พรรคอนุรักษนิยม (สหราชอาณาจักร)

พรรคอนุรักษนิยม (อังกฤษ: Conservative Party) หรือชื่อเต็มว่า พรรคอนุรักษนิยมและสหภาพนิยม คือพรรคการเมืองกลาง-ขวาในสหราชอาณาจักรที่ปฏิบัติตามหลักปรัชญาของลัทธิอนุรักษนิยมและลัทธิการรวมชาติบริเตน ซึ่งเป็นพรรคที่ใหญ่ที่สุดในสหราชอาณาจักรโดยมีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในรัฐสภาจำนวน 330 คน สมาชิกสภาท้องถิ่นทั่วประเทศ 9,391 คน และเป็นพรรคการเมืองจากสหราชอาณาจักรที่มีที่นั่งในรัฐสภายุโรปมากที่สุดจำนวน 25 ที่นั่ง ปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็นรัฐบาลเสียงข้างมากในสภาสามัญชนโดยมีหัวหน้าพรรคคือลิซ ทรัสส์ เป็นนายกรัฐมนตรี พรรคมักถูกเรียกขานว่า พรรคขุนนาง (Tory Party) หรือ พวกขุนนาง (Tories) พรรคอนุรักษนิยมก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2377 จากพรรคขุนนางเดิมซึ่งก่อตั้งในปี พ.ศ. 2221 พรรคเป็นหนึ่งในสองพรรคการเมืองหลักของสหราชอาณาจักรในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 ร่วมกับฝ่ายเสรีนิยม โดยพรรคได้เปลี่ยนชื่อเป็นพรรคอนุรักษและสหภาพนิยมในปี พ.ศ. 2455 หลังจากการรวมกับพรรคเสรีสหภาพนิยม ซึ่งชื่อพรรคยังคงถูกเรียกขานเพียงสั้น ๆ ว่าพรรคอนุรักษนิยม

พรรคอนุรักษนิยมและสหภาพนิยม Conservative and Unionist Party
หัวหน้าพรรค	ริชี ซูแน็ก
ผู้นำสภาขุนนาง	ลอร์ด ทรู
ประธานวิป	เวนดี มอลตัน (สามัญชน) บาร์รอนเนส วิลเลียมแห่งแทรฟฟอร์ด (ขุนนาง)
ประธานพรรค	เจค แบรรี
ก่อตั้ง	พ.ศ. 2377 (ปัจจุบัน) พ.ศ. 2221 (พรรคขุนนาง)
ที่ทำการ	เลขที่ 30 อาคารมิลแบงค์ เขตเวสต์มินสเตอร์, ลอนดอน, สหราชอาณาจักร
ฝ่ายเยาวชน	Young Conservatives
อุดมการณ์	อนุรักษนิยม เศรษฐกิจเสรีนิยม สหภาพนิยม
จุดยืน	กลาง-ขวา
กลุ่มระดับสากล	International Democrat Union
กลุ่มในภูมิภาค	พรรคอนุรักษนิยมและปฏิรูปยุโรป
สี	สีฟ้า
สภาสามัญชน	0 / 650
สภาขุนนาง	256 / 766
เว็บไซต์
เว็บไซต์ทางการ
การเมืองสหราชอาณาจักร รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง

ในช่วง พ.ศ. 2463 ความนิยมในฝ่ายเสรีนิยมลดลงอย่างมาก พรรคแรงงานจึงก้าวขึ้นมาเป็นพรรคคู่แข่งที่สำคัญ ตลอดช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 ที่ผ่านมาสหราชอาณาจักรมีนายกรัฐมนตรีที่มาจากพรรคอนุรักษนิยมอยู่ในวาระรวม 57 ปี เช่น วินสตัน เชอร์ชิล (พ.ศ. 2483 - 2488 และ พ.ศ. 2494 - 2498) และมาร์กาเรต แทตเชอร์ (พ.ศ. 2522 - 2533) ซึ่งในสมัยของแทตเชอร์นี้เองที่นำพาประเทศสู่ระบบเศรษฐกิจเสรีนิยมเข้มข้นและทำให้พรรคกลายเป็นผู้สนับสนุนตลาดเสรีและต่อต้านการรวมสหภาพยุโรป (Euroscepticism) มากที่สุดจากสามพรรคหลักของประเทศ พรรคได้กลับมาเป็นรัฐบาลอีกครั้งในปี พ.ศ. 2553 ภายใต้การร่วมของพรรคเสรีประชาธิปไตยและนายกรัฐมนตรีเดวิด แคเมอรอน^[1][2][3]

ในรัฐสภายุโรป พรรคอนุรักษนิยมเป็นพรรคการเมืองจากสหราชอาณาจักรที่มีที่นั่งมากที่สุดจำนวน 25 ที่นั่ง ซึ่งเป็นที่นั่งในพรรคอนุรักษและปฏิรูปนิยมแห่งยุโรป (ซีอีอาร์) นอกจากนี้ยังเป็นสมาชิกองค์การต่อต้านสหภาพยุโรป พรรคมีที่นั่งมากที่สุดเป็นอันดับสามในรัฐสภาสกอตแลนด์และอันดับที่สองในสมัชชาแห่งเวลส์ มีพรรคพันธมิตรคือพรรคสหภาพนิยมแห่งอัลส์เตอร์ ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าพรรคการเมืองหลักของไอร์แลนด์เหนือ

อ้างอิง

1. Rawnsley, Andrew (18 December 2005). "'I'm not a deeply ideological person. I'm a practical one'". The Observer. London. สืบค้นเมื่อ 26 February 2011.
2. Shoffman, Marc (17 April 2006). "Cameron in the pink: Tory leader sees increased support in the gay community". Pink News. สืบค้นเมื่อ 26 February 2011.
3. Eaglesham, Jean (17 April 2006). "Man in the News: Leader at the threshold". Financial Times. สืบค้นเมื่อ 26 February 2011.