พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่น

พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 民主党; โรมาจิ: Minshutō; ทับศัพท์: มินชูโต; อังกฤษ: Democratic Party of Japan, DPJ) เป็นพรรคการเมืองสายกลาง^[1] ถึงซ้ายกลาง^[2][3] อุดมการณ์เสรีนิยม^[4] หรือสังคม-เสรีนิยม^[5] ของญี่ปุ่นระหว่าง ค.ศ. 1998 ถึง 2016 ซึ่งมีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 2 รองจากพรรคเสรีประชาธิปไตย หรือแอลดีพี

พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่น 民主党 มินชูโต
หัวหน้าพรรค	คาซูยะ โอกาดะ
เลขาธิการพรรค	ยูกิโอะ เอดาโนะ
ผู้นำฝ่ายค้านในราชมนตรีสภา	อากิระ กันจิ
ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร	คาซูยะ โอกาดะ
ก่อตั้ง	27 เมษายน ค.ศ. 1998
ถูกยุบ	27 มีนาคม ค.ศ. 2016 (17 ปี 335 วัน)
ที่ทำการ	1-11-1 นางาตาโจ เขตชิโยดะ โตเกียว
สมาชิกภาพ  (ปี ค.ศ. 2012)	326,974
อุดมการณ์	เสรีนิยม
จุดยืน	กลางถึงซ้ายกลาง
สี	แดง ดำ
การเมืองญี่ปุ่น รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง

ประวัติ

ตราประจำพรรค

ธงประจำพรรค

พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่นก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 27 เมษายน ค.ศ. 1998 โดยเกิดจากการยุบรวมพรรคทั้งหมด 4 พรรคเข้าด้วยกัน อันมีพรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่นเป็นแกนนำ

ในการเลือกตั้งทั่วไปเมื่อ ค.ศ. 2009 พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่นซึ่งนำโดยยูกิโอะ ฮาโตยามะ สามารถเอาชนะพรรคเสรีประชาธิปไตย แล้วได้เป็นแกนนำจัดตั้งรัฐบาล โดยมีฮาโตยามะเป็นนายกรัฐมนตรี แต่ในการเลือกตั้งทั่วไปเมื่อ ค.ศ. 2012 พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่นได้พ่ายแพ้แก่พรรคเสรีประชาธิปไตยทำให้ทางพรรคต้องกลับมาเป็นพรรคฝ่ายค้านอีกครั้ง

วันที่ 27 มีนาคม ค.ศ. 2016 พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่นได้ทำการยุบรวมพรรคเข้ากับพรรคนวัตกรรมญี่ปุ่นหรือเจไอพี พรรคฝ่ายค้านอันดับ 3 ของญี่ปุ่น โดยใช้ชื่อพรรคใหม่นี้ว่าพรรคประชาธิปไตย

อ้างอิง

1. พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่นได้รับการอธิบายอย่างกว้างขวางว่าเป็นพรรคการเมืองสายกลาง ดังนี้

   • Ethan Scheiner (2006). Democracy Without Competition in Japan: Opposition Failure in a One-Party Dominant State. Cambridge University Press. p. 43. ISBN 978-0-521-84692-9.
   • David T Johnson; Franklin E Zimring (2009). The Next Frontier: National Development, Political Change, and the Death Penalty in Asia. Oxford University Press. p. 93. ISBN 978-0-19-988756-9.
   • Lucien Ellington (2009). Japan. ABC-CLIO. p. 90. ISBN 978-1-59884-162-6.
   • Patrick Koellner (2011). "The Democratic Party of Japan". ใน Alisa Gaunder (บ.ก.). Routledge Handbook of Japanese Politics. Taylor & Francis. p. 28. ISBN 978-1-136-81838-7.
   • Mark Kesselman; Joel Krieger; William Joseph (2012). Introduction to Comparative Politics. Cengage Learning. p. 221. ISBN 978-1-111-83182-0.
   • Jeff Kingston (2012). Contemporary Japan: History, Politics, and Social Change since the 1980s. John Wiley & Sons. p. 132. ISBN 978-1-118-31506-4.
   • Christopher W. Hughes (2013). Japan's Economic Power and Security: Japan and North Korea. Routledge. p. 16. ISBN 978-1-134-63431-6.
2. Takashi Inoguchi (2012). "1945: Post-Second World War Japan". ใน Benjamin Isakhan; Stephen Stockwell (บ.ก.). The Edinburgh Companion to the History of Democracy. Edinburgh University Press. p. 308. ISBN 978-0-7486-4075-1. The Democratic Party of Japan is a centre-left party, but it contains a sizeable union-based left wing and some members close to the extreme right.
3. Miranda Schreurs (2014). "Japan". ใน Jeffrey Kopstein; Mark Lichbach; Stephen E. Hanson (บ.ก.). Comparative Politics: Interests, Identities, and Institutions in a Changing Global Order. Cambridge University Press. p. 192. ISBN 978-1-139-99138-4.
4. Dennis T. Yasutomo, บ.ก. (2014). Japan's Civil-Military Diplomacy: The Banks of the Rubicon. Routledge. ISBN 9781134651931. The “liberal” DPJ vowed to undo the damage of the “hawkish” LDP, especially in Iraq and Afghanistan.
5. Franičević, Vojmir; Kimura, Hiroshi (2003). Globalization, democratization and development: European and Japanese views of change in South East Europe. ISBN 953-157-439-1. Towards the end of the 1990s the social-liberal Minshuto (Democratic Party of Japan, DPJ) consolidated and replaced Shinshinto as a rival of LDP.