศ. 1840	ไม่ได้อภิเษกสมรส
เจ้าหญิงเอลิซาเบธ	22 พฤษภาคม ค.ศ. 1770	10 มกราคม ค.ศ. 1840	อภิเษกสมรสในปี 1818 กับ ฟรีดริชที่ 4 ลันด์กราฟแห่งเฮสส์และฮอมบวร์ค; ไม่มีพระโอรสหรือธิดา
พระเจ้าแอ็นสท์ เอากุสท์ที่ 1 แห่งฮันโนเฟอร์	5 มิถุนายน ค.ศ. 1771	18 พฤศจิกายน ค.ศ. 1851	อภิเษกสมรสในปี 1815 กับ เฟรเดอริกาแห่งเมคเลนบวร์ค-ชเตรลิทซ์; มีพระโอรส 1 พระองค์; ผู้ที่สืบพระโลหิตมาจากเออร์เนสได้แก่ พระเจ้าคอนสแตนตินที่ 2 แห่งกรีซ และสมเด็จพระราชาธิบดีเฟลิเปที่ 6 แห่งสเปน
เจ้าชายออกัสตัส เฟรเดอริก ดยุกแห่งซัสเซกซ์	27 มกราคม ค.ศ. 1773	21 เมษายน ค.ศ. 1843	(1) อภิเษกสมรสกับ เลดี้ ออกัสตา เมอร์เรย์; มีพระบุตร; ในปี 1794 (2) อภิเษกสมรสในปี 1831 กับ เลดี้ เซซิเลีย บักกิน(ต่อมาคือ ดัชเชสแห่งอินเวอร์เนส); ไม่มีพระโอรสหรือธิดา
เจ้าชายอดอลฟัส ดยุกแห่งเคมบริดจ์	24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1774	8 มิถุนายน ค.ศ. 1850	อภิเษกสมรสในปี 1818 กับเจ้าหญิงออกัสตาแห่งเฮสส์-คาสเซิล; มีพระบุตร; ผู้ที่สืบสายพระโลหิตคือ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร
เจ้าหญิงแมรี ดัชเชสแห่งกลอสเตอร์และเอดินบะระ	25 เมษายน ค.ศ. 1776	30 เมษายน ค.ศ. 1857	อภิเษกสมรสในปี 1816 กับ เจ้าชายวิลเลียม เฟรเดอริก ดยุกแห่งกลอสเตอร์และเอดินบะระ; ไม่มีพระโอรสหรือธิดา
เจ้าหญิงโซเฟีย	3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1777	27 พฤษภาคม ค.ศ. 1848	ไม่ได้อภิเษกสมรส
เจ้าชายออกเทเวียส	23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1779	3 พฤษภาคม ค.ศ. 1783	สิ้นพระชนม์ตั้งแต่พระเยาว์
เจ้าชายอัลเฟรด	22 กันยายน ค.ศ. 1780	20 สิงหาคม ค.ศ. 1782	สิ้นพระชนม์ตั้งแต่พระเยาว์
เจ้าหญิงอเมเลีย	7 สิงหาคม ค.ศ. 1783	2 พฤศจิกายน ค.ศ. 1810	ไม่ได้อภิเษกสมรส ไม่มีพระบุตร

บรรพบุรุษ

พงศาวลีของสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร

16. Ernest Augustus, Elector of Brunswick-Lüneburg               8. พระเจ้าจอร์จที่ 1 แห่งบริเตนใหญ่                       17. Sophia, Princess Palatine of the Rhine               4. พระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งบริเตนใหญ่                             18. George William, Duke of Brunswick-Lüneburg               9. โซเฟียแห่งฮาโนเวอร์                       19. Éléonore Desmier d'Olbreuse               2. เจ้าชายเฟรเดอริก เจ้าชายแห่งเวลส์                                   20. Albert II, Margrave of Brandenburg-Ansbach               10. จอห์น เฟรเดอริก มาร์เกรฟแห่งแบรนเดนเบิร์ก-อันสบาค                       21. Countess Sophia Margaret of Oettingen-Oettingen               5. แคโรไลน์แห่งอันส์บัค                             22. John George I, Duke of Saxe-Eisenach               11. เจ้าหญิงเอเลนอร์ เอมัธแห่งแศก-อิเซนาช                       23. Countess Johanetta of Sayn-Wittgenstein               1. สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร                                         24. Ernest I, Duke of Saxe-Gotha               12. เฟรเดอริกที่ 1 ดยุกแห่งซัคเซิน-โกทา-อัลเทนเบิร์ก                       25. Princess Elisabeth Sophie of Saxe-Altenburg               6. เฟรเดอริกที่ 2 ดยุกแห่งซัคเซิน-โกทา-อัลเทนเบิร์ก                             26. Augustus, Duke of Saxe-Weissenfels (=30)               13. แมกดาเลนา ซิบายเลิลแห่งแซก-วีเซนเฟลล์                       27. Anna Maria of Mecklenburg-Schwerin (=31)               3. เจ้าหญิงออกัสตาแห่งซัคเซิน-โกทา                                   28. John VI, Prince of Anhalt-Zerbst               14. คาร์ล เจ้าชายแห่งอัลฮัลด์-เซิร์บ                       29. Sophie Augusta of Holstein-Gottorp               7. เจ้าหญิงแมกดาเลนา ออกัสตาแห่งอัลฮัลด์-เซิร์บ                             30. Augustus, Duke of Saxe-Weissenfels (=26)               15. Sophia of Saxe-Weissenfels                       31. Anna Maria of Mecklenburg-Schwerin (=27)

หมายเหตุ

1. เป็นพระมหากษัตริย์แห่งสหราชอาณจักรตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1801 ภายหลังพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800
2. เปลี่ยนพระยศเป็นกษัตริย์แห่งฮันโนเฟอร์ตั้งแต่ 12 ตุลาคม 1814

อ้างอิง

1. ราชบัณฑิตยสถาน, สารานุกรมประเทศในทวีปยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, 2550, หน้า 253
3. The Royal Household. "George III". Official website of the British Monarchy. สืบค้นเมื่อ 2007-05-25.
4. Butterfield, Herbert (1957). George III and the Historians. London: Collins. pp. 9.
5. Hibbert, p.8
6. "No. 7712". The London Gazette. 20 June 1738.
7. Brooke, pp.23–41
8. Brooke, pp.42–44, 55
9. Hibbert, pp.3–15
10. Brooke, pp.51–52; Hibbert, pp.24–25
11. Bullion, John L. (2004), "Augusta , princess of Wales (1719–1772)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, doi:10.1093/ref:odnb/46829, สืบค้นเมื่อ 2008-09-17 (Subscription required)
12. Ayling, p.33

ดูเพิ่ม

• ราชอาณาจักรบริเตนใหญ่
• ราชอาณาจักรสกอตแลนด์
• สภาสามัญชน
• สภาขุนนาง
• พระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร
• สงครามปฏิวัติอเมริกา
• การปฏิวัติฝรั่งเศส
• สงครามนโปเลียน
• ราชสันตติวงศ์ในพระเจ้าจอร์จที่ 3

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ พระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร

ก่อนหน้า		สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร		ถัดไป
พระเจ้าจอร์จที่ 2		พระมหากษัตริย์บริเตนใหญ่ (ราชวงศ์ฮันโนเฟอร์) (25 ตุลาคม ค.ศ. 1760 – 31 ธันวาคม ค.ศ. 1800)		พระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800 ได้รวมราชอาณาจักรบริเตนใหญ่กับราชอาณาจักรไอร์แลนด์เป็นสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์
ว่าง		พระมหากษัตริย์ไอร์แลนด์ (ราชวงศ์ฮันโนเฟอร์) (25 ตุลาคม ค.ศ. 1760 – 31 ธันวาคม ค.ศ. 1800)		ว่าง
ไม่มี พระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800 ได้รวมราชอาณาจักรบริเตนใหญ่กับราชอาณาจักรไอร์แลนด์เป็นสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์		พระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักร (ราชวงศ์ฮันโนเฟอร์) (1 มกราคม ค.ศ. 1801 – 29 มกราคม ค.ศ. 1820)		พระเจ้าจอร์จที่ 4